Een simpele wandeling door een kamer houdt normaal gesproken in dat we ons volledige lichaamsgewicht in elk been dragen, in afwisselend ritme. Dit staat bekend als een volledige gewichtdragende status. Na een blessure of een chirurgische ingreep kan een orthopedisch fysiotherapeut een periode van gedeeltelijke gewichtslast opleggen (PWB) of zelfs een non-weight bearing status (NWB) om de genezing van een bepaald weefseltype (zacht weefsel, kraakbeen of bot) te bevorderen. In veel gevallen is er behoefte aan diagnostische tests zoals röntgenfoto’s of MRI- en CT-scans om te bepalen hoe goed het geblesseerde of herstelde weefsel geneest en wanneer de gewichtdragende status moet worden verhoogd.
Tijdens het herstel kan een patiënt overgaan van niet dragen naar gedeeltelijk dragen en uiteindelijk naar volledig dragen. Bepaalde aandoeningen vereisen een volledige NWB-status gedurende een bepaalde periode om het weefsel de kans te geven het genezingsproces te beginnen. Uiteindelijk wordt het voordelig om wat gewicht toe te voegen aan het geblesseerde of herstelde gebied om meer genezing te stimuleren. Tijdens de laatste fase stelt FWB de gewonde persoon in staat om terug te keren naar het normale functionele niveau van voor het letsel.
Non-weight bearing status
Gezondheidsdeskundigen schrijven NWB voor bij acuut, ernstig letsel of tijdens de pas herstelde periode. Bijna elk weefseltype kan genezen als het voldoende tijd en stimulans krijgt. Wanneer kraakbeen en bot hersteld zijn, zullen ze genezen, maar het duurt lang: volledige genezing kan enkele weken tot enkele maanden duren. Gedurende deze genezingstijd kan de geblesseerde persoon het genezingsproces ernstig belemmeren of zelfs stoppen als hij te snel gewicht op het herstelde weefsel zet.
Gebroken botten zullen op natuurlijke wijze beginnen te genezen. Sommige botten moeten operatief worden hersteld, maar bij alle begint het genezingsproces normaal gesproken vanzelf. Een gipsverband kan de gebroken stukken in de juiste anatomische positie brengen, zodat de botten goed beginnen te genezen. Tijdens deze genezingsfase zorgt de NWB status ervoor dat de botten goed uitgelijnd blijven.
Ook al is de patiënt NWB, er zijn genoeg fysiotherapie behandelingen die plaats kunnen vinden. De spierstructuur rondom het letsel of de herstelde plaats kan worden gestimuleerd en opnieuw worden getraind om te functioneren. De spieren van de kern en de bovenste ledematen moeten worden gestimuleerd om te helpen voorkomen dat totale deconditionering optreedt. De gewrichten in de buurt van de plaats van het letsel of langs de kinetische keten van de plaats van het letsel (d.w.z. als de enkel gebroken is, maken de knie en de heup deel uit van de kinetische keten) kunnen worden gestrekt en versterkt om overmatig spierverlies en bewegingsbereik te voorkomen.
Partial Weight Bearing Status
Wanneer patiënten de PWB-fase doorlopen, hebben ze het gebruik van een ondersteunend hulpmiddel nodig. Nu wordt de patiënt geïnstrueerd om een deel van het lichaamsgewicht op de geblesseerde onderste extremiteit te zetten. De arts bepaalt aan de hand van speciale tests, röntgenfoto’s, MRI’s of CT-scans en het genezingsstadium de hoeveelheid gewicht die op het betrokken lidmaat kan worden geplaatst. De patiënt zal worden verteld om een percentage van het lichaamsgewicht op de betrokken onderste extremiteit te plaatsen om het genezingsproces te bevorderen. Verschillende weefseltypen genezen in verschillende snelheden, maar ze zullen allemaal sneller en vollediger genezen als een deel van het lichaamsgewicht op het betrokken lidmaat wordt geplaatst. Het lichaam en het genezende weefsel zullen reageren op het toegevoegde gewicht door meer cellen te produceren en uiteindelijk het genezingsproces te voltooien.
De patiënt zal worden geïnstrueerd om PWB in de vorm van “toe touch” (TT) of “touch- down” (TD) gang te zijn. De “toe touch” gang is wanneer de patiënt alleen de tenen op de grond zet en het hulpmiddel gebruikt om het resterende lichaamsgewicht te “ontlasten”. “Touch-down” is wanneer de patiënt de hele voet op de grond zet, maar een hulpmiddel gebruikt om het overblijvende lichaamsgewicht te “ontlasten”. Het doel van PWB is om de patiënt over te laten gaan naar het dragen van het volle gewicht en tijdens dit proces het betrokken lidmaat opnieuw te leren om de krachten die gepaard gaan met het dragen van het volle gewicht te accepteren en te weerstaan. Het revalidatieprogramma van de patiënt wordt tijdens deze overgangsfase van het dragen van het gewicht uitgebreid met een hele reeks oefeningen waarbij de voet op de grond moet staan en die bekend staan als “gesloten keten” oefeningen.
Volledige gewichtdragende status
Uiteindelijk krijgt de patiënt de opdracht om het volledige lichaamsgewicht op het betrokken lidmaat te zetten. De patiënt kan pas weer volledig functioneren als hij de FWB-fase heeft bereikt. De tijd die nodig is om FWB te bereiken wordt bepaald door de zorgprofessional en de speciale tests. Het kan enkele dagen tot weken duren voor de patiënt FWB bereikt en hij moet misschien een soort beschermende brace dragen. Het doel is om het hulpmiddel weg te doen en zo normaal mogelijk te lopen. Als de patiënt weer FWB kan lopen, kan hij al zijn activiteiten hervatten.
De verschillende vormen van gewichtdragen worden gebruikt om de betrokken onderste extremiteit te beschermen tijdens het genezingsproces. De overgang van NWB naar FWB kan lang duren, maar als het goed gedaan wordt, zal de patiënt weer volledig functioneel worden en een minimaal ongemak ervaren tijdens de overgang.