Typisch een verguisde figuur in de Amerikaanse politieke geschiedenis, wordt de voormalige vice-president Spiro T. Agnew vaak over het hoofd gezien. Hoewel hij vooral wordt herinnerd vanwege zijn allitererende toespraken, aanvallen op de media en intellectuelen van de oostkust, en zijn aftreden in 1973 na beschuldigingen van belastingontduiking, heeft Agnew een belangrijke invloed gehad op de moderne Republikeinse Partij die ondergewaardeerd wordt. Het is in feite onmogelijk om de huidige interne strijd van de Republikeinse Partij te begrijpen zonder deze populistische “everyman” en prototypische middenklasse striver te begrijpen, die een van de eerste voorstanders was van wat de ideologie van Donald Trump’s GOP zou worden.
Republican Populist onderzoekt Agnew’s inspanningen om de Republikeinse Partij representatief te maken voor de “zwijgende meerderheid.” Onder de voogdij van een groep getalenteerde speechschrijvers die door president Richard Nixon aan Agnew waren toegewezen, waaronder Pat Buchanan en William Safire, ontwikkelde Agnew de populistisch getinte, anti-establishment retoriek die de Republikeinse Partij hielp veranderen in een krachtige nationale electorale kracht die de Amerikaanse politiek tot in het huidige tijdperk is gaan bepalen.
Een fascinerend politiek portret van Agnew vanaf zijn carrière voor het vicepresidentschap tot aan zijn schandaal veroorzaakte val uit zijn ambt en daarna, is dit boek een onthullend onderzoek naar Agnew’s rol als een van de grondleggers van de moderne Republikeinse Partij en naar het verband tussen Agnew’s “volkspartij” en de beladen partij van populisten en zakenlieden vandaag de dag.