Opmerking: De Rome IV-criteria zijn in 2016 ingevoerd. Klik hier om de bijgewerkte criteria te bekijken.
Topdeskundigen op het gebied van gastro-intestinale ziekten hebben in 2006 samengewerkt aan nieuwe diagnostische criteria en subtyperingen voor het prikkelbare darmsyndroom (IBS). Sinds de eerste samenwerking in 1978, die resulteerde in de Manning Criteria, hebben artsen de diagnostische criteria voortdurend geactualiseerd op basis van voortdurend onderzoek. Het hebben van diagnostische criteria voor IBS is vooral belangrijk omdat er geen laboratoriumtest voor deze aandoening bestaat.
Medici accepteren steeds vaker functionele gastro-intestinale stoornissen (FGIDs), die over de hele wereld voorkomen, als legitieme gezondheidsaandoeningen. De Stichting van Rome heeft de uitdaging aangenomen om op symptomen gebaseerde diagnostische criteria vast te stellen. De nieuwste wijziging van de criteria, Rome III, werd onlangs voltooid en gepresenteerd tijdens een symposium op de bijeenkomst van de Digestive Diseases Week (DDW) van dit jaar. Door middel van een reeks presentaties onthulden bestuursleden van de Stichting Rome nieuwe rationalisaties die waren opgesteld door 100 internationale deskundigen die betrokken waren bij het Rome III proces. Dr. Douglas Drossman, voorzitter van de Stichting van Rome, zat het DDW-symposium voor.
De voorgestelde nieuwe subtypering van IBS op basis van de consistentie van de ontlasting alleen is:
- IBS met constipatie (IBS-C),
- IBS met diarree (IBS-D),
- IBS mixed type (IBS-M), en
- IBS unsubtyped (IBS-U).
Patiënten met IBS-M, voorheen geclassificeerd als IBS-A, of alternerend, hebben zowel harde als losse ontlasting over perioden van uren of dagen, terwijl IBS-patiënten met wisselende darmgewoonten van subtype wisselen over perioden van weken en maanden. Ze baseren de vorm van de ontlasting op de Bristol-schaal, die de vorm van de ontlasting categoriseert en het best correleert met de transitietijden van de dikke darm. Stabiliteit en associatie met andere kenmerken, zoals viscerale gevoeligheid en respons op behandeling, moeten nog worden vastgesteld.
Toekomstplannen voor de Stichting van Rome omvatten wereldwijde onderwijsprogramma’s, steun voor validatiestudies, samenwerking met regelgevende instanties, initiatieven van werkgroepen (bijv. richtlijnen voor beeldvorming van de hersenen en richtlijnen voor ernst in FGID-werkgroepen), en diversificatie van de structuur.
Diagnostische Criteria voor Prikkelbare Darm Syndroom
Minimaal drie maanden, met begin ten minste zes maanden daarvoor, van terugkerende buikpijn of ongemak* geassocieerd met twee of meer van de volgende:
- Vermindering bij defecatie; en/of
- Ontstaan geassocieerd met een verandering in frequentie van de ontlasting; en/of
- Ontstaan geassocieerd met een verandering in vorm (uiterlijk) van de ontlasting.
*Ongemak betekent een ongemakkelijk gevoel dat niet als pijn wordt omschreven.