In mijn leven hebben veel dingen me geïnspireerd. Soms zijn het grote dingen, zoals het concept van vrede en gelijkheid. Andere keren zijn het kleine dingen, zoals de glimlach van een vreemdeling in de metro van New York, of een enkele hagelslag op mijn ijshoorntje. En nog andere keren, en dit is het meest pertinente van allemaal, word ik geïnspireerd door de meest glorieuze entiteit die door de mensheid is voortgebracht. Deze sprankelende oase van inspiratie is niemand minder dan het mysterieuze, mooie en boosaardige team van Wario en Waluigi.
Het is algemeen bekend dat Nintendo Mario en Luigi heeft bedacht voor hun gedenkwaardige spel, Super Mario Brothers. Niet zo veel mensen zijn op de hoogte van de vreemde boosdoeners van Mario en Luigi, Wario en Waluigi. Hun namen wekken al een indruk; Wario is duidelijk ontstaan door de “M” in Mario om te draaien. Toch werd deze methode direct, lui, bijna slordig, overgenomen in het maken van Waluigi’s naam. Ze hadden de L in zijn naam verticaal kunnen omdraaien tot een kleine letter “r” en hem Ruigi kunnen noemen, maar nee: de mannen en vrouwen van Nintendo hebben bewust deze onhandige route van Waluigi genomen, alleen maar om de “Wa”-lettergreep over te houden, die toevallig het geluid is dat de twee schurken voortdurend maken, zowel in tijden van geluk als in tijden van nood.
Door ontwerp, Waluigi en Wario zijn de extreme versies van de oorspronkelijke personages – in plaats van mollig en dun, zijn ze bolvormig dik en slanke bonen. In plaats van Mario rood en Luigi groen te zijn, is Wario’s kleurenschema geel en Waluigi paars. In termen van kleurenpsychologie staat geel voor energie en optimisme en wordt paars geassocieerd met royalty en bourgeois. Deze kleuren zijn een hilarisch contrast met de personages, aangezien deze slonzige mannen nergens in de buurt van optimistisch of koninklijk zijn.
Het lijkt erop dat, voor deze twee pathetische mannen van middelbare leeftijd, het gemeenschappelijke levensdoel simpelweg is om de erfenis van Mario en Luigi te verpletteren. Dit roept veel vragen op. Komt hun verlangen om de originele Super Mario Brothers te vernietigen voort uit jaloezie? Of zijn ze ingehuurd als merkwaardig specifieke huurmoordenaars, die besloten hun leven aan hun missie te wijden? En zijn zij ook broers, net als Luigi en Mario?
Als Wario en Waluigi geen familie zijn, betekent dit dat ze elkaar hebben gevonden. Tenzij ze genetisch gemanipuleerd waren om haten tegen Mario en Luigi te koesteren, heetten ze waarschijnlijk niet Wario en Waluigi. Het waren waarschijnlijk twee gewone mannen.
Als ze elkaar hebben ontmoet, moeten ze een band hebben gekregen door hun gedeelde obsessieve haat tegen de Super Mario Brothers, en legaal hun namen hebben veranderd en denigrerende outfits hebben gekocht, alleen maar om op hun grootste vijanden te lijken.
Na die haat lijkt het erop dat ze niets anders gemeen hebben. Wario is een woede-a-holic die op paars-gevlamde motoren rijdt en vijanden slaat met een vierkante vuist. Waluigi is een hopeloze romanticus, die vaak theatraal buigt en rozen aanbiedt aan anderen, en die tennis speelt. De tegenstellingen in hun persoonlijkheden maken het mysterie van hun vriendschap, broederschap of misschien zelfs relatie nog ingewikkelder.
Nintendo heeft nooit opgehelderd wie ze voor elkaar zijn, en zal dat waarschijnlijk ook nooit doen.
Waluigi is beslist de complexere van de twee. Eerder noemde ik Waluigi’s romantische gedrag. Hoe kan een man die zo bezield is door liefde, zo geobsedeerd zijn door haat? En waarom koos hij Luigi, van alle personages? Mario is een wereldberoemd facet van de popcultuur. Luigi is tweederangs; hoewel hij bekend is bij bepaalde generaties, is hij zonder twijfel een bijfiguur. Zoals Robin zonder Batman, zou deze besnorde sidekick niets zijn als Mario er niet was geweest. Het is logisch dat je jaloers bent op Mario, wiens gezicht over de hele wereld op reclameborden prijkt. Wario’s obsessie is geloofwaardig. Waluigi’s – niet zo. Waarom wijdt Waluigi zijn leven aan het haten van Luigi, een personage dat lang niet zo bekend is als Mario? Wat heeft Luigi gedaan om een levenslange haat te voeden bij een vreemde magere man die hij nog nooit heeft ontmoet?
Misschien hebben ze elkaar wel ontmoet. In een schokkende wending heb ik verlichting gevonden in een onvoorziene theorie. Wat als Waluigi oorspronkelijk Luigi’s grootste fan was? Hij heeft misschien zijn leven gewijd aan het aanbidden van de Italiaanse loodgieter, en toch heeft Luigi hem niet gerespecteerd. Net als Syndrome, de fanboy die een superschurk werd in The Incredibles van Pixar, zouden de twee fans de verkeerde reactie van Mario en Luigi hebben gekregen, waardoor hun blinde aanbidding veranderde in bloeddorstige, eindeloze woede.
Deze theorie houdt stand en zou de vele vreemde gedragingen van zowel Wario als Waluigi verklaren. Waarom zouden ze anders zo geobsedeerd zijn dat ze hun uiterlijk en namen veranderen, alleen maar om de originele broers te bespotten? Waarom zouden ze anders Mario en Luigi achtervolgen, alleen maar om hen tegen te werken en te bevechten in veel van de Nintendo party games? Zoals het idioom luidt: de stap van extreme liefde naar extreme haat is onverwacht klein.
Er is niets verbijsterender dan de vreemde relatie van Wario en Waluigi en hun gedeelde wens om de carrières van de Super Mario Bros te slopen. Ze inspireren me om wakker te worden; ze inspireren me om de zonsondergang te zien. Wario en Waluigi inspireren me om te bereiken, te slagen, en naar de sterren te schieten.
Ik zou uren kunnen discussiëren over de motieven van deze twee vreemde mannen. Ik heb zelfs eindeloze dagdromen om mijn gedachten te formatteren in de meest inspirerende TED Talk aller tijden.
Als ik verder ga in het leven, zal ik Wario en Waluigi altijd dicht bij mijn hart houden. Er is niets zo inspirerend als deze twee trieste, vreemde kleine mannetjes.