TENSTAANDE bij het altaar van een kleine Colombiaanse kerk, beefde de 15-jarige Victoria Eugenia Henao van de zenuwen toen ze haar trouwgeloften fluisterde tijdens een geheime ceremonie.
De jonge bruid, gekleed in een groene polyester broek en een oranje trui, ging trouwen met Pablo Escobar – een man die elf jaar ouder was en spoedig de machtigste drugsbaron van het land zou worden.
Pablo – ooit een flitsende jongeman uit een arm gezin – werd bekend als het meedogenloze hoofd van het Colombiaanse drugskartel Medellin en vergaarde een geschat fortuin van 2,5 miljard pond.
Hij wordt verantwoordelijk gehouden voor zo’n 4000 doden, onder wie politieagenten en regeringsfunctionarissen – zijn leven en misdaden zijn gedramatiseerd in de Netflix-serie Narcos.
En naast hem leefde zijn lankmoedige partner, Victoria.
Verhoudingen, moord & drugs
Tijdens hun 17-jarige huwelijk doorstond ze talloze affaires, de moord op een van zijn minnaressen, en de constante angst dat ze zouden worden vermoord door een van zijn vele vijanden.
Toen ze vorig jaar voor het eerst naar buiten trad, onthulde Victoria – die de cocaïnekoning leerde kennen toen ze nog maar 12 jaar oud was – hoe het leven er werkelijk uitzag als je getrouwd was met een van ’s werelds meest wrede misdaadbaronnen.
In haar boek Mrs Escobar: My Life With Pablo verbreekt ze haar zwijgplicht. Ze beschrijft hoe Pablo haar op haar 14e dwong tot abortus en hoe ze op school moest bevallen van haar eerste kind.
Ze onthult ook dat haar geliefde camera’s in hun huis verborg, zodat hij stiekem vrouwen in de badkamer kon filmen.
‘Ik was 14 en nog niet klaar voor seks’
Toen Victoria haar toekomstige echtgenoot voor het eerst zag, groeide ze op in een gerespecteerd middenklassegezin in de Colombiaanse wijk Envigado, vlakbij Medellin.
Pablo was een 23-jarige die pronkte op zijn Vespa-scooter en haar overlaadde met cadeaus – waaronder een knalgele fiets.
Hij bracht haar een serenade met ballades, waardoor ze zich een “sprookjesprinses” voelde en dat hij haar “Prince Charming” was.”
Toen ze 14 was – de wettelijke leeftijd voor toestemming in Colombia – had het stel voor het eerst seks.
“Ik was er nog niet klaar voor,” schrijft ze in haar boek. “Ik voelde nog geen seksueel verlangen. Ik had niet de middelen om te begrijpen wat dat intense, intieme contact betekende.”
Drie weken later begon Victoria zich “vreemd” te voelen en Pablo, die vermoedde dat ze zwanger was, nam haar mee naar een huis in een armoedige buitenwijk van Medellin, waar een vrouw haar vertelde dat ze moest gaan liggen. Vervolgens bracht ze verschillende buisjes in haar baarmoeder in, waarbij ze Victoria vertelde dat ze die moest verwijderen als ze begon te bloeden.
De volgende dagen lag ze in bed, verlamd van de buikpijn en hevig bloedend in wat volgens haar nu een abortus was.
Onvergetelijke huwelijksnacht
Ondanks het misbruik op jonge leeftijd was Victoria zo smoorverliefd op Pablo dat ze bereid was haar ouders te trotseren, weg te lopen en naar het altaar te lopen met de “liefde van mijn leven”.
Op 29 maart 1976 trouwde het stel in het geheim in de Santisima Trinidad kerk in Palmira in bijzijn van Victoria’s grootmoeder en tante, met Pablo gekleed in een spijkerbroek en een lichtblauw overhemd.
Die avond droeg Pablo haar over een met bloemen gevulde patio naar een kamer die zij “het hoekje” noemde om het huwelijk te voltrekken.
“Het was een nacht van onvergetelijke liefde die op mijn huid getatoeëerd blijft als een van de gelukkigste momenten van mijn leven,” zegt ze. “
Ik wilde dat de tijd stilstond, dat de intimiteit waarvan we genoten eeuwig zou duren.”
Bracht weeën op school
Victoria begon een huiselijk leven en studeerde verder op school, tussen het koken, schoonmaken en de was doen in het bescheiden appartement van het stel in Medellin.
Binnen enkele weken na het huwelijk was ze opnieuw zwanger.
Op een ochtend merkte ze tekenen dat ze ging bevallen, maar ze worstelde zich naar school omdat ze een toets Engels had en “geen slecht cijfer wilde halen”.
Na de toets voelde ze haar vliezen breken en liep twee blokken naar het huis van haar ouders, waar ze een half uur voor de bevalling in het ziekenhuis aankwam van hun zoon Juan Pablo.
Het echtpaar zou zeven jaar later nog een dochter krijgen, Manuela.
‘Ik huilde terwijl hij tijd doorbracht met minnaressen’
Pablo smokkelde al enkele jaren smokkelwaar zoals parfum, maar stapte eind jaren ’70 over op cocaïne.
In het volgende decennium bouwde hij zijn machtige kartel in Medellin op, vergaarde een enorm fortuin en smokkelde 15 ton cocaïne per dag.
Bijna meteen na hun huwelijk begon Pablo lange periodes van huis weg te zijn voor “zaken” – hoewel Victoria beweert dat ze geen idee had wat zijn werk inhield.
“In die eerste jaren heb ik nooit gedacht dat zijn activiteiten bijzonder gevaarlijk of verkeerd waren,” zegt ze. “Het was gewoon geen onderwerp van gesprek. In mijn wereld werd niet over drugs gepraat, zeker niet over cocaïne, en nog veel minder over het Medellín-kartel.”
Maar zijn jonge bruid was zich pijnlijk bewust van affaires met een reeks minnaressen.
“De roddels over zijn affaires waren constant en, dat moet ik toegeven, zeer pijnlijk voor mij,” zegt Victoria. “Ik weet nog dat ik de hele nacht huilde, wachtend tot de dageraad zou aanbreken.
Victoria koos ervoor een oogje dicht te knijpen. “Ik besloot hem niet te volgen, zijn telefoongesprekken niet te volgen en zijn overhemden niet op lippenstift te controleren,” zegt ze. “Wie zoekt zal vinden – en ik vond liever niets.”
Flat voor zijn minnaressen achter de stallen
Toen het drugsgeld binnenstroomde, verhuisde Pablo zijn gezin naar de luxueuze Hacienda Napoles, een prachtig landgoed van 7.
Naast een enorm huis en stallen bouwde Pablo een renbaan, een stierenring en een volledig gevulde dierentuin – compleet met olifanten, giraffen, nijlpaarden en struisvogels – die hij gratis openstelde voor de plaatselijke kinderen.
Daar, zegt Victoria, leefde hij een dubbelleven – hij verdeelde zijn tijd tussen zijn familie en vrienden en zijn minnaressen.
“Om zijn minnaressen te ontmoeten, had Pablo het lef om een appartement te bouwen, gecamoufleerd achter de stallen, heel dicht bij het hoofdgebouw,” onthult ze.
“Hij bouwde ook verschillende hutten in meer afgelegen gebieden, die ze gebruikten om naar te ontsnappen, zelfs als we er waren.”
Bedekte minnaars onder de neus van zijn vrouw
Bij een gelegenheid vloog een handlanger de Hacienda binnen met een vliegtuig vol “prachtige vrouwen” – niet verwachtend dat Victoria thuis zou zijn.
Pablo zwoer dat ze er niet voor hem waren, maar “zodat de jongens een beetje plezier konden maken”.
Maar zijn gedrag was vaak nog schaamtelozer. Tijdens een etentje met vrienden op een boerderij op het Colombiaanse platteland was er een stroomstoring, waardoor het feest in het donker viel. Terwijl Victoria bij kaarslicht bleef kletsen, verdween Pablo.
Ze ontdekte later dat Pablo de gastheer had gevraagd de stroom af te sluiten – zodat hij naar bed kon met een minnaar die in een van de slaapkamers op hem wachtte.
Zij had een hekel aan drugs
Pablo hield van feesten en de zeldzame keer dat Victoria hem vergezelde, vond ze het een verontrustende ervaring – en ze werd vaak geconfronteerd met een van zijn minnaars.
Ondanks dat ze getrouwd was met de ‘Koning van de Cocaïne’, verafschuwde ze het gebruik van drugs ook en vluchtte een keer weg nadat ze in de badkamer “talloze vrouwen van alle leeftijden die cocaïne van de toonbank snoven” had aangetroffen.
Om zijn rokkenjacht buitenshuis te vergemakkelijken, kocht Pablo een penthouse appartement in Medellin, compleet met een ijsbaan en een bowlingbaan.
Secret camera’s om vrouwen te begluren
Hij installeerde verborgen camera’s in alle slaapkamers en badkamers, om vrouwelijke gasten in hun privémomenten te bespioneren, en een geheime kamer waar hij alles kon zien wat er in het appartement gebeurde.
Als hij en zijn chauffeur Jeronimo alleen in het appartement waren, sloten ze zich op en keken de beelden samen terug.
Bijna elke avond, gedurende het eerste decennium van het huwelijk, moest Victoria de kinderen in bed stoppen, terwijl Pablo naar nachtclubs in de stad ging, waar hij mooie vrouwen overlaadde met champagne en cocktails voordat hij ze uitnodigde om tot in de kleine uurtjes door te feesten.
Hij huurde bands in om voor muziek te zorgen, terwijl zijn barbediende, Eduardo, zijn favoriete Alexander-cocktails mixte – een brouwsel van gin, zoete room en crème de cacao.
Pablo, die nooit voor zonsopgang naar bed ging, was geobsedeerd door het slapen in zijn eigen bed en tegen 5 uur ’s ochtends vertrok hij om zich bij zijn lankmoedige vrouw in de echtelijke woning te voegen.
Hoeren op vakantie
Zelfs op gezinsvakanties ging het rokkenjagen door.
Bij één gelegenheid vloog Pablo de hele familie – inclusief zijn moeder, neven en broers en zussen – naar Rio de Janeiro voor een vakantie.
Maar ’s nachts moesten de vrouwen op de kinderen passen, terwijl de mannen feestvierden met strippers en prostituees in de talloze bars van de Braziliaanse stad.
Veel van Pablo’s vrouwen waren one night stands, maar sommige duurden langer en overlapten vaak.
Journaliste en omroepster Virginia Vallejo had begin jaren tachtig een romantische relatie met Pablo, maar zij was niet de enige.
Tegelijkertijd had hij affaires met drie Colombiaanse schoonheidskoninginnen, een volleybalster uit Caldas en Wendy Chavarriaga Gil.
Vrouw vermoord door nieuwe minnaar op Pablo’s verzoek
Pablo ontmoette Wendy – “een 28-jarige, donkerharige, 1 meter 80 met groene ogen en een prachtig lichaam” – in 1981 en hun affaire duurde meerdere jaren,
“Wat me het meest pijn deed, was te weten dat mijn man hard voor haar gevallen leek te zijn,” zegt Victoria.
Bij deze gelegenheid dreigde Victoria weg te gaan, maar Pablo praatte haar om.
“Ondanks zijn voortdurende affaires, slaagde hij erin even romantisch te blijven als altijd,” zegt ze. “De attente echtgenoot die me gele bloemen bracht telkens als hij vreemdging, de gepassioneerde man die ik zag als we alleen waren.”
De affaire met Wendy eindigde uiteindelijk toen ze zwanger werd en hij haar dwong abortus te plegen.
Wendy had daarna een relatie met Escobars huurmoordenaar John ‘Popeye’ Valesquez – maar ze was ook een informante.
Op een nacht, toen ze met haar nieuwe minnaar op bed lag, ging de telefoon en werd een opname van haar getuigenis aan de DEA (Drug Enforcement Agency) afgespeeld.
Aan het eind van het gesprek zei Escobar tegen zijn handlanger: “Jij of zij, liefde of de dood.” Valesquez liep terug naar het bed en schoot Wendy twee keer in het hoofd, waardoor ze op slag dood was.
Wendy Chavarriaga Gil werd vermoord nadat ze informatie had gegeven over haar vroegere minnaar Escobar
Drugsoorlogen en een luxe gevangenis
Op het hoogtepunt van zijn macht, bracht het Medellín-kartel meer dan 55 miljoen pond per dag op – 21 miljard pond per jaar.
Terwijl zij in het begin van haar huwelijk onwetend bleef over de bron van de rijkdom en beweerde dat haar nooit iets over de drugs was verteld, genoot Victoria van het luxe leventje dat het haar opleverde, ze vloog de wereld rond naar modeshows in privéjets en verzamelde kunstwerken van Salvador Dali.
Maar in april 1984 werd de brute en duistere kant van de lucratieve handel van haar man blootgelegd toen Escobar opdracht gaf tot de moord op de minister van justitie, Rodrigo Lara Bonilla, in Bogota.
De moord ontketende een drugsoorlog en er werd een arrestatiebevel tegen Pablo uitgevaardigd, omdat de Amerikaanse regering om zijn uitlevering verzocht.
En daarna was Escobar een groot deel van zijn tijd op de vlucht, totdat hij in 1991 een deal sloot met de Colombiaanse autoriteiten.
Hij stemde in met een straf van vijf jaar als hij – zo machtig als hij was – zijn eigen gevangenis in Medellin mocht bouwen.
Het resultaat was La Catedral, een luxueuze gevangenis op een bergtop met een sauna, een waterval, een voetbalveld en bewakers die door Escobar zelf waren uitgekozen.
‘De liefde van mijn leven achterlaten is het moeilijkste wat ik heb gedaan’
Een jaar later lekte het nieuws over de luxueuze gevangenis echter uit en uit angst dat hij zou worden overgeplaatst, ontsnapte Escobar, zijn hele familie met zich meenemend op de vlucht.
In augustus 1993 verschanste het gezin zich in een huis in de buurt van Medellin.
“Toen we daar waren, werd ik ’s nachts voortdurend wakker, bevangen door angst en de vreselijke overtuiging dat ik mijn ogen zou openen om een geweerloop op een paar centimeter van mijn gezicht te zien,” zegt Victoria.
Na weken ondergedoken te hebben gezeten, vertelde Pablo Victoria dat zij en de kinderen zouden verhuizen naar een veilig huis onder bescherming van de regering.
“Ik huilde en huilde,” zegt ze. “Ik was op mijn vijftiende in de katholieke kerk getrouwd en dacht dat het voor het leven was. Ik was hevig verliefd op Pablo.”
Victoria zegt dat ze “enorm gepijnigd was dat ik de vader van mijn kinderen moest verlaten om hen te redden”, maar ze begreep dat ze geen keus had.
“Dit was het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen, de liefde van mijn leven verlaten net toen de wereld op hem neerkwam.”
Pablo huilde toen hij zijn kinderen gedag knuffelde.
Slechts 75 dagen later, in december 1993, werd hij gedood in een schietpartij op een dak in Medellin, naar het schijnt in het oor geschoten door de Colombiaanse Nationale Politie, hoewel velen geloven dat hij liever zichzelf doodschoot dan gevangen genomen te worden.
Victoria vluchtte uiteindelijk naar Argentinië en veranderde haar achternaam in Marroquin. In 1999 werden zij en zoon Pablo – die nu Sebastian Marroquin heet – veroordeeld voor het witwassen van geld en kregen ze 18 maanden gevangenisstraf.
Heden zegt Victoria, die eind 50 is, dat het “spook” van haar man haar blijft achtervolgen.
“Ik voel nu immens verdriet en schaamte voor de enorme pijn die mijn man heeft veroorzaakt, zelfs als ik rouw om de kwellende gevolgen die zijn daden hebben gehad voor mijn kinderen en mij,” zegt ze.
“Mensen zien mij niet als een vrouw, maar als de voortzetting van het kwaad van mijn man.
“Het verleden blijft ons achtervolgen, en Pablo’s geest laat ons niet met rust.”
Mevrouw Escobar: Mijn leven met Pablo, gepubliceerd door Ebury, is nu verkrijgbaar