Wie waren de schriftgeleerden die vaak met Jezus redetwistten?

Vraag: “Wie waren de schriftgeleerden die vaak met Jezus redetwistten?”
Antwoord: Schriftgeleerden in het oude Israël waren geleerde mannen wier taak het was de Wet te bestuderen, uit te schrijven en er commentaren op te schrijven. Zij werden ook ingehuurd wanneer er behoefte was aan een geschreven document of wanneer er een interpretatie van een juridisch punt nodig was. Ezra, “een leraar die goed onderlegd was in de Wet van Mozes”, was een schriftgeleerde (Ezra 7:6).
De schriftgeleerden namen hun taak om de Schrift te bewaren zeer serieus; zij kopieerden en kopieerden de Bijbel nauwgezet, en telden zelfs letters en spaties om er zeker van te zijn dat elke kopie correct was. Wij mogen de Joodse schriftgeleerden dankbaar zijn voor het bewaren van het Oud Testamentische gedeelte van onze Bijbels.
De Joden werden steeds meer bekend als “het volk van het Boek” vanwege hun trouwe studie van de Schrift, in het bijzonder de Wet en hoe die gevolgd moest worden. In de tijd van het Nieuwe Testament werden schriftgeleerden vaak geassocieerd met de sekte van de Farizeeën, hoewel niet alle Farizeeën schriftgeleerden waren (zie Mattheüs 5:20; 12:38). Zij waren leraren van het volk (Marcus 1:22) en uitleggers van de Wet. Zij werden alom gerespecteerd door de gemeenschap vanwege hun kennis, toewijding, en uiterlijke schijn van het houden van de Wet.
De schriftgeleerden gingen echter verder dan het interpreteren van de Schrift en voegden vele door mensen gemaakte tradities toe aan wat God had gezegd. Zij werden professionals in het spellen van de letter van de Wet, terwijl zij de geest erachter negeerden. Het werd zo erg dat de voorschriften en tradities die de schriftgeleerden aan de Wet toevoegden, belangrijker werden geacht dan de Wet zelf. Dit leidde tot vele confrontaties tussen Jezus en de Farizeeën en schriftgeleerden. Aan het begin van de Bergrede schokte Jezus Zijn toehoorders door te verklaren dat de gerechtigheid van de schriftgeleerden niet voldoende was om iemand in de hemel te krijgen (Matteüs 5:20). Een groot gedeelte van Jezus’ preek ging vervolgens over wat de mensen was geleerd (door de schriftgeleerden) en wat God eigenlijk wilde (Matteüs 5:21-48). Tegen het einde van Jezus’ bediening veroordeelde Hij de schriftgeleerden grondig vanwege hun huichelarij (Matteüs 23). Zij kenden de Wet, en zij onderwezen die aan anderen, maar zij gehoorzaamden haar niet.
Het oorspronkelijke doel van de schriftgeleerden was serieus: de Wet kennen en bewaren, en anderen aanmoedigen om haar te houden. Maar de dingen liepen vreselijk verkeerd toen door mensen gemaakte tradities Gods Woord overschaduwden en een schijn van heiligheid de plaats innam van een leven van ware godsvrucht. De schriftgeleerden, wier verklaarde doel het was om het Woord te bewaren, deden het in feite teniet door de tradities die zij doorgaven (Marcus 7:13).
Hoe zijn de dingen zo ver van hun koers geraakt? Waarschijnlijk omdat de Joden, na eeuwen van vervolging en slavernij te hebben overleefd, zich in hun trots vastklampten aan het houden van de Wet en hoe die hen markeerde als Gods uitverkoren volk. De Joden in Jezus’ tijd hadden zeker een houding van superioriteit (Johannes 7:49), waartegen Jezus zich verzette (Mattheüs 9:12). Het grotere probleem was dat de schriftgeleerden in hun hart hypocrieten waren. Zij waren meer geïnteresseerd in het goed overkomen bij de mensen dan in het behagen van God. Uiteindelijk waren het dezelfde schriftgeleerden die een rol speelden bij de arrestatie en kruisiging van Jezus (Mattheüs 26:57; Marcus 15:1; Lucas 22:1-2). De les die iedere christen kan leren van de hypocrisie van de schriftgeleerden is dat God meer wil dan uiterlijke daden van gerechtigheid. Hij wil een innerlijke verandering van hart die zich voortdurend in liefde en gehoorzaamheid overgeeft aan Christus.