De ontwikkeling van betere geneesmiddelen tegen kanker
Kanker ontstaat uit genetisch abnormale cellen die ongecontroleerde proliferatie of onjuiste differentiatie ondergaan en zich onttrekken aan de controlemechanismen van het lichaam die normaal gesproken defecte cellen elimineren. Een belangrijke uitdaging voor de ontwikkeling van kankertherapieën is het identificeren van targets die alleen door de tumorcellen tot expressie worden gebracht en niet door normale cellen, zodat gerichte therapieën kunnen worden ontwikkeld. Een andere uitdaging is dat veel kankers genetisch zeer onstabiel zijn en veel heterogene subklonen bevatten die verschillend op behandelingen kunnen reageren. Indien een behandeling niet alle proliferatieve subklonen van de tumor elimineert, kunnen resistente cellen ontstaan die leiden tot het terugkomen van de tumor. Conventionele tumortherapie bestaat uit een combinatie van chirurgie, chemotherapie en gerichte bestralingstherapie. Chemotherapiemiddelen zijn niet-selectief en richten zich zonder onderscheid op alle prolifererende cellen, waardoor zij aanzienlijke bijwerkingen hebben. Er worden talrijke nieuwe therapeutische strategieën onderzocht, waaronder: het gebruik van specifieke monoklonale antilichamen, het gebruik van het eigen immuunsysteem van de patiënt om tumorcellen te identificeren en aan te vallen, kleine moleculen die gericht zijn tegen specifieke eiwitten die door de tumor worden gebruikt voor groei, migratie of angiogenese, en behandelingen die de differentiatie van tumorcellen tot normale functionele cellen bevorderen. Er is behoefte aan betere in vitro celmodellen van kanker die de genetische diversiteit van primaire menselijke tumoren weergeven en de ontwikkeling van geneesmiddelenresistentie modelleren, zodat betere therapieën kunnen worden ontwikkeld om kankers te behandelen en te voorkomen dat kanker terugkeert.