Bietsuiker is een van de meest verbouwde zoetstoffen ter wereld en een waar de voedingsindustrie zwaar op leunt voor de productie van verwerkt voedsel. Hoe slimme consumenten het koste wat kost vermijden, en welke gezondere en veiligere alternatieven ze in plaats daarvan kiezen.
Als het op natuurlijke zoetstoffen aankomt, lijkt bietsuiker een uitstekende keuze. Ik bedoel, suiker uit groenten? Daar moeten we allemaal meer van eten, toch?
Bieten zijn zeker een van de meest voedende en ontgiftende wortelgroenten. De traditionele tonic bekend als bieten kvass komt hier in gedachten. Misschien is bietsuiker ook wel gezond?
Het probleem is dat bietsuiker een van de allerslechtste zoetstoffen is die tegenwoordig op de markt zijn. En als je iets eet dat in Noord-Amerika is verwerkt en toegevoegde suiker bevat, eet je het waarschijnlijk ook, of je het nu weet of niet.
En als het niet biologisch is, eet je vrijwel zeker GMO-bietsuiker met een beetje glyfosaatresidu dat de darmbacteriën vernietigt als goede maatregel.
Daarom zou je van alle zoetstoffen die vandaag de dag op de markt zijn, “Just Beat Beet It” ver, ver weg moeten slaan!
Hoe zijn we terecht gekomen bij bietsuiker?
Hoe is een gezonde groente als bieten ooit een belangrijke speler geworden in de verwerkte suikerindustrie? Nou, het komt allemaal terug op de nederige suikerbiet. In tegenstelling tot zijn meer aardse broers en zussen heeft de suikerbiet een heel bijzondere kracht – het ophopen van sacharose in zijn wortels. Al aan het eind van de 17e en het begin van de 19e eeuw kweekten mensen suikerbieten en probeerden er suiker uit te winnen.
Eindelijk sloeg de suikerbietenteelt aan, vooral toen veredelaars hybriden creëerden met steeds hogere suikerconcentraties.
Heden ten dage zijn suikerbieten goed voor HALF van alle geraffineerde suikerproductie in de Verenigde Staten, en ongeveer 20% van alle suiker in de wereld! Rietsuiker en bietsuiker zijn de twee verwerkte zoetstoffen waarop de meeste verwerkte voedingsmiddelenindustrieën in de wereld zijn gebouwd. (1)
Zwaar bewerkt, arm aan voedingsstoffen
Bieten zijn een krachtpatser op voedingsgebied, vooral in gefermenteerde dranken als bietenkwast, maar bietsuiker is dat niet. De verwerking van de bieten resulteert in hetzelfde eindproduct als de verwerking van suikerriet – pure witte suiker. Eenmaal geraffineerd, heeft het geen voedingswaarde meer dan de calorieën die het bevat. Calorieën zijn niet iets waar de meeste mensen meer van nodig hebben! Overigens is bietsuiker visueel en qua smaak totaal niet te onderscheiden van geraffineerde rietsuiker.
U kunt hier en hier meer lezen over de verwerking van bieten tot suiker. Kortom, suiker uit bieten lijkt op andere moderne voedselproductie. Het is een chemische, machinale en energie-intensieve onderneming die uitgebreide bewerking en talrijke stappen vereist om een voedingsmiddel te creëren zonder voedingswaarde en met een hoge (64) glycemische index. Het volstaat te zeggen dat het bijna onmogelijk is om bietsuiker in je keuken te maken!
Bruine suiker uit suikerbieten?
Is bruine suiker uit suikerbieten een gezondere optie voor witte bietsuiker, net als voor rietsuiker? Helaas niet.
U ziet, de melasse uit suikerbieten is niet geschikt voor consumptie. Het wordt geëlimineerd tijdens de verwerking. Als je bruine bietsuiker ziet, is dat dus eigenlijk witte bietsuiker met toegevoegde melasse uit rietsuiker! Het is helemaal niet minder bewerkt!
In feite is veel van de conventionele bruine suiker op de markt in feite witte bietsuiker, geheel of gedeeltelijk gemengd met melasse van rietsuiker. Dit is te wijten aan de slechte etiketteringsvoorschriften in Noord-Amerika, die niet voorschrijven dat GGO’s moeten worden geïdentificeerd.
Suikerbieten zijn namelijk niet zomaar een product dat het geïndustrialiseerde voedselbeest voedt. Ze zijn een van Monsanto’s GMO-voedsel bij uitstek, en een die alle andere soorten suikerbietenproductie in de Verenigde Staten heeft verdrongen.
Suikerbieten – GMO’s gruwelijk mis
Suikerbieten is GMO-suiker. Daar kun je mee naar de bank. En als het om aandeelhouders van Monsanto gaat, doen ze dat ook!
Een tijdlang was de productie van suikerbieten zonder GGO’s mogelijk, maar een paar jaar geleden hebben de industrie en de telers het opgegeven. De kruisbesmetting door genetisch gemodificeerde suikerbietenteelt was te groot. Dus ging de industrie uitsluitend en volledig over op de productie van genetisch gemodificeerde suikerbieten. (2)
Boeren die een “Beeting”
Niet alleen heeft de GM-suikerbietenproductie alternatieve benaderingen vernietigd, maar zij heeft ook gevolgen voor vele andere gewassen die worden geteeld in de regio waar bijna alle Amerikaanse suikerbietenproductie plaatsvindt. Hier volgt een beschrijving van het probleem in een notendop door de Organic Seed Alliance:
De soort in kwestie (Beta vulgaris) is een van de weinige groentegewassen die door de wind worden bestoven. Bij bieten komt enige insectenbestuiving voor, maar de meeste bestuivingen gebeuren door de wind. Bovendien zijn bieten zelfincompatibel, wat betekent dat elke plant stuifmeel van een genetisch verschillend individu moet hebben om levensvatbaar zaad te produceren. Tafelbieten en snijbiet hebben een groot aantal bloemen per plant en produceren grote hoeveelheden stuifmeel.
Gewassen binnen de Beta vulgaris-soort zijn volledig seksueel compatibel en paring tussen twee van deze gewassen zal plaatsvinden als ze in elkaars nabijheid bloeien, aangezien stuifmeel van de een gemakkelijk de bloemen van de ander zal bevruchten, wat resulteert in levensvatbare nakomelingen die levensvatbaar zaad voortbrengen. Uit onderzoek blijkt dat het stuifmeel van bieten kilometers ver kan reizen. Er is geen realistische afstand die twee kruisbestuivende gewassen voor 100% van de tijd volledig isoleert, vooral niet in een sterk geconcentreerde zaadproductielocatie zoals de Willamette Valley , waar OSA samen met boeren kweekprojecten heeft lopen. (3)
Gewassen die door GGO-suikerbieten worden besmet
Welke andere gewassen worden door suikerbieten besmet? Andere soorten bieten bijvoorbeeld (zowel rode als gouden), maar ook snijbiet. Deze beide groenten worden zowel biologisch als conventioneel in overvloed geteeld in dezelfde gebieden als genetisch gemodificeerde suikerbieten. De twee staten Washington en Oregon zijn goed voor meer dan 80% van de Amerikaanse snijbiet- en tafelbietproductie. Bovendien komt 50% van de wereldproductie van snijbiet en tafelbiet ook uit dit gebied.
Dus lopen vele variëteiten van voedzame bieten en snijbiet nu het risico van genetisch gemodificeerde besmetting.
De productie van genetisch gemodificeerde bieten heeft nadelige gevolgen gehad voor honderden, zo niet duizenden andere boeren, waaronder biologische boeren. Wat mij betreft, ik wil geen enkele industrie steunen waarvan het bestaan de vernietiging van andermans boerderijen en bedrijven veroorzaakt.
Glyfosaat gaat niet weg
Terwijl glyfosaat via Monsanto’s Roundup-Ready suikerbieten andere boerderijen doet verdwijnen, doet het dat niet bij zichzelf! Tal van recente studies tonen aan dat glyfosaat veel langer en in veel grotere hoeveelheden in bodem en voedsel aanwezig blijft dan de makers, fabrikanten en verwerkte voedingsmiddelenindustrie willen dat mensen weten.
Glyfosaatresiduen werden gedetecteerd in 29,7 procent van alle voedselmonsters, waarbij 1,3 procent residugehalten boven de MRL’s bevatte . Voor de geteste graanproducten had 3,9 procent residugehalten rond de MRL’s. (4)
In ander onderzoek blijkt uit een analyse van bijna 8.000 levensmiddelen uit Canada die door de Canadian Foods Inspection Agency (CFIA) zijn getest, dat in Noord-Amerika geproduceerde levensmiddelen op basis van zaden zorgwekkende concentraties glyfosaat bevatten. De hoogste ter wereld, in feite. Provincies in of nabij de Pacific Northwest, waar GMO-suikerbieten in overvloed worden geteeld, produceerden voedingsmiddelen met de hoogste concentraties van elders in Canada verzamelde voedingsmiddelen. (5)
Andere ongezonde residuen
Ook moet worden opgemerkt dat glyfosaat slechts één residu is in voedingsmiddelen die met deze onkruidverdelger zijn behandeld. Bij de afbraak blijven een aantal metabolieten met bekende en onbekende gezondheidsrisico’s, met name aminomethylfosfonzuur of AMPA, ook in het voedsel achter. Ze duiken nu ook op in drinkwater.
Helaas lijkt het erop dat niemand regelmatig op deze metabolieten test! Bepaalde groepen proberen alarm te slaan, maar de GM-voedselindustrie onder leiding van Monsanto en de regelgevende takken in de VS en Canada lijken zich er niets van aan te trekken of op te treden. (6)
Ultimately, it is up to the consumer to reject GMO beet sugar and anything made with it to force the industry’s hand with plumping profits. Als het op suiker aankomt, is biologisch kopen van cruciaal belang voor zowel de planeet als onze eigen gezondheid!
Zuurtje van genetisch gemodificeerde suikerbieten
Het enige goede nieuws over genetisch gemodificeerde bietsuiker is dat de kandij-industrie is begonnen te zeggen: “bieten maar!” tegen hen! Maar dit zilveren randje is niet alles wat het lijkt. De teelt is een keuze tussen glyfosaat en een chemische cocktail “heksenbrouwsel”, zoals suikerbietenteler Beyer het omschrijft:
Beyer zegt dat hij en zijn collega-suikerbietentelers erover denken om weer niet genetisch gemodificeerde bieten te gaan telen. Ze zouden het niet snel kunnen doen; op dit moment zijn er niet genoeg niet-GGO-zaden om rond te gaan. En ze doen het liever niet. Door genetisch gemodificeerde suikerbieten te planten, kunnen ze hun onkruid met minder chemicaliën bestrijden. Beyer zegt dat hij tijdens het groeiseizoen slechts een paar keer Roundup spuit, plus één keer een andere chemische stof om onkruid te verdelgen dat resistent is tegen Roundup. Hij zegt dat het planten van niet genetisch gemodificeerde bieten zou betekenen dat hij terug zou moeten naar wat hij vroeger deed, namelijk om de 10 dagen of zo spuiten met een “heksenbrouwsel” van vijf of zes verschillende onkruidverdelgers. (7)
Nou, als boerin zelf, lijkt me dit waanzin. De enige manier om suikerbieten te verbouwen is ofwel met meerdere toepassingen van glyfosaat ofwel met meerdere toepassingen van andere gevaarlijke chemicaliën? Helaas is dit de manier waarop veel conventionele boeren denken. Zij zijn getrouwd met een gebroken benadering van voedsel en landbouw. Een veilige, alternatieve manier om voedsel te produceren zonder daarbij de mensen die het eten en het milieu te schaden, wordt niet eens als een mogelijkheid gezien!
We hebben nog een lange weg te gaan mensen!
Hey bietsuiker: JUST BEAT IT!
Misschien is het waar dat suikerbieten gewoon niet kunnen worden geteeld zonder chemische landbouw om ze in stand te houden. Maar dat toont alleen maar aan dat we ze helemaal niet voor suiker zouden moeten verbouwen. Dit is vooral waar als we zoveel andere geweldige opties beschikbaar hebben die geen intensieve chemische landbouw nodig hebben!
Als consument is het belangrijk om goed geïnformeerd te zijn en je geld uit te geven aan natuurlijke suikers die niet alleen gezond zijn – hun teelt zou ook het milieu niet mogen schaden in het proces. Overweeg in plaats daarvan echt gezonde, heerlijke en duurzame alternatieven zoals dadelsuiker, rauwe lokale honing, donkere ahornsiroop, riet of kokos jaggery en kokossuiker.
Dit is echter niet genoeg, Zorg ervoor dat je biologisch koopt als het gaat om gezoete bewerkte voedingsmiddelen. Anders steunt u vrijwel zeker de suikerbietenindustrie met uw zuurverdiende dollars.
Denk aan de woorden van boer Beyer hierboven. Zelfs als de economische druk de suikerbietenproducenten dwingt terug te keren naar non-GGO, betekent dat nog niet natuurlijk. Het betekent zelfs niet milieuvriendelijker. Wat er ook gebeurt, je moet gewoon “wegwezen” blijven zeggen tegen suikerbieten en bietsuiker!