Als er elke seconde ergens op aarde één willekeurig gekozen extra persoon zou sterven, wat voor effect zou dat dan hebben op de wereldbevolking?
Guy Petzall
Elke seconde sterven er 1,8 mensen en worden er 4,2 mensen geboren. Volgens het plan van de heer Petzall zou het aantal sterfgevallen toenemen tot 2,8.
Dit willekeurig ruimen zou natuurlijk een hele opgave zijn – het zou verantwoordelijk zijn voor meer dan een derde van alle sterfgevallen – maar onze bevolking zou, althans voor een tijdje, blijven groeien.
Bij één sterfgeval per seconde heeft een willekeurig persoon op dit moment een kans van 0,464% om elk jaar gekozen te worden. Anders gezegd, het scenario zou resulteren in 4,64 doden per 1.000 mensen (of 464 per 100.000).
Er zijn ongeveer twintig landen met een sterftecijfer van minder dan 4,64 per 1.000. Het is een vreemde groep, waaronder de Dominicaanse Republiek, Brunei, Singapore, Saoedi-Arabië, Koeweit, de Maldiven en Paraguay. Dit zijn de landen waar Guy’s programma verantwoordelijk zou zijn voor de meerderheid van alle sterfgevallen.
Het sterftecijfer in al deze landen zal stijgen. Dat moet wel, vanwege de wiskunde. Het lijkt intuïtief duidelijk dat sterftecijfers onder de 10 per 1.000 onhoudbaar zijn. Als elk jaar minder dan één persoon op de honderd sterft (en er genoeg geboren worden om de bevolking op peil te houden), dan moet de gemiddelde persoon meer dan honderd jaar wachten om te sterven – wat duidelijk niet verenigbaar is met onze huidige levensduur.
In de landen met lage sterftecijfers van één cijfer, zullen de cijfers in de toekomst zeker stijgen. Dit geldt ook voor de Verenigde Staten, waar het sterftecijfer 8,40 per 1.000 bedraagt – een cijfer dat nog aanzienlijk zal stijgen naarmate de babyboomers ouder worden.
Een sterftecijfer van één dode per seconde is op dit moment niet genoeg om de bevolkingsgroei te keren, maar dat zou het tot voor kort wel zijn geweest. In 1950 was de wereldbevolking slechts 2,52 miljard. Eén dode per seconde zou 12,5 sterfgevallen per 1.000 mensen per jaar betekenen, bijna het drievoudige van het aantal in 2013. Aan het begin van de 20e eeuw zou dit genoeg zijn geweest om de bevolkingsgroei te keren, en binnen een handvol decennia, als de bevolking afneemt, zal dat weer het geval zijn. Als mensen sneller sterven, heeft dat natuurlijk weer effect op het geboortecijfer – mensen veranderen hun gedrag als reactie op de verandering in sterfte – dus het werkelijke resultaat zou ingewikkelder zijn.
In de Verenigde Staten zou Guy Petzall de belangrijkste doodsoorzaak zijn voor vrouwen tussen de 1 en 55 jaar en voor mannen tussen de 1 en 48 jaar. Op dit moment overleeft 96% van de kinderen de 40-jarige leeftijd, maar in Guy’s scenario is dat nog maar 80%.
Wanneer zouden deze sterfgevallen zich voordoen?
Gezien het aantal vliegtuigen dat op een gegeven moment in de lucht is, is het zeker dat sommige piloten tijdens het vliegen zouden overlijden. Dit zou echter geen ramp zijn, omdat grote commerciële vliegtuigen meerdere bemanningsleden hebben die het kunnen overnemen.
Auto’s zouden een ander verhaal zijn. Aangezien ongeveer 10 miljoen Amerikanen op elk moment rijden, zullen er dagelijks 127 achter het stuur zitten (plus een kleiner maar nog steeds aanzienlijk aantal passagiers, voetgangers en andere bestuurders). Interessant is dat dit slechts een beetje meer is dan het aantal Amerikanen dat nu al elke dag in auto-ongevallen omkomt. (Dit aantal is gedaald, als percentage van de bevolking, sinds de jaren 1960, en als een percentage van het aantal kilometers sinds ten minste de jaren 1920.)
Om en nabij de 50 miljoen poliklinische chirurgische ingrepen worden uitgevoerd elk jaar. Als deze in de eerste plaats door één chirurg worden uitgevoerd en elk gemiddeld een half uur duren, dan zullen ongeveer 13 chirurgen per jaar onverwacht tijdens de operatie overlijden (evenals 13 extra patiënten). Dat is een beangstigende gedachte. Maar om het in perspectief te plaatsen, dat is ongeveer het aantal chirurgen dat elke twee dagen het verkeerde lichaamsdeel of de verkeerde patiënt opereert. Het is niet dat het scenario niet beangstigend is.
Ten slotte, hoe zit het met onze leiders?
Congresleden sterven in hun ambt met een snelheid van twee of drie per jaar, ongeveer vijf per Congres. Vroeger was dit veel hoger, zoals wordt uitgelegd in dit merkwaardig bloemrijke artikel. 29 leden van het Congres stierven in 1939 en 1940, de twee jaren dat het 76e Congres in zitting was. In Guy’s scenario zou het huidige aantal verdubbelen, wat zou leiden tot een verlies van 10 per Congres. Dit zou zeker tragisch zijn, maar het zou niet hoger zijn dan het niveau van de jaren zestig.
Al met al zouden de verliezen dramatisch zijn, maar niet verwoestend voor onze soort als geheel. En echt, uiteindelijk is het globale sterftecijfer 100% – iedereen sterft.
… of toch niet? Strikt genomen is het waargenomen sterftecijfer voor de menselijke conditie ongeveer 93% – dat wil zeggen dat ongeveer 93% van alle mensen is gestorven. Dit betekent dat het sterftecijfer onder mensen die geen lid waren van The Beatles aanzienlijk hoger ligt dan het sterftecijfer van 50% onder mensen die dat wel waren.
Ik verwacht dat dit belangrijke feit de weg vrij zal maken voor veel belangrijk onderzoek.