Er zijn verschillende behandelingen voor patellofemorale instabiliteit voorgesteld, zoals verlaging of medialisatie van de tibiale tuberkel, splitsing van het laterale retinaculum, plicatie van het mediale retinaculum, verlaging van de vastus medialis, en trochleoplastie. Het is echter moeilijk om de resultaten van elke techniek te analyseren omdat zij vaak in combinatie worden uitgevoerd. Recente anatomische en biomechanische studies hebben aangetoond dat het mediale patellofemorale ligament (MPFL) de primaire stabilisator is van de patella tussen volledige extensie en 30° flexie. Om deze reden is reconstructie van dit ligament relevant, versterkt door veelbelovende eerste klinische resultaten. MPFL reconstructietechnieken verschillen in het gebruikte transplantaat en de fixatiemethode. Zij zullen hier worden beschreven in functie van hun fixatiemethode, hetzij in bot, hetzij in zacht weefsel. De technische uitdagingen, voordelen en nadelen van deze verschillende technieken worden in detail besproken, samen met het postoperatieve revalidatieprotocol. Een strikte techniek is nodig om postoperatieve complicaties te voorkomen, waarbij flexiecontractuur als gevolg van overmatige spanning van het transplantaat de meest voorkomende complicatie is. Herhaling van de instabiliteit is zeldzaam na de operatie, een bewijs van het betrouwbare karakter van deze reconstructieprocedures.
Review artikelChirurgische reconstructie van het mediale patellofemorale ligament