Een eenvoudige definitie van een effect is elk bewijs van eigendom of schuld waaraan een waarde is toegekend en dat kan worden verkocht. (Tegenwoordig is een bewijs van eigendom waarschijnlijk een computerbestand, terwijl het vroeger een geschreven stuk papier was). Voor de houder vertegenwoordigt een effect een investering als eigenaar, schuldeiser of eigendomsrechten waarop de persoon winst hoopt te maken. Voorbeelden zijn aandelen, obligaties en opties.
De Securities and Exchange Act van 1934 geeft deze meer gecompliceerde definitie, maar u kunt misschien beter een kop koffie pakken: “De term ‘effect’ betekent elke noot, aandeel, schatkistcertificaat, obligatie, schuldbekentenis, rentecertificaat of participatie in een winstdelingsovereenkomst of in een olie-, gas- of andere minerale royalty of lease, elk collateral-trust-certificaat, preorganisatiecertificaat of -abonnement, overdraagbaar aandeel, beleggingscontract, stemtrust-certificaat, certificaat van deposito, voor een effect, een put, call, straddle, optie of voorrecht op een effect, depositocertificaat of groep of index van effecten (met inbegrip van een belang daarin of gebaseerd op de waarde daarvan), of een put, call, straddle, optie of voorrecht aangegaan op een nationale effectenbeurs met betrekking tot vreemde valuta, of in het algemeen elk instrument dat gewoonlijk bekend staat als een “effect”; of een rente- of participatiecertificaat, een tijdelijk of voorlopig certificaat, een ontvangstbewijs, een warrant of een recht van inschrijving op of koop van een van het voorgaande, met uitzondering van valuta, bankbiljetten, wissels of bankaccepten die bij uitgifte een looptijd hebben van ten hoogste negen maanden, exclusief aflossingsvrije dagen, of een verlenging daarvan waarvan de looptijd eveneens beperkt is.”