Schurft is een bekende infectie die leidt tot een bijzonder meedogenloze en verwoestende jeuk die langzaam begint en na verloop van tijd in hevigheid toeneemt. De mijten die de aandoening veroorzaken, wetenschappelijk bekend als Sarcoptes scabiei, graven zich in de huid van geïnfecteerde mensen. Hoewel ze zo klein zijn dat het niet mogelijk is ze met het blote oog te zien, kunnen ze worden waargenomen door onderzoek met een vergrootglas of microscoop.
Soms spreken artsen of andere zorgverleners van “Noorse” schurft, en deze term kan verwarrend zijn. De naam lijkt te suggereren dat de aandoening wordt veroorzaakt door een specifiek type mijt dat in Noorwegen voorkomt of dat bij voorkeur mensen van Noorse afkomst treft, wat geen van beide waar is. De term “Noorse schurft” verwijst in plaats daarvan naar een bijzonder ernstige vorm van schurft die ook wel korstschurft wordt genoemd. Korstschurft wordt Noorse schurft genoemd omdat de aandoening voor het eerst in het midden van de 19e eeuw in Noorwegen werd beschreven.
Wat zijn de symptomen van gewone schurft?
Tuinschurft veroorzaakt kleine bultjes en blaasjes in de vliezen tussen de vingers, op de polsen, de achterkant van de ellebogen, in de liezen, op de knieën en op de billen. Mannen krijgen soms wat lijkt op puistjes op hun penis. De infectie wordt overgedragen door elk nauw contact, inclusief seksueel contact, dus schurft wordt beschouwd als een van de seksueel overdraagbare aandoeningen. Bij verder gezonde mensen is niet elk bultje op de huid een insect. In de meeste gevallen van scabiës bij gezonde volwassenen zijn er niet meer dan 10 of 15 levende mijten op de huid, ook al heeft de besmette persoon honderden bultjes en puistjes.