Geen enkel voedsel is perfect, maar het meesterwerk van de moleculaire gastronomie dat bekend staat als kipnugget is agressief imperfect. Dat is zo ontworpen. Zeg wat je wilt over de McDonald’s Quarter Pounder; de hamburger patty is gemaakt van niets anders dan USDA-inspectie rundvlees. De McNugget daarentegen is een amalgaam van meer dan 20 afzonderlijke ingrediënten – ribvlees, borstvlees, plantaardige stoffen, kippenhuid, natriumfosfaten, geautolyseerd gistextract, natriumzuur pyrofosfaat, saffloerolie, dextrose, en andere rariteiten – die worden gemengd, gesneden, gevormd, en gebakken in plantaardige olie doorspekt met het onheilspellend klinkende (maar onschadelijke) anti-schuimmiddel bekend als dimethylpolysiloxaan.
En toch, de McNugget is de lekkerste creatie. Bijten in een Quarter Pounder bootst de sensatie na van het kauwen op een in olie gedrenkte spons. Maar het dompelen van het gemanipuleerde en gezouten eiwit schijfje dat de McNugget is in een peel-away plastic container gevuld met pure honing (en niets anders) is bijna een ongeëvenaarde fast-food ervaring. Totdat je een betere versie bij Wendy’s probeert.
Ik verkies een kipnugget boven een kipstender. De kip is meer puur product, meer Jonathan Waxman, de nugget is meer voedselwetenschap, meer Wylie Dufresne, meer manipulatie – een beleefde manier om te zeggen meer verwerkt. Het is koken als transformatie. Het is meer vleeswaren dan biefstuk (zij het meer mysterieus vlees dan ambachtelijke worst). De nugget is een gerecht dat door de meeste chique etablissementen (of doordeweekse koks) wordt gemeden. De nugget, met zijn multisyllabische emulgatoren en stabilisatoren, is bijna uitsluitend het domein van fast food.
De nugget is een gateway drug, een jong kind onwetende indoctrinatie in de corporate culinaire industrieel complex. Ik wist wat een nugget was lang voordat ik boerenkool of kapoen leerde kennen. Het is zelfs een van de eerste twee gerechten die ik me herinner op deze aarde te hebben gegeten (het andere gerecht was gebakken Peconic Bay coquilles, een gerecht dat eleganter in mijn levensverhaal past).
De nugget is een mysterieus MRE-achtig voedingsmiddel dat restaurants met minimale verontwaardiging kunnen serveren in de vorm van een schijf, ster, frietje, donut, en, in het geval van een Taco Bell-artikel dat wordt getest in gebieden van het land met een lagere dichtheid van full-time food writers, een nachochip. Dat klopt, een nacho chip gemaakt van kip. Ik kan niet wachten om het te proberen.
Dit is mijn vijfde fast-food review voor Eater – of zesde, als je David Chang’s quick-service NYC spot Fuku meetelt. Ik schrijf over deze gelegenheden om een eenvoudige reden: Mensen eten er. Ga naar een Wendy’s in New York om 23.30 uur op een doordeweekse avond en je zult in de rij staan. Ik heb wat tijd doorgebracht bij verschillende buitenposten van Popeyes, Burger King, en elders, en ik kan zonder omhaal zeggen dat je daar een diverser publiek aantreft dan in de meeste restaurants waar wij critici over schrijven.
(En omdat er soms wordt gesproken over culinaire etablissementen als ontmoetingsplaatsen voor de gemeenschap, is het vermeldenswaard dat een van de meest betrouwbare plaatsen voor gratis wi-fi en een warme maaltijd onder de $10 na middernacht, wanneer Shake Shack gesloten is, de meeste McDonald’s in New York is voor de late avond.)
Niets van dit alles is te verdoezelen de machinaties van fast food, een industrie die heeft historisch betaald zijn werknemers zo slecht dat New York voelde zich gedwongen om een aparte, hogere minimumloon voor het personeel van White Castle, Wendy’s en elders, momenteel vastgesteld op $ 12 / uur te creëren. (In het hele land is het gemiddelde loon van een fast-food kok ongeveer $9,50/uur, minder dan $20.000/jaar). Het is ook een industrie die bekend staat om het dumpen van vet en suiker beladen gerechten, op de goedkope, in gemeenschappen die een verscheidenheid aan gezondere opties missen.
Maar een hooggestemde filmrecensent kan zijn ziel te behouden, terwijl het vinden van de menselijkheid in Furious 7 (of leegheid in The Avengers); een voedselrecensent is zeker in staat om dezelfde evenwichtsoefening, terwijl het beoordelen van de Hollywood van de culinaire wereld. Als mijn beroep hoopt relevant te blijven voor diners voor wie $ 20 staat voor een diner voor twee (in plaats van een enkele cocktail), zou het goed zijn om advies te geven over niet alleen ambitieuze lokale locaties of jet-set bestemmingsplekken, maar ook de alomtegenwoordige en toegankelijke ketens, plaatsen waar miljoenen Amerikanen gaan eten, gelukkig vertrekken, en de volgende dag terugkomen voor het ontbijt.
Dus over kipnuggets:
De definitieve lijst, gerangschikt van slecht naar best
9. White Castle Kip Pretzel Donut Vormige Ringen: Een hybride van drie totaal ongerelateerde voedingsmiddelen – of vier, als je de nacho saus meetelt waarmee het gepaard gaat. Ze smaken noch naar kip noch naar pretzels, en hoewel elke ring de vorm van een donut heeft, is het niet duidelijk waarom het platdrukken van kipdelen in een ronde vorm meer bevorderlijk is voor de lekkerheid dan een nugget. De ring is voorspelbaar knapperig, maar het is ook het enige krakelingproduct dat ik ken dat de meeste moutigheid en zoutheid mist. Het is uniek verschrikkelijk. Wat nog erger is: Hoewel kleinere maten beschikbaar zijn, is de standaardbestelling 20 ringen ($5), wat de hartveroverende voedingsinformatie verklaart die je nu gaat zien: Calorieën: 1,760. Vet: 158g. Natrium: 2.020mg.
8. Burger King Classic Nuggets: Niet goed. Dit is een teleurstelling, omdat sommige van mijn beste fast-food kip herinneringen komen van het graven in een sappige Burger King kip sandwich terwijl je een gouden papieren kroontje draagt. Dit zijn geen nuggets die je zou beschrijven als hebbend een soort van dwingende knapperigheid, vochtigheid, of textuur; de smaak roept een verwaterde versie van de KFC kruidenmix op. De nuggets ruiken naar een mix van friet en houtsnippers; als je ze opeet laten ze een stoffig residu achter, alsof je net met je vingers door een timmermanswerkplaats hebt gebladerd. Calorieën (zes nuggets): 260. Vet: 16g. Natrium: 470mg.
7. KFC Popcorn Nuggets: Toen ik deze nieuwigheid in de jaren ’90 voor het eerst probeerde, eindigde ik letterlijk met een doos gefrituurde kip “korst.” Er was bijna geen waarneembaar vlees. Ik koester die herinnering nu, omdat ik het graag zie als een vroege kennismaking met de momenteel in zwang zijnde praktijk van het verkopen van hergebruikt voedselafval. Twee decennia later zit er meer gevogelte in deze eeuwigdurende nieuwigheid, maar de grootste aantrekkingskracht van popcornkip is niet de kip, maar de popcorn – de gekruide korst. Het is een gemakkelijke manier om je gehemelte te verwoesten met het geheime mengsel van kruiden en specerijen van de Kolonel – monochroom uienpoeder, knoflookpoeder, en genoeg zout om een renpaard AFib te bezorgen. Na elke hap blijft er een griezelige metaalachtige smaak in mijn mond hangen. En zoals het hoort, lijken sommige nuggets geen greintje gevogelte te bevatten. Mijn nieren doen daarna pijn. Calorieën: 620. Vet: 39g. Natrium: 1,820mg.
6. White Castle Kip Donut Rings: De op één na beste nugget om te dippen na de McDonald’s versie, dankzij het duidelijke gebrek aan kruiden, of eerlijk gezegd, smaak. Deze creatie is lang niet zo knapperig als de krakeling donut ringen van de fast-food keten, maar zijn duidelijk vleziger en voller. De juiste zet hier is om te koppelen de ringen met White Castle’s aanbevolen kant: warme nacho kaas saus ($0.65), die voegt een prachtige wallop van, goed, warme nacho cheesiness. Merk op dat White Castle’s meest prominente drank aanbod op dit moment is twee blikjes Monster Energy voor $ 4, dat is een geweldige deal als u genieten van kloppen terug een NyQuil-gearomatiseerde drank aan overdosis cafeïne. Calorieën: 530. Vet: 47g. Natrium: 610mg.
5. Burger King Kip Frietjes: Als een mini Slim Jim gemaakt van kip, dit is echt een prachtige manier om een nugget te serveren – zelfs als het geen nugget is, want het maximaliseert de verhouding van knapperige coating tot MSG-laced vlees. De gebronsde buitenkant is gekruid met ui, paprika, kurkuma (!!), en een aparte toepassing van mononatriumglutamaat (waarom niet). De hitte is zacht maar aanhoudend, als een duidelijke dosis witte peper. Ze worden gecombineerd met een brouwsel dat alleen bekend staat als “kipfritessaus”, wat denk ik een handige naam is als je stomdronken bent terwijl je een Medevac helikopter bestuurt en je moet uitzoeken welke van de acht sauzen in je tas ECHT bij de kipfrites past. Het maakt niet uit, kipfrietjes kun je het beste eten als gewone frites, met niets erop, want ze zijn fast-food perfectie op zich. Calorieën (negen frietjes): 280. Vet: 17g. Natrium: 850mg.
4. Popeyes Kip Nuggets: Een echte popcorn nugget door textuur; dit is veruit de knapperigste en sappigste exemplaar, met een zachte maar merkbare cayenne kick op de finish. Slechts één probleem: Als ik mijn neus op de nuggets zet, lijkt het alsof ik chips inadem die in plasticfolie zijn gebakken. Ik dacht eraan om Popeyes hiervoor te straffen, maar een gerespecteerd culinair schrijver vertelde me dat het “ruikt als thuis” en noemde het de kenmerkende geur van de keten. Helaas raakte ik tijdens een tweede bezoek meer gewend aan de bespoke geur. Deze zijn niet zo gekruid als Popeyes traditionele cajun mix, unfortch, maar dat kan worden gecorrigeerd met de intens pittige zoete hitte dipsaus. Calorieën: 230. Vet: 14g. Natrium: 350mg.
3. Chick-Fil-A Nuggets: Wat je zou verwachten op een middelbare school in een hoge inkomens postcode waarvan de cafetaria het schijnbeeld van gezondheid heeft aangenomen. Dit zijn niet zozeer nuggets als wel knobbels van onregelmatig gesneden borstvlees met een lichte coating van bijna krokante broodkruimels – een echt schaap in wolfskleren. Ze hebben een nootachtige zoetheid van het bakken in pindaolie en een agressief zoutgehalte van de kruiden. Het is allemaal erg Shake ’n Bake, wat wil zeggen dat het allemaal erg gemiddeld is, hoewel gemiddeld een compliment is in het totale junk food spectrum. Calorieën (standaard formaat): 260. Vet: 12g. Natrium: 990mg.
2. McDonald’s Kip McNuggets: Zo knap blond, dat het lijkt alsof je een gouden labo aan het eten bent. Ik ben geneigd te zeggen dat de delicate knapperigheid doet denken aan een goede tempura, maar een van de vier nuggets in mijn bestelling was knoestig, bijna alsof hij gedeeltelijk gekauwd was voor het frituren. De textuur is puur Goudlokje, niet helemaal stevig maar ook niet helemaal squishy, en de smaak is duidelijk neutraal; zonder enige boventonen van peper, knoflook of specerijen. Er is geen nasmaak. Dit is zonder twijfel de wodka van de nugget wereld, een gewone, soms te gewone doorgeefluik voor andere smaken. Pro’s weten dat pure honing het beste kanaal is; de muskusachtige honingwijn is een prima tegenwicht voor het zoute van de kip. Calorieën (zes nuggets): 280. Vet: 18g. Natrium: 540mg.
1. (gelijkspel): Wendy’s Pikante en Niet Pikante Kip Nuggets: Dit zijn Amerika’s beste kip nuggets. (Ik moet zeggen dat dit de eerste en enige fast-food locatie is waar ik ooit een volledige comp kreeg. Mijn vader en ik reden terug van een bruiloft in Scranton ongeveer zes jaar geleden toen we langs Wendy’s gingen voor wat warme hapjes. De zaak was gesloten, maar de drive-thru medewerker was sympathiek, dus hij gooide ons een stuk of zes nuggets, die waren warm en sappig en heerlijk.)
De hapjes waren niet minder overtuigend toen ik ze vorige week in Midtown Manhattan bestelde: buitengewoon knapperig (alsof je cornflakes eet) en bijna te warm om te eten. De textuur van de binnenkant van beide soorten is zo zacht als weisswurst, met een aangenaam zoute buitenkant (en een sappigere binnenkant) van de klassieke nugget. De pikante nugget overvalt het diner met een niveau van hitte die opbouwt en prikt als geen ander gerecht in de moderne fast-food industrie, zelfs niet bij Taco Bell. De cayenne zuiger punch duurt voor een solide 30 seconden. Het vraagt om een goede Riesling of een ijskoud biertje. Calorieën (normaal, zes nuggets): 270. Vet: 19g. Natrium: 580mg. Calorieën (pikant, zes nuggets): 280. Vet: 17g. Natrium: 720mg.
Ryan Sutton is Eater NY’s hoofd criticus en data leider. Nick Solares is Eater NY’s restaurantredacteur.
Editor: Erin DeJesus