Tremors (1990)

“Tremors is een onberispelijke film” schreef een andere commentator op deze site en hij heeft verdomme gelijk! Wat een film! Ik heb hem gemist in de bioscoop, want hier in Europa heeft hij misschien een week lang in Wenen in 2 zalen gedraaid en bijna niemand heeft hem gezien. Maar enige tijd later, misschien in 1992, 1993 werd hij op TV vertoond, een goedkoop middernachtfilmpje, dacht ik, maar toen ik hem zag, scoorde hij een schot in de roos, ik zat aan de TV gekluisterd.
Ik heb hem sindsdien 3 of 4 keer gezien en het is een ongelooflijk plezier om hem opnieuw te zien en opnieuw en opnieuw en …
Waarom? Ten eerste de verhaallijn is gewoon simpel & fantastisch & briljant. De perfecte hommage aan de B-films (je weet wel, Tarantula e.d.) uit de jaren 50 en 60. Zelfs beter dan ze waren/zijn.
Ron Underwood moet misschien al deze B-films gezien hebben, in ieder geval de meeste, en heeft de essentiële elementen van dit genre perfect weten te vangen. Er is NIET EEN SLECHTE SCÈNE in deze, het werkt, van begin tot eind, als DE meester-thesis voor het “reusachtige wezens proberen ons te doden”- :-)) genre. Als Tarantino dit gemaakt zou hebben, zou hij ervoor naar de hall of fame geprezen worden (waar hij toch al is, maar dan nog, is deze niet mucho beter dan Death Proof, bv?).
De dialogen zijn uiterst nonchalant/leuk/grappig, altijd ter plekke. Slim gefotografeerd, grappig geschreven, zonder ook maar een seconde dom te zijn.
Wat dit zo bijzonder maakt is de relatie tussen deze twee slackers, Kevin Bacon en Fred Ward. De een jonger, de ander iets ouder, de chemie tussen hen is fantastisch, ze lijken echt hun hele leven samen te hebben doorgebracht in de achtertuinen van landelijk Amerika. Hun uiterlijk, de dialogen, hun mimiek, allemaal ongeëvenaard in de laatste 20, 25 jaar Amerikaanse cinema.
TREMORS was Ron Underwood’s eerste speelfilm en geen van zijn latere pogingen komt er ook maar in de buurt (eigenlijk maakte hij later alleen maar ongememoreerde schlock). Maar deze ene film zal hem erkenning bezorgen tot ver na zijn aardse dagen, durf ik te wedden ! TREMORS poures love & totaal respect voor het genre uit elk frame ! Ik durf te wedden dat Ron Underwood, die 37 was toen hij dit meesterwerk regisseerde, er een decennium of zelfs langer van gedroomd moet hebben om deze film te maken, daarom is hij zo voortreffelijk ontwikkeld, zo perfect, zo foutloos.
Kijk hem, hou ervan, kijk hem opnieuw, ik wed dat je dat zult doen ! :-))