Opperhoofd Joseph was vastbesloten om zijn voorouderlijk land niet in de steek te laten en om zonder geweld stand te houden. Maar de Amerikaanse regering had andere ideeën.
Portrait Of Chief JosephWikimedia CommonsChief Joseph
Chief Joseph van de Nez Perce stam in de Pacific Northwest was een krijger en een humanitair die er zijn levenswerk van maakte om het voortbestaan van het land en erfgoed van zijn volk te waarborgen tijdens de westwaartse expansie van de Verenigde Staten. Gedurende zijn hele leven deed hij precies dat en kwam zelfs in conflict met de Amerikaanse regering.
Maar noch de regering noch de dreiging van opsluiting kon de vastberadenheid van Opperhoofd Joseph breken, die de geschiedenis in zou gaan vanwege zijn moed, doorzettingsvermogen, en liefde voor zijn volk.
Een legende is geboren
Opperhoofd Joseph, wiens inheemse naam Hinmatóowyalahtq̓it was, werd in 1840 geboren toen zijn vader Tuekakas, bekend als Old Joseph of Elder Joseph, de leider was van de Wal-lam-wat-kain (of Wallowa) stam van de Nez Perce Indianen. De Wallowa stam verbleef in de Pacific Northwest in een uitgestrekt stuk land in de Wallowa Vallei in het noordoosten van Oregon.
Old Joseph had een geschiedenis van pogingen om hartelijke betrekkingen te onderhouden met blanke kolonisten en bekeerde zich zelfs tot het christendom in 1838 en werd gedoopt – toen hij de naam “Joseph” kreeg.
Omstreeks 1850, toen Opperhoofd Joseph de jongere nog een jongen was, begon de Wallowa Vallei als gastheer te fungeren voor nieuwkomers, een groep blanke kolonisten die vanuit het noorden en oosten waren komen aanwaaien en zich in de vruchtbare gronden van de vallei vestigden. Old Joseph was in het begin zeer gastvrij tegenover de blanke kolonisten.
Maar al snel begonnen de kolonisten het land van de stam steeds verder op te dringen en eisten zij meer ruimte op. Toen dit door Old Joseph werd geweigerd, namen de kolonisten het toch met geweld in en bouwden er boerderijen en weiden voor hun vee. Toen de kolonisten steeds meer inheems land betraden, liepen de spanningen op. In een poging om vrede te stichten en landgrenzen te trekken, organiseerde Isaac Stevens, gouverneur van het Washington Territory, een raad.
Onder Stevens’ raad werd het Verdrag van Walla Walla van 1855 opgesteld. Het verdrag, dat werd ondertekend door Old Joseph en de stamhoofden van de omringende stammen, creëerde een reservaat dat meer dan 7 miljoen hectare land omvatte voor de verschillende stammen – waaronder de Wallowa Vallei waar de Wallowa stam verbleef.
De volgende acht jaar leek het verdrag erin geslaagd om een vreedzaam samenleven in stand te houden tussen de inheemse Amerikaanse stammen en de blanke kolonisten. In 1863 bracht een goudkoorts echter meer kolonisten dan het land aankon.
Wikimedia CommonsEen cartoon die de ontmoeting tussen de Nez Percé en de regeringsgezant uitbeeldt.
Een tweede raad werd georganiseerd en een nieuw verdrag werd voorgesteld, maar dit was veel gunstiger voor de blanke kolonisten. Het verdrag degradeerde hun 7 miljoen hectare tellende thuisland tot iets meer dan 700.000 hectare. Erger nog was het feit dat de Wallowa Vallei geheel werd uitgesloten en dat alle stammen werden verplaatst naar het westen van Idaho.
Een aantal van de Nez Perce stammen stemde in met het verdrag en verhuisde snel. Old Joseph en een paar anderen weigerden echter te tekenen en hielden voet bij stuk. Old Joseph verbrak letterlijk en figuurlijk de banden met de Verenigde Staten op dat moment: hij gooide zijn Bijbel weg en verbrandde zijn Amerikaanse vlag.
Daarna markeerde Old Joseph de Wallowa Vallei met palen om hun land af te bakenen en hij verklaarde: “Binnen deze grens zijn al onze mensen geboren. Hij omcirkelt de graven van onze voorvaderen, en wij zullen deze graven nooit aan iemand afstaan.”
Deze woorden dienden als vuur dat zijn stam en zijn zoon in de tumultueuze decennia die volgden, van brandstof voorzag.
Chief Joseph’s Non-Violent Stand
In 1871, voordat Old Joseph stierf, gaf hij raad en bereidde hij zijn zoon voor op de rol van leider. In een opgenomen toespraak legde hij zijn zoon het belang van het land uit, en zijn opdracht om het nooit aan de kolonisten af te staan.
“Als ik er niet meer ben, denk dan aan je land… Mijn zoon, vergeet nooit mijn laatste woorden. Dit land herbergt het lichaam van je vader. Verkoop nooit de beenderen van je vader en je moeder.”
Met deze woorden werd de jonge Joseph opperhoofd Joseph en beloofde hij het standpunt van zijn vader hoog te houden.
“Een man die zijn vaders graf niet verdedigt,” zei hij, “is erger dan een wild beest.”
De regeerperiode van opperhoofd Joseph zou de chaos die het einde van zijn vaders leiderschap had achtergelaten, meteen weer oppakken. Hoewel zijn vader een grens had afgedwongen en voet bij stuk had gehouden, had hij nooit zoveel kolonisten, waaronder hebzuchtige goudzoekers, tegenover zich gehad als opperhoofd Joseph nu.
Wikimedia CommonsChief Joseph
Terwijl de goudzoekers de Wallowa Vallei plunderden en land opeisten voor landbouw en veeteelt, raakte Opperhoofd Joseph verbaal slaags met hen, deed hij een aantal concessies en leed hij onder dreigementen met geweld en onrechtvaardigheden jegens zijn volk.
Maar hij stond nooit geweld toe als vergelding omdat hij bang was voor de Amerikaanse regering. In plaats daarvan hielden de Nez Percé gewoon stand en intimideerden de blanke kolonisten om zonder geweld te vertrekken.
In 1873 leek het erop dat de strijd eindelijk voorbij was. Er werd opnieuw een verdrag opgesteld dat de veiligheid van het huis van de Nez Percé in de Wallowa Vallei verzekerde. Helaas werd het verdrag vier jaar later ongedaan gemaakt en kregen de Indianen te maken met een geduchtere tegenstander: Leger Generaal Oliver O. Howard.
Wikimedia CommonsChief Joseph ontmoet een blanke kolonist in de Wallowa Vallei.
Generaal Howard had toestemming gekregen om de Nez Perce deze keer met geweld uit de Wallowa Vallei te zetten als ze zich daar niet aan hielden. Opperhoofd Joseph bood bij wijze van compromis sommige delen van het land aan, maar andere niet, en bood aan dat sommige Nez Percé zouden vertrekken, maar niet allemaal. Hij probeerde ook te redeneren met Generaal Howard door hem te vertellen dat hij niet geloofde dat “het Opperhoofd van de Grote Geest de ene soort mensen het recht gaf een andere soort mensen te vertellen wat zij moesten doen.”
Op het eind konden Howard en Joseph het echter niet eens worden. In juni 1877 deelde Generaal Howard aan Opperhoofd Joseph en twee andere bandleiders van de Nex Perce stam, White Bird en Looking Glass, mee dat hun hartelijke onderhandelingen voorbij waren en dat het leger vanaf die dag elke aanwezigheid van de Nez Perce in de vallei na 30 dagen als een oorlogsdaad zou beschouwen.
Chief Joseph besefte dat geweldloosheid en vrede geen opties meer waren. In plaats van nog meer bloedvergieten te riskeren, vroeg hij zijn volk om rustig naar het reservaat te verhuizen.
De Nez Perce Oorlog
Wikimedia CommonsEen kaart waarop de migratie en de plaatsen van strijd van de Nez Perce stam zijn aangegeven.
Hoewel zijn volk niet actief deelnam aan een fysieke veldslag, was Opperhoofd Joseph een belangrijke speler in wat bekend zou worden als de Nez Perce Oorlog. Terwijl andere Nez Percé-stammen slaags raakten met het leger van generaal Howard, slaagde Opperhoofd Joseph erin zijn volk uit de Wallowa Vallei naar Idaho te leiden.
Over een afstand van meer dan 170 mijl, dwars door het huidige Oregon, Washington, Idaho, Wyoming en Montana, wist Opperhoofd Josephs volk de agressieve blanke achtervolgers met succes te ontwijken.
Zijn terugtocht wordt herinnerd als een briljante militaire manoeuvre, maar in werkelijkheid was het een wanhopige poging om een vreedzaam einde te maken aan het geweld waarmee zijn volk werd geconfronteerd. Slechts één keer raakte zijn stam verwikkeld in een veldslag, waarbij ze als overwinnaars uit de strijd kwamen – 34 blanke soldaten werden gedood en slechts drie Nez Percé gewond.
Eindelijk, niet in staat om zijn volk aan geweld te laten deelnemen, zocht Opperhoofd Joseph een akkoord. Hij had meer dan 100 van zijn mannen verloren en zijn volk was hongerig en moe. Op 5 oktober 1877 gaf Opperhoofd Joseph toe aan Howard, met een toespraak die de geschiedenis is ingegaan en zelfs het respect afdwong van verschillende generaals van het Amerikaanse leger.
“Ik ben moe van het vechten. Onze leiders worden gedood… Ik wil tijd hebben om mijn kinderen te zoeken, om te zien hoeveel ik er kan vinden. Misschien zal ik ze tussen de doden vinden. Hoor mij, mijn leiders! Ik ben moe, mijn hart is ziek en verdrietig. Vanaf de plek waar de zon nu staat, zal ik voor altijd niet meer vechten.”
Het leven van stamhoofd Joseph na de slag
Nez Perce stamhoofden Lean Elk, Looking Glass, en Josephs broer Ollokot werden allen gedood in de laatste gevechten tegen de Amerikaanse regering.
De stamhoofden Lean Elk, Looking Glass en Josephs broer Ollokot werden allen gedood in de laatste gevechten tegen de Amerikaanse regering.
Na zijn overgave werden Opperhoofd Joseph en zijn volk per trein naar Oklahoma vervoerd, waar velen van zijn volk stierven door blootstelling aan nieuwe ziektes. Maar hij bleef opkomen voor zijn volk. Uiteindelijk was Opperhoofd Joseph het zat om met generaals over verhuizingen te discussiëren en reisde hij naar Washington, D.C. voor een ontmoeting met President Rutherford B. Hayes.
Het duurde tot 1885 voordat Joseph en andere Nez Percé werden teruggebracht naar het Noordwesten van de Stille Oceaan, hoewel de helft van hen, waaronder Joseph zelf, werd overgebracht naar een reservaat in het noorden van Washington dat geen deel uitmaakte van het land van hun voorouders. Ze werden dus gescheiden van de rest van hun volk.
Wikimedia CommonsStamhoofd Joseph en zijn familie.
De volgende 30 jaar zou opperhoofd Joseph blijven vechten voor het vaderland van zijn volk door middel van toespraken en diplomatie, maar nooit met succes. Tenslotte, op 21 september 1904, stierf Opperhoofd Joseph. Zijn dokter beweerde dat het een gebroken hart was, en zijn volk was het daarmee eens.
Sommigen gaven zijn vreedzame tactiek de schuld en beweerden dat als hij harder of langer had gevochten of gewelddadigere tactieken had gebruikt, hij zou hebben gewonnen – maar zijn nalatenschap is het daar niet mee eens. Waar andere stamhoofden voor bloed vochten, vocht Opperhoofd Joseph voor vrede en is daarmee een baken van hoop en een icoon van geweldloos verzet gebleven.
Na deze blik op Opperhoofd Joseph kunt u deze verbluffende Edward Curtis-foto’s bekijken die een beeld geven van de inheemse Amerikaanse cultuur in het begin van de 20e eeuw. Bekijk daarna deze verbazingwekkende Indiaanse maskers.