Ziekte van Lyme

De ziekte van Lyme is een infectie die wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. Ze wordt overgebracht door de beet van een besmette Ixodes-teek of zwartbenige teek. De teken worden meestal aangetroffen in beboste of met gras begroeide gebieden, hoewel ze ook door dieren, zoals herten, kunnen worden overgebracht naar andere gebieden, zoals gazons en tuinen. Een teek moet meestal 36 tot 48 uur op de huid vastzitten voordat ze de bacterie van de ziekte van Lyme kan overbrengen. Niet alle teken dragen de ziekte van Lyme over, en verschillende teken kunnen verschillende infecties overbrengen. In de Verenigde Staten komt de ziekte van Lyme het meest voor in het noordoosten, maar ook in andere staten.

De symptomen variëren, afhankelijk van hoe lang iemand al besmet is met de ziekte van Lyme. In de dagen tot weken na de beet van een besmette teek kan iemand griepachtige symptomen hebben, waaronder koorts, koude rillingen, hoofdpijn en gewrichts- en spierpijn. Sommige mensen kunnen uitslag krijgen die lijkt op een rode vlek. Soms zijn er helemaal geen vroege symptomen. Langdurige ziekte van Lyme kan andere problemen veroorzaken, waaronder artritis, hartcomplicaties en problemen met het zenuwstelsel.

Diagnose

Bij mensen met een karakteristieke huiduitslag kan de ziekte van Lyme worden gediagnosticeerd op basis van de voorgeschiedenis en de symptomen alleen. Andere manifestaties van de ziekte van Lyme worden gediagnosticeerd met bloedonderzoek. Er zijn twee soorten bloedonderzoek die regelmatig worden gebruikt om de ziekte van Lyme te diagnosticeren – een screeningstest (EIA of IFA) en een bevestigingstest (Western Blot). Als alleen de screeningstest positief is en de bevestigingstest negatief, wordt ervan uitgegaan dat een patiënt niet de ziekte van Lyme heeft. Het kan tot zes weken na besmetting duren voordat de test positief is. Bij patiënten met aanzienlijke artritis (zwelling en ontsteking van een gewricht) kan een arts een klein monster van het gewrichtsvocht nemen om te controleren op de ziekte van Lyme en andere oorzaken.

Behandeling

De ziekte van Lyme wordt behandeld met antibiotica. De meest gebruikte antibiotica zijn amoxicilline bij jonge kinderen, en doxycycline bij oudere kinderen en volwassenen. Andere antibiotica kunnen worden gebruikt als een patiënt allergisch is voor deze medicijnen. Vaak wordt de ziekte van Lyme behandeld met vier weken orale antibiotica, maar dit kan verschillen afhankelijk van de mate van infectie en welke lichaamssystemen zijn aangetast. Als de infectie het zenuwstelsel of het hart aantast, kunnen intraveneuze (IV) antibiotica nodig zijn.

Preventie

Er zijn veel strategieën die de kans kunnen verkleinen dat u door een teek wordt gebeten en de ziekte van Lyme ontwikkelt. Als u in een bosrijke omgeving bent, kan het bedekken van blootgestelde huid door het dragen van broeken, sokken en shirts met lange mouwen voorkomen dat teken zich op de huid vastzetten. Het dragen van witte of felgekleurde kleding maakt het makkelijker om teken te zien die zich hebben vastgezet. Het gebruik van een geschikt insectenwerend middel wordt aangeraden; vergeet niet altijd de productinstructies te lezen om te bepalen of een insectenspray of vloeistof veilig is voor gebruik op kinderen. Na een tijd buiten te zijn geweest, moet het hele lichaam op teken worden gecontroleerd. Teken houden ervan zich te verstoppen op donkere warme plekken, waaronder de oksels, achter de knieën en de hoofdhuid. Als u een teek op uzelf of uw kind aantreft, lees dan de onderstaande instructies voor een veilige verwijdering.

Om een teek veilig te verwijderen, heeft u nodig:

Hoe verwijdert u een teek: