De OKC Thunder hebben dit seizoen al een aantal grote trades gedaan. Vandaag bekijken we of ze echt genoeg waarde hebben teruggekregen.
De OKC Thunder hebben een druk offseason achter de rug. Als Sam Presti iets doet, doet hij dat niet halfslachtig.
Ten slotte zag hij vorig jaar een kans om maximale waarde te halen uit een deal met Paul George en die kans heeft hij gegrepen. De deal leverde ons het nodige op in de vorm van startkapitaal, jonge spelers en middelen die de NBA nog nooit had gezien.
Velen dachten dat de tank aan de beurt was, maar de OKC Thunder trotseerde opnieuw de verwachtingen en schopte het helemaal tot de vijfde plaats in het Westen – wat geen gemakkelijke prestatie is – voordat ze in de eerste ronde van de playoffs het onderspit moesten delven tegen de Houston Rockets.
Dit seizoen besloot Presti dat het nu tijd was om opnieuw te beginnen en organiseerde hij een grote garageverkoop met ongetwijfeld een bord met de tekst “alles moet weg, doe me een bod”.
Tegen de tijd dat het stof van dit korte offseason was neergedaald, hadden we Chris Paul, Danilo Gallinari, Dennis Schroder en (*zucht*) Steven Adams overgeplaatst.
De wederopbouw was begonnen en hoewel de OKC Thunder in de volgende zes jaar een recordaantal picks heeft vergaard, stellen veel fans zich nog steeds de vraag: “
Het antwoord hangt echt af van wat je je eigenlijk afvraagt.
Als de vraag is “hebben we genoeg draft capital teruggekregen voor het niveau van het talent dat we hebben verplaatst (Paul, Gallinari, Schroder, Adams” en, als je technisch wilt worden, Kelly Oubre), dan is het antwoord een ondubbelzinnig NEE!
Het punt is dat het bij deze transacties om meer ging dan alleen het ontwerpkapitaal, want er was nog een andere, wellicht belangrijkere troef die het team begeerde – Trade Exceptions.
Wat is een trade exception?
Traded player exceptions kan soms verwarrend zijn, maar de eenvoudige uitleg is deze: het ontstaat wanneer een team een speler ruilt zonder er een salaris van gelijke waarde voor terug te sturen.
Dit is duidelijk te zien in de Danilo Gallinari trade waar een team onder de salary cap (Atlanta) blij is om het contract van de forward ($19,5 miljoen) op te nemen in hun roster zonder dat de Thunder dat bedrag aan salaris terugneemt van de Hawks.
Dit levert een voordeel op voor beide teams, want Atlanta krijgt met Gallinari een forward van bijna All-Star-niveau, en de Thunder krijgt een trade exception die ze 365 dagen kunnen gebruiken voordat hij afloopt.
Dit stukje informatie maakt duidelijk waarom de OKC Thunder dit jaar de deals hebben gesloten die ze hebben gesloten. Cleary Presti heeft van hogerhand de bevestiging gekregen dat het team tijdens deze wederopbouw, en met Covid 19 als verlammend voor de inkomsten uit bezoekers, zoveel mogelijk geld wil besparen.
Dus meneer Presti doet wat hij altijd doet, en heeft een konijn uit zijn hoed getoverd.
Hij heeft niet alleen voldaan aan de budgettaire kant van de besluitvorming, maar hij heeft tegelijkertijd ook onze oorlogskas van activa kunnen blijven opbouwen.
Een goochelaar onthult nooit zijn trucs, maar deze Verteller zou graag een kop koffie met Sam drinken en hem vragen hoe hij dit in vredesnaam voor elkaar heeft gekregen.
Aan het einde van het seizoen had de General Manager van de OKC Thunder op de een of andere manier voor zo’n 70 miljoen dollar aan handelsuitzonderingen weten te bemachtigen.
Trade exceptions worden voor twee dingen gebruikt: ten eerste kunnen teams met een zware schuldenlast een speler aantrekken die nuttig is voor een kampioenschap, zoals de trade exception die de Golden State Warriors hebben gebruikt om het contract van Kelly Oubre over te nemen, zodat ze nu kunnen winnen.
Ten tweede kunnen teams die aan het heropbouwen zijn, salaris dumpen en geld besparen, en dat is precies wat een team met een kleine markt als de OKC Thunder nu wil doen.
Ik betwijfel ten zeerste of Sam veel of zelfs geen gebruik maakt van deze uitzonderingen en ze in plaats daarvan volgend jaar allemaal laat aflopen en zo het team miljoenen bespaart.
Dus de vraag is niet echt “hebben we genoeg ontwerpkapitaal teruggekregen voor het niveau van de spelers die we hebben verhandeld?”
De echte vraag is, “hebben we de doelen bereikt die we ons gesteld hadden door al deze dure contracten te schrappen”, en het antwoord daarop is een ondubbelzinnig JA!