Termin lingua franca został po raz pierwszy użyty na początku XVII wieku przez Włochów. W tamtym czasie, był to zlepek głównie włoskiego, z domieszką francuskiego, portugalskiego, hiszpańskiego, tureckiego, greckiego i arabskiego, używany głównie jako język handlu. Termin ten dosłownie oznacza „język frankijski”, jako że „Frank” był wspólnym określeniem dla wszystkich zachodnich Europejczyków od około XII wieku.
Dzisiaj angielski jest powszechnym lingua franca na całym świecie. Według niektórych szacunków, prawie 80 procent użytkowników języka angielskiego na świecie to osoby nie będące jego rodzimymi użytkownikami. (Chociaż nie we wszystkich krajach można się porozumieć tylko po angielsku). Poniżej znajdziesz więcej informacji na temat zjawiska, które ma wpływ na język, kulturę, handel i dyplomację.
Gdzie jest używany?
Oprócz tego, że służy jako użyteczna heurystyka w Europie, gdzie Hiszpan, Francuz i Niemiec mogą prowadzić rozmowę po angielsku, angielski jako lingua franca (ELF) odgrywa ważną rolę w byłych anglofońskich koloniach, takich jak Indie, Pakistan, Nigeria, Uganda i Zimbabwe, wśród wielu innych.
Jak jest używany?
ELF różni się od standardowego angielskiego na wiele sposobów. Kilka udokumentowanych nadrzędnych podobieństw to wariancje w użyciu partykuł (lub brak użycia partykuł w ogóle), wariancje w użyciu przyimków i nowe użycie morfemów (takie jak importancy i smoothfully). Wiele przypadków ELF zawiera również powszechne użycie trzeciej osoby liczby pojedynczej (np. „On idzie do sklepu.”), używanie „kto” i „który” zamiennie oraz brak gerundiów. W mowie, zauważone różnice obejmują pominięcie niektórych spółgłosek i dodanie dodatkowych samogłosek, jak również ogólną tendencję do efektywnej komunikacji w stosunku do gramatycznie normatywnego angielskiego.
Krytyka:
Pomimo, że ELF jest powszechnym i użytecznym sposobem komunikacji dla wielu, niektórzy naukowcy i lingwiści skrytykowali jego rozprzestrzenianie się jako formę językowego imperializmu. Termin ten stał się popularny w 1992 roku wraz z publikacją wpływowej książki Roberta Phillipsona o tym samym tytule. Phillipson argumentuje w niej, że angielski od dawna był narzędziem podporządkowania i kulturowej dominacji kolonii. Współcześni krytycy ELF powołują się na problemy związane z nauką języka w sposób niezorganizowany i nieuporządkowany. Osoby uczące się ELF mogą w końcu posługiwać się zarówno językiem ojczystym, jak i angielskim w sposób niedoskonały, co prowadzi do problemów z efektywną komunikacją. Pomimo tych krytycznych uwag, ELF nadal kwitnie w wielu krajach, często wzbogacając język o barwne aforyzmy i unikalne zwroty.