Nimbostratus
Nimbostratus to chmury warstwowe o niskich podstawach, które produkują opady i są zwykle tworzone przez adwekcję. Są one grube, ciemnoszare z poszarpaną podstawą i często związane są z przechodzeniem frontów ciepłych. Słońce jest zawsze przesłonięte.
Zwykle nimbostratus jest oznaką stałego umiarkowanego do ciężkiego opadu, w przeciwieństwie do krótszego okresu typowo cięższego opadu uwalnianego przez chmurę cumulonimbus. Jednakże, lokalne warunki mogą spowodować, że nimbostratus szybko przekształci się w burzę (cumulonimbus).
Cumulonimbus
Gdy atmosfera staje się niestabilna, konwekcja nasila się i chmury cumulus mogą przekształcić się w chmury deszczowe lub burze. Mimo, że podstawa chmury cumulonimbus może znajdować się na wysokości zaledwie 3 lub 4000 stóp, latem mogą one rosnąć w pionie do wysokości 50 lub 60 000 stóp (tak wysoko jak tropopauza). Na tej wysokości wierzchołek chmury rozciąga się, a silne wiatry spłaszczają wierzchołek chmury, nadając mu kształt kowadła. Potężne chmury cumulonimbus z jasnobiałymi, wystającymi wierzchołkami, które przebijają się przez tropopauzę, są szczególnie łatwe do zauważenia na widocznych zdjęciach satelitarnych. To są wielkie burze!
Chmury cumulonimbus tworzą się w wilgotnej atmosferze i są powszechne wiosną i latem. Często pojawiają się w przededniu frontu chłodnego. W lecie mogą tworzyć się nad górami w wyniku unoszenia orograficznego w połączeniu z ogrzewaniem słonecznym. Z chmur tych spadają opady i często występują gwałtowne zjawiska pogodowe (wyładowania atmosferyczne, grad, tornada, gwałtowne powodzie). Cumulonimbus mogą być pojedynczymi burzami lub zorganizowanymi w grupy. Kiedy chmury cumulonimbus tworzą razem zorganizowany system, zwiększa się szansa na wystąpienie gwałtownych zjawisk pogodowych.
 |
 |
 |
| Cumulonimbus overshooting top | Cumulonimbus overshooting top Widoczny obraz satelitarny |
Cumulonimbus IR obraz satelitarny |
Identify Cumulonimbus Clouds in Satellite Images
Pierwszy obraz satelitarny to obraz widzialny wykorzystujący światło odbite, drugi obraz satelitarny jest obrazem IR, który mierzy energię cieplną.