Lidargegevens die zijn verzameld met NOAA-onderzoeksvliegtuigen laten een top-down en zijaanzicht zien van Loggerhead Key Lighthouse, Dry Tortugas, Florida. NOAA-wetenschappers gebruiken door lidar gegenereerde producten om zowel natuurlijke als door de mens gemaakte omgevingen te onderzoeken. Lidargegevens ondersteunen activiteiten zoals modellering van overstromingen en stormvloeden, hydrodynamische modellering, kustlijnkartering, reactie op noodsituaties, hydrografische metingen en analyse van de kwetsbaarheid van kustgebieden.
Lidar, wat staat voor Light Detection and Ranging, is een teledetectiemethode waarbij licht in de vorm van een gepulseerde laser wordt gebruikt om bereiken (variabele afstanden) tot de aarde te meten. Deze lichtpulsen – gecombineerd met andere gegevens die door het systeem in de lucht worden geregistreerd – genereren nauwkeurige, driedimensionale informatie over de vorm van de aarde en haar oppervlakte-eigenschappen.
Een lidar-instrument bestaat in hoofdzaak uit een laser, een scanner en een gespecialiseerde GPS-ontvanger. Vliegtuigen en helikopters zijn de meest gebruikte platforms voor het verzamelen van lidar-gegevens over grote gebieden. Twee soorten lidar zijn topografische en bathymetrische. Topografische lidar maakt meestal gebruik van een nabij-infrarood laser om het land in kaart, terwijl bathymetric lidar maakt gebruik van water-penetrerend groen licht om ook te meten zeebodem en rivierbed hoogte.
Een lidarkaart van Lynnhaven Inlet, Virginia.
Lidarsystemen stellen wetenschappers en karteringsprofessionals in staat om zowel natuurlijke als door de mens gemaakte omgevingen nauwkeurig, precies en flexibel te onderzoeken. NOAA-wetenschappers gebruiken lidar om nauwkeurigere kaarten van de kustlijn te maken, digitale hoogtemodellen te maken voor gebruik in geografische informatiesystemen, om te helpen bij noodhulpoperaties en in veel andere toepassingen.
Lidargegevenssets voor veel kustgebieden kunnen worden gedownload van het Office for Coastal Management Digital Coast-webportaal.