Eccentric Exercise: Physiological Characteristics and Acute Responses

Skurcz ekscentryczny polega na aktywnym wydłużeniu mięśnia pod wpływem zewnętrznego obciążenia. Mechanizmy molekularne i neuronalne leżące u podstaw skurczów ekscentrycznych różnią się od mechanizmów skurczów koncentrycznych i izometrycznych i pozostają mniej zrozumiałe. Wysunięto szereg teorii molekularnych, które mają wyjaśnić niewyjaśnione obserwacje podczas skurczów ekscentrycznych, odbiegających od przewidywań ustalonych teorii skurczu mięśni. Postulowane mechanizmy obejmują wywołaną naprężeniem modulację interakcji aktyna-miozyna na poziomie mostka krzyżowego, aktywację białka strukturalnego – cytyny oraz zwijanie się cytyny na aktynie. Odpowiednio, neuronalne strategie kontrolujące ekscentryczne skurcze również się różnią, przy czym obserwuje się większą i prawdopodobnie odrębną aktywację korową, pomimo pozornie niższej aktywacji na poziomie jednostki motorycznej. Charakterystyka skurczów ekscentrycznych wiąże się z kilkoma ostrymi reakcjami fizjologicznymi na ćwiczenia z akcentem ekscentrycznym. Często obserwowano różnice w sygnalizacji nerwowo-mięśniowej, metabolicznej, hormonalnej i anabolicznej podczas i po treningu ekscentrycznym w porównaniu z treningiem koncentrycznym. Wysoki poziom obciążenia mięśni podczas takich ćwiczeń może powodować uszkodzenia mięśni, które rzadko obserwuje się w przypadku innych rodzajów skurczów. Wynik netto tych cech i odpowiedzi na skurcz ekscentryczny wydaje się być nowym sygnałem adaptacyjnym w układzie nerwowo-mięśniowym.