Uranus

Wie is Uranus?

In de Griekse mythologie was Uranus de god van de hemel. Er zijn verschillende variaties over zijn oorsprong. Sommigen zeggen dat hij verwekt werd door Gaia, die zijn vrouw zou worden, terwijl anderen zeggen dat hij de zoon was van Aether en Gaia. Weer anderen zeggen dat hij geen traditionele ouders had en in plaats daarvan geboren werd uit de oervorm van het universum. Zijn Romeinse equivalent was Caelus. Hoewel Uranus een gerespecteerde god was in de vroege mythologie, suggereert de geschiedenis dat hij door volgelingen in de Klassieke tijd grotendeels werd vergeten.

Doel

Uranus was een van de eerste goden, en stond bekend als Vader Hemel. Mythen gaan niet al te gedetailleerd in op zijn taken, maar wat ze ons wel vertellen is dat zonder Uranus de Griekse mythologie een heel andere wending zou hebben genomen. Hij en Gaia waren verantwoordelijk voor enkele van de belangrijkste goden en wezens uit de Griekse mythen en legenden.

Origins

In het algemeen werd aangenomen dat Uranus geen ouders had. In plaats daarvan werd hij tot leven gewekt door Chaos, de eerste vorm van het universum. Maar Hesiod schreef dat de god werd geboren uit Gaia, met wie hij vervolgens trouwde. Andere filosofen speculeren dat Uranus werd geboren uit Aether en Hemera, terwijl Orphische Hymnen suggereren dat hij de zoon van Nyx was. De oorsprong van Uranus zal altijd ter discussie staan, gebaseerd op de variaties in zijn mythe.

Legendes en Verhalen

Uranus regeerde niet voor eeuwig. Hij werd uiteindelijk omvergeworpen door zijn kinderen. Maar dat betekent niet dat zijn mythen zijn verdwenen. Leer enkele van de mythen rond zijn schepping en het verhaal dat vertelt hoe hij ten val werd gebracht en de directe gevolgen.

Hoe Uranus aan de macht kwam

In de Griekse mythologie is Chaos de naam die wordt gegeven aan de oerkracht die vóór alle goden bestond. Chaos was geruime tijd alleen, maar plotseling verscheen uit de leegte Erebus, de plaats van de dood. Ook de nacht kwam tevoorschijn. Het heelal was stil, stil en duister, totdat de Liefde verscheen en de katalysator werd voor de schepping. Licht werd geboren uit Liefde, en Gaia, de aarde, werd geboren uit Licht.

De Nacht en Erebus brachten Ether voort, het hemelse licht. Zij verwekten ook de Dag, het licht van de aarde. Zonder Erebus bracht de Nacht het kwaad voort dat de mensen teisterde, waaronder de Verdoemenis, de Slaap, de Dood, Nemesis, het Noodlot en de Dromen. Tegelijkertijd verwekte Gaea alleen Uranus, die de heerser over de hemel werd. Uranus en Gaea trouwden uiteindelijk en zij kregen talrijke nakomelingen, waaronder drie Hecatoncheerders, drie Cyclopen en de beroemdste van hun kinderen, de twaalf Titanen.

Uranus wordt ten val gebracht

Uranus vreesde zijn kinderen, vooral de Titanen, die Oceanus, Coeus, Crius, Hyperion, Iapetus, Theia, Rhea, Mnemosyne, Phoebe, Tethys en Cronus werden genoemd. Toen elk van hen geboren was, wierp hij hen in de diepten van de aarde. Dit viel niet in goede aarde bij Gaia, die van haar kinderen hield. Ze moedigde de Titanen aan wraak te nemen en hun vrijheid te zoeken. Maar ze wist dat ze haar hulp nodig zouden hebben.

Gaia kerfde een sikkel en gaf die aan Kronos. Volgens verschillende versies van de mythe handelde hij alleen, terwijl volgens anderen Iapetus, Coeus, Hyperion en Crius hun broer hielpen. Hoe dan ook, Kronos viel Uranus aan met de sikkel en castreerde hem, waarbij hij de verwijderde lichaamsdelen in de oceaan gooide.

Als resultaat kwam Aphrodite uit de oceaan tevoorschijn als Uranus’ dochter. Maar door de daden van zijn zoon werd Uranus onttroond en werd Kronos de leider van de Titanen. Hij bevrijdde zijn broers en zussen uit hun gevangenschap. Kronos en Thea trouwden en schonken het leven aan de eerste Olympiërs. Maar Uranus en Gaia brachten Cronus op de hoogte van een profetie die hem zeer bekend in de oren klonk. Een van zijn kinderen zou hem ten val brengen. Dit was de eerste aanwijzing voor de Titanomachie, de oorlog tussen de Titanen en de Olympiërs. Daarom kan worden gesteld dat zonder Uranus de Griekse mythologie een heel andere wending zou hebben genomen.

Familie

Uranus had een grote familie, waarvan de meeste populaire figuren uit de Griekse mythologie afstammen. Tot zijn beroemdste kinderen behoren de twaalf Titanen, samen met de Cyclopen, genaamd Brontes, Steropes, en Arges. Uranus en zijn vrouw Gaea waren ook de ouders van de Hecatoncheires, genaamd Cottus, Briareos, en Gyges. Zijn kleinkinderen waren de Olympiërs.

Maar Uranus bracht ook op onconventionele wijze nageslacht voort. Toen hij werd gecastreerd, spatte zijn bloed op de aarde. Uit zijn bloed kwamen de Erinyen, de Meliae en de Reuzen voort. Uit de zee brachten zijn geslachtsdelen de godin Aphrodite voort, die een van de belangrijkste Griekse godinnen zou worden. Maar er zijn tegenstrijdige mythen over haar geboorte. Homerus schreef dat zij een meer traditionele geboorte had, met als ouders Zeus en Dione.

Uiterlijk

In artistieke voorstellingen wordt Uranus afgebeeld als een oudere man met wit haar. Hij heeft gezichtsbeharing, meestal krullend, en wordt afgebeeld met een sombere blik op zijn gezicht. In sommige voorstellingen staat hij boven de aarde, symbolisch voor zijn rol als Vader van de Hemel.

Symbologie

De hemel is het belangrijkste symbool van Uranus, over wie hij de leiding had. Een ander veelvoorkomend symbool dat met de god wordt geassocieerd is de sikkel, het werktuig dat zijn zoon gebruikte om hem omver te werpen.