Door: SA Explorer
De “Nieuwe Wereld” bestond al lang voordat de Europeanen gingen varen. De beschaving van Zuid-Amerika gaat terug tot 3000 voor Christus, dezelfde periode waarin oude steden verrezen in Egypte, China en India. Een BBC miniserie genaamd “Lost Kingdoms of South America” belichtte onlangs vier van deze mysterieuze culturen in vier afleveringen van een uur. Degenen in het Verenigd Koninkrijk kunnen de volledige afleveringen hier bekijken, maar voor alle anderen, hier is wat je gemist hebt.
People of the Clouds: Chachapoyas
Meer dan 500 jaar voor het Inca Rijk, ontwikkelde zich in de noordelijke hooglanden van Peru een machtige cultuur. De Chachapoyas, die bekend stonden als een felle krijgersgemeenschap, beheersten een weelderig, bergachtig gebied van 10.000 vierkante kilometer. Zij bouwden honderden cirkelvormige bouwwerken op de top van de bergen, waaraan zij wellicht hun naam te danken hebben, die “volk van de wolken” betekent. Ze lieten geen geschreven taal achter, dus vertrouwen archeologen op begrafenisartefacten voor aanwijzingen over de cultuur. De meest opmerkelijke overblijfselen worden gevonden in tombes op een klif, die alleen toegankelijk zijn via een steile en bekwame klim naar boven, of een voorzichtige afdaling, en met toestemming van de regering. Veel van de tombes zijn geplunderd. De indrukwekkendste ruïne die door de Chachapoyas-cultuur is achtergelaten, is het fort Kuelpa, met 40 voet hoge muren die 400 ronde gebouwen omsluiten.
De steen in het centrum: Tiwanaku
Archeologen weten niet wat er met de eens zo bloeiende Tiwanaku-cultuur is gebeurd. Toen de Inca’s er op stuitten, vonden ze slechts ruïnes; de samenleving was ergens in de 11e of 12e eeuw ineengestort. Op het hoogtepunt van zijn invloed bestreek het Tiwanaku Rijk delen van Bolivia, Argentinië, Chili en Peru. Het groeide uit van een kleine nederzetting met niet-geïrrigeerde gewassen – zoals aardappelen en quinoa – tot een grote samenleving met een ingenieus irrigatiesysteem dat hen in staat stelde gewassen te verbouwen op grote hoogten onder barre omstandigheden. De indrukwekkendste ruïnes die zijn achtergebleven bevinden zich aan de Boliviaanse kant van het Titicacameer.
Landen van Goud: Muisca
Conquistadores zeilden naar Latijns-Amerika op zoek naar rijkdommen, en ze vonden ze. Ze troffen lokale culturen aan die goud gebruikten om de goden te vereren. Ze bedekten de muren van hun tempels en paleizen met bladgoud en kleedden leiders in het metaal om ontzag te wekken. Ondanks deze rijkdommen, wilden de Spanjaarden meer. Geruchten over een stad van goud diep verborgen in de Andes bereikten hebzuchtige oren, en de Europeanen zochten tevergeefs naar dit El Dorado, wat “de vergulde” betekent. De geruchten kwamen waarschijnlijk van de Colombiaanse Muisca cultuur. In wat nu Colombia is, was de Muisca cultuur meer een losse confederatie van verschillende samenlevingen. Tijdens een religieuze ceremonie bedekte het stamhoofd zichzelf met goudstof en gooide gouden sieraden en juwelen in het meer van Guatavita om een onderwatergoud te eren.
Koninkrijk van de woestijn: Chimu
De kuststrook van Peru tussen de Stille Oceaan en de Andes is dorre woestijn. Hier bouwde de Chimu-cultuur haar hoofdstad Chan Chan, de grootste pre-Colombiaanse stad in de Amerika’s. Op haar hoogtepunt huisvestte ze ongeveer 600.000 mensen, waaronder een elitaire bureaucratie, terwijl het gehele koninkrijk van Chimor 1000 km kustland omvatte. De Chimu-cultuur ontwikkelde zich van 900 n. Chr. tot 1470 n. Chr. toen zij werd veroverd door het Inca-rijk. In de Chimu-steden zijn talrijke lichamen gevonden, waardoor archeologen denken dat zij mensenoffers brachten, misschien in een poging om het negatieve effect van El Nino te voorkomen, die de stad regelmatig zou verwoesten.
Benieuwd naar een bezoek aan een van deze steden of meer te weten komen over oude Zuid-Amerikaanse culturen en samenlevingen? Praat met een van onze Bestemmingsexperts over het samenstellen van de vakantie van uw dromen.