Formation and Lemonade and Brownies (1986-96)Edit
De bandleden groeiden op in Orange County. Rodney Sheppard speelde in een aantal reggaebands, waaronder een samenwerking met de toekomstige Good Charlotte-drummer Dean Butterworth. In de late jaren tachtig, voorafgaand aan Sugar Ray, speelden Sheppard en Stan Frazier samen in een band onder de naam The Tories. Later voegden Murphy Karges, Mark McGrath, en Craig Bullock de naam van de band in Shrinky Dinx – ze werden aanvankelijk Shrinky Dinks genoemd. Na het tekenen bij Atlantic Records, werd de naam veranderd in Sugar Ray op dreiging van een rechtszaak van de Milton Bradley Company, maker van het Shrinky Dinks speelgoed.
Het debuutalbum van de band, Lemonade and Brownies, werd uitgebracht in 1995 en hoewel het geen grote hitsingle opleverde, kreeg de band wel erkenning in alternatieve kringen.
Nadat ze in 1997 bekend werden met het album Floored, werden in 1998 de single “Speed Home California” en “Mean Machine” van Lemonade and Brownies opgenomen in respectievelijk het PlayStation-spel Road Rash 3D en de Nintendo 64-tegenhanger Road Rash 64.
Floored (1997-98)Edit
Sugar Ray’s eerste mainstream hit kwam in de zomer van 1997 met hun nummer “Fly”, dat werd uitgebracht van het album Floored en reggae-muzikant Super Cat bevatte. “Fly” klonk in het geheel niet als de rest van de tracks op het album en kreeg frequente radio-play, wat resulteerde in een nummer een positie op de Billboard’s Airplay Lijst. Als gevolg van het succes van “Fly”, verkocht Floored goed en werd dubbel platina gecertificeerd. Echter, tegen het einde van 1997, waren critici sceptisch dat Sugar Ray nog een succesvol nummer kon uitbrengen en bestempelden hen als een one-hit wonder. Hetzelfde jaar was Sugar Ray te zien in de film Father’s Day, met Billy Crystal en Robin Williams in de hoofdrollen.
14:59 (1999-2000)Edit
Hun album 14:59 uit 1999 was het antwoord van de band op suggesties dat ze een een-hit-wonder waren, met de titel implicerend dat hun 15 minuten van roem nog niet helemaal op waren – hun “roem klok” las 14:59. “Every Morning”, dat alom vergeleken werd met “Fly”, had hetzelfde succes in de lente van 1999, en bereikte nummer 3 in de U.S. Billboard Hot 100 chart. Hun vervolg single “Someday” kreeg ook veel airplay later dat jaar en bereikte nummer 7 in de V.S. De volgende vervolg single “Falls Apart (Run Away)” bereikte nummer 29 in het begin van 2000. 14:59 verkocht meer dan zijn voorganger en werd drievoudig platina gecertificeerd. De band toerde ter ondersteuning van het album, met als hoogtepunt een optreden op Woodstock 99. Na 14:59 in 2000, werkte Sugar Ray samen met The Alkaholiks om de track “Make Room” bij te dragen op het Rap Rock samenwerkings album, Loud Rocks, met andere artiesten met een vergelijkbare stijl zoals Crazy Town en Incubus. In 2000, Sugar Ray deed een cover versie van John Cale en Brian Eno’s nummer “Spinning Away” voor de soundtrack van de film The Beach.
Sugar Ray (2001-02)Edit
Hun titelloze album Sugar Ray uit 2001 leverde nog een hit op met “When It’s Over”, dat, hoewel het niet hetzelfde succes bereikte als hun vorige singles, toch nog nummer 13 werd in de V.S. Andere singles zoals “Answer the Phone”, “Under the Sun” en “Words to Me” wonnen ook enige populariteit. Sugar Ray maakte ook verschillende filmoptredens, waaronder Scooby-Doo in 2002.
In the Pursuit of Leisure (2003-05)Edit
Sugar Ray’s 2003 inspanning In the Pursuit of Leisure, en de eerste single van het album, “Mr. Bartender (It’s So Easy)”, kreeg een lauwe ontvangst. Het album bevatte ook de band’s cover van Joe Jackson’s beroemde “Is She Really Going Out With Him?”. ProHoeZak was in 2003 live te gast bij de band op “Mr. Bartender (It’s So Easy)”. In 2005 bracht Sugar Ray een greatest hits album uit, met drie nieuwe nummers, “Shot of Laughter”, “Time After Time”, en “Psychedelic Bee”.
Inactiviteit en Music for Cougars (2006-09)Edit
Na het uitbrengen van hun grootste hits album – The Best of Sugar Ray, in 2005, ging de band in een periode van relatieve inactiviteit voor een aantal jaren, met Mark McGrath die een nieuwe baan begon als anchor bij het tv-programma Extra. In januari 2006 werd Sugar Ray ontslagen van hun platencontract met Atlantic Records. Medio 2007 werd hun nog niet eerder uitgebrachte nummer “Into Yesterday” gebruikt op de Surf’s Up film soundtrack, en de band maakte een korte tournee in Azië in augustus 2007 waar ze optraden als headliner van SingFest, Singapore’s eerste internationale muziekfestival.
Sugar Ray verscheen op 18 mei 2008 in de finale van seizoen 3 van American Dad! getiteld “Spring Break-Up”, als zichzelf, terwijl ze “Fly” speelden op een Spring Break party.
Op 19 mei 2008 kondigde de band aan dat ze de studio in zouden gaan om hun eerste album met nieuw materiaal sinds 2003 op te nemen. Jason Bernard, een vriend van de band (die toevallig ook muziekproducer is) bezorgde hen een deal om bij zijn label te tekenen. Er werd aangekondigd dat de band bij Pulse Recordings zou tekenen en dat het nieuwe album in de zomer van 2009 zou worden uitgebracht. Op 6 maart 2009 kondigde Mark McGrath aan dat het nieuwe album de titel Music for Cougars zou krijgen. Het werd uitgebracht op 21 juli 2009. De eerste single was “Boardwalk”.
Sommige critici merkten op dat McGrath de verwachtingen van de mensen voor het album tijdens de promotie wilde verlagen door dingen te zeggen als: “Ik weet dat mensen niet op het puntje van hun stoel zitten te wachten op een Sugar Ray album, maar dat was niet de bedoeling.” In een ander interview zei Murphy Karges, bassist: “We hebben nooit enige geloofwaardigheid gehad. Niemand heeft ons die ooit gegeven, dus hoe zouden we die kunnen verliezen?”
Line-up veranderingen en jaren ’90 nostalgie touren (2010-2017)Edit
Op 22 augustus 2010 kondigde Sugar Ray’s Twitter-pagina aan dat Craig “DJ Homicide” Bullock de band had verlaten. In 2011 had de band wat McGrath beschreef als niet “het hoogst verdienende jaar voor Sugar Ray”. Murphy Karges en Stan Frazier verlieten ook de band, de een wilde niet meer toeren, en de ander nam een baan bij Aaron Rodgers. Hierdoor bleven Rodney Sheppard en McGrath over als de overgebleven originele leden. De band nam plaatsvervangers aan in de vorm van percussionist Al Keith, bassist Justin Bivona en drummer Jesse Bivona, de laatste twee waren in het verleden ondersteunende leden op tournee.
In 2012 werkte McGrath samen met Art Alexakis, frontman en zanger van de band Everclear, aan het opstarten van een jaren ’90 nostalgietournee, iets wat ze in het verleden hadden besproken maar waarvan ze altijd het gevoel hadden gehad dat het te vroeg was om succesvol te zijn. Het resultaat was de “Summerland” tour, met een line-up van alternatieve rock bands die “op zijn minst een grote hit of twee hadden” in de jaren 1990, met McGrath en Alexakis’ eigen bands samen met Marcy Playground, Gin Blossoms, en Lit. Percussionist Al Keith (Khalil Al-Rashad) blesseerde zijn voet op 2 juli 2012 op Del Mar Fairgrounds in Del Mar, Californië, tijdens het nummer “Fly.” Hij was afwezig bij optredens tot augustus 2012. De tournee werd als een succes beschouwd, en McGrath sprak aanvankelijk over de mogelijkheid om er een jaarlijks evenement van te maken. Aanvankelijke plannen om de nostalgietournee uit te breiden tot 2013 stuitten op problemen. McGrath kondigde een “Mark McGrath & Friends” tour aan, waarbij de band zou optreden samen met andere jaren ’90 alternatieve rock bands Smash Mouth, Spin Doctors, en Vertical Horizon, op een cruiseschip. maar de plannen werden geannuleerd, omdat het idee steun verloor na de ramp met het Carnival Triumph cruiseschip. Bovendien waren McGrath en Alexakis het niet eens over de toekomstige richting van de “Summerland” tour, wat ertoe leidde dat Sugar Ray de 2013 incarnatie verliet ten gunste van het starten van hun eigen rivaliserende nostalgie tour genaamd “Under the Sun”. De tour liep drie afzonderlijke jaren – 2013, 2014, en 2015.
Al in 2013 sprak McGrath over het opnemen en uitbrengen van een EP, hoewel hij op dat moment niet zeker was of het zou worden uitgebracht als een band release of een solo release. Op 9 april 2013 kondigde Mark McGrath via Twitter aan dat hij “naar de Pulse Recording Studios” zou gaan om het nieuwe materiaal op te nemen, hij gaf juli op als hoopvolle releasedatum. Voor de tournee werden drummer Jesse Bivona en bassist Justin Bivona tijdelijk vervangen door drummer Dean Butterworth en bassist Serg Dimitrijevic, omdat de band The Interrupters van de broers Bivona de opening verzorgt voor Rancid. Op 9 september 2013 traden de voormalige leden Stan Frazier (drums, percussie, programmering, achtergrondzang) en Murphy Karges (basgitaar, achtergrondzang) op met Scott Foster (leadzang, gitaar), Lewis Richards (gitaar, achtergrondzang), en Damon Tucker (gitaar, achtergrondzang) tijdens Keep Calm and Beat H.E.A.T. Rocking & Rally. Ze speelden wat van Foster’s solo materiaal, en wat Sugar Ray klassiekers. Ze traden op van 17:00 tot 20:00 uur in het Twila Reid Park, 3100 West Orange Avenue, Anaheim. Op 9 november 2013 zou Sugar Ray een benefiet spelen voor het Greater Los Angeles Fisher Houseat West LA’s Wadsworth Theater.
De band vervolgde zijn “Under the Sun” tour door 2014. In juni 2014 onthulde McGrath echter dat de band sinds hun vertrek in 2012 worstelde met juridische ruzies met Karges en Frazier, en dat hij daardoor het gevoel had dat er nooit meer een Sugar Ray-album zou komen. McGrath zou de EP later uitbrengen als een solo EP getiteld Summertime’s Coming in 2015. Vanaf het najaar van 2014 zitten drummer Jesse Bivona en bassist Justin Bivona niet meer in Sugar Ray (vertrokken officieel in 2016); drummer Dean Butterworth werd volwaardig lid in het najaar van 2014, terwijl bassist Kristian Attard volwaardig lid werd in 2016.
In augustus 2017 sprak McGrath over het schrijven en opnemen van een volgend album, waarvan hij hoopte dat hij het binnen het komende jaar zou kunnen uitbrengen.