Definitie
De pectoralis major is een grote, waaiervormige spier die de structuur vormt van beide zijden van het oppervlak van de borstwand. Samen staan deze spieren algemeen bekend als de “borstspieren”. De twee spieren vormen het grootste deel van de borst bij mannen en liggen onder het borstweefsel bij vrouwen. Blessures aan deze spieren worden meestal opgelopen tijdens intense, krachtige oefeningen, zoals powerlifting.
Locatie van de m. Pectoralis
De m. Pectoralis Major is een relatief grote spier die aan weerszijden van de bovenborst is te vinden. Het is een van de vier borstspieren die zich in de borstkas bevinden. Elke grote borstspier strekt zich uit van het borstbeen in het midden van de borstkas tot het opperarmbeen in de bovenarm. Beide spieren hebben twee delen of koppen, de claviculaire kop, en de sternocostale kop.
Oorsprong van de Pectoralis Major Spieren
Elke kop van de pectoralis major heeft een andere plaats van oorsprong. Zoals de naam al aangeeft, komt de claviculaire kop voort uit het sleutelbeen, het sleutelbeen. Hij ontspringt meer bepaald uit het voorste deel van de mediale helft van het sleutelbeen.
De sternocostale kop ontspringt op drie plaatsen: het voorste oppervlak van het borstbeen, het kraakbeen van de bovenste zes ribben, en de aponeurosis van de musculus oblique extérieure.
Aanhechting van de grote musculus Pectoralis
De grote musculus Pectoralis hecht aan het opperarmbeen (humerus), ter hoogte van de top van de grote knobbel. De top van de grote knobbel vormt de laterale lip van de bicipitale groef. De bicipitale groef, ook bekend als de intertuberculaire groef of de sulcus intertubercularis, is een diepe groef op het opperarmbeen waarin de biceps wordt ingebracht. Vóór de insertie in de humerus kruist de pectoralis major beide koppen van de bicepsspier.
Innervatie van de grote borstspieren
De mediale borstzenuw en de laterale borstzenuw leveren motorische innervatie aan elk van de grote borstspieren. Deze zenuwen zijn beide takken van de plexus brachialis, een netwerk van zenuwen dat zich vanuit het ruggenmerg uitstrekt en de bovenste ledematen van energie voorziet.
Actie van de Pectoralis Major Spieren
De pectoralis major spieren zijn voornamelijk geassocieerd met twee acties: de beweging van het schoudergewricht en het vastzitten van de arm aan de romp.
In termen van beweging hebben elk van de koppen van de spier verschillende acties. Wanneer de kop van het sleutelbeen samentrekt, maakt deze buiging van het opperarmbeen en heffen van de armen mogelijk (zoals bij het gooien van een bowlingbal), adductie van het opperarmbeen (zoals bij het heffen van de armen om een stersprong te maken), en inwaartse rotatie van het opperarmbeen.
Als het sternocostale gedeelte samentrekt, werkt het tegengesteld aan de kop van het sleutelbeen, waardoor de arm in een neerwaartse beweging kan worden bewogen.
Letsel aan de spieren
De grote borstspieren raken het vaakst geblesseerd bij mannen van 20-40 jaar. Meestal worden scheuren in de spier opgelopen als gevolg van oefeningen met een grote impact, zoals gewichtheffen (met name bankdrukken), voetbal, rugby en worstelen.
Een scheur ontstaat normaal gesproken tijdens een bijzonder scherpe of gewelddadige actie. De persoon zal waarschijnlijk pijn en een “pop” in de schouder voelen, wat een teken is dat de pees van het opperarmbeen is gescheurd. Dit resulteert in vervorming van de spier en zwelling en kneuzing van het gebied ter plaatse. Wanneer de scheur ernstig is, wordt deze meestal door middel van een operatie hersteld. Dit is vooral belangrijk als de getroffen persoon de volledige functionaliteit van de spier wil herstellen.
Quiz
Bibliografie
- Beheiry, E. E. (2012). Innervatie van de pectoralis major spier: Anatomische studie. Annalen van Plastische Chirurgie, 68(2), 209-214. https://doi.org/10.1097/SAP.0b013e318212f3d9
- Drake, R. L., Vogl, W., & Mitchell, A. W. M. (2015). Gray’s Klinische Anatomie. In Gray’s Anatomie voor studenten. https://doi.org/10.1308/003588406X116873b
- Zvijac, J. E., Schurhoff, M. R., Hechtman, K. S., & Uribe, J. W. (2006). Pectoralis Major Scheuren. Het Amerikaanse Tijdschrift voor Sportgeneeskunde, 34(2), 289-294. https://doi.org/10.1177/0363546505279573