Wat is een obligatie rating
Een obligatie rating is een manier om de kredietwaardigheid van een obligatie te meten, die overeenkomt met de kosten van het lenen voor een emittent. Deze ratings kennen doorgaans een lettercijfer toe aan obligaties dat hun kredietkwaliteit aangeeft. Onafhankelijke particuliere ratingdiensten zoals Standard & Poor’s, Moody’s Investors Service en Fitch Ratings Inc. beoordelen de financiële kracht van een emittent van obligaties, oftewel zijn vermogen om de hoofdsom en rente van een obligatie op tijd te betalen.
Key Takeaways
- Een obligatierating is een op letters gebaseerde kredietscore die wordt gebruikt om de kwaliteit en kredietwaardigheid van een obligatie te beoordelen.
- Obligaties van beleggingskwaliteit hebben een “AAA” tot “BBB-” rating van Standard & Poor’s, en een Aaa tot Baa3 rating van Moody’s. Junk bonds hebben een lagere rating.
- Hoe hoger de rating van een obligatie, hoe lager de rente, voor het overige gelijk.
Obligatie-rating
Obligatie-rating
De meeste obligaties hebben een rating van ten minste een van de volgende drie belangrijkste onafhankelijke ratingbureaus:
- Standard & Poor’s
- Moody;s Investors Service
- Fitch Ratings Inc
Van Amerikaanse Treasuries tot internationale bedrijven.Amerikaanse Treasuries tot internationale bedrijven, deze bureaus voeren een grondige financiële analyse uit van de uitgevende instelling van een obligatie. Op basis van de individuele criteria van elk bureau bepalen de analisten het vermogen van de entiteit om haar rekeningen te betalen en liquide te blijven, terwijl ze ook rekening houden met de toekomstverwachtingen en -vooruitzichten van de obligatie. De bureaus geven vervolgens een algemene rating aan een obligatie, gebaseerd op de verzameling van deze gegevenspunten.
Obligatiebeoordelingen beïnvloeden de prijsstelling, het rendement en een weerspiegeling van de vooruitzichten op lange termijn
Obligatiebeoordelingen zijn van vitaal belang om beleggers te overtuigen van de kwaliteit en de stabiliteit van de obligatie in kwestie. Deze ratings hebben dus een grote invloed op de rentetarieven, de investeringsbereidheid en de prijsstelling van obligaties.
Obligaties met een hogere rating, bekend als investment grade-obligaties, worden gezien als veiligere en stabielere beleggingen. Dergelijke obligaties zijn gekoppeld aan beursgenoteerde ondernemingen en overheidsinstellingen met positieve vooruitzichten. Obligaties met een investment grade rating hebben een “AAA” tot “BBB-” rating van Standard and Poor’s, en een “Aaa” tot “Baa3” rating van Moody’s. Bij investment grade-obligaties neemt de obligatierente meestal toe naarmate de ratings dalen. Amerikaanse staatsobligaties zijn de meest voorkomende obligaties met een AAA-rating.
Obligaties zonder investment grade (junk bonds) hebben meestal een rating van Standard and Poor’s van “BB+” tot “D” (“Baa1” tot “C” voor Moody’s). In sommige gevallen krijgen obligaties van deze aard de status “zonder rating”. Hoewel obligaties met een dergelijke rating als beleggingen met een hoger risico worden beschouwd, trekken ze toch bepaalde beleggers aan die worden aangetrokken door de hoge rendementen die ze bieden. Maar sommige junk bonds hebben te kampen met liquiditeitsproblemen en kunnen in gebreke blijven, waardoor beleggers met lege handen achterblijven. Een goed voorbeeld van een obligatie zonder investment grade is de obligatie die is uitgegeven door Southwestern Energy Company, waaraan Standard & Poor’s een “BB+”-rating heeft toegekend, wat de negatieve vooruitzichten weerspiegelt.
Onafhankelijke ratingbureaus in de val gelopen in 2008
Veel Wall Street-watchers zijn van mening dat de onafhankelijke ratingbureaus een cruciale rol hebben gespeeld in de bijdrage aan de economische neergang van 2008. In feite is aan het licht gekomen dat ratingbureaus in de aanloop naar de crisis zijn omgekocht om valse hoge obligatieratings af te geven en zo hun waarde op te blazen. Een voorbeeld van deze frauduleuze praktijk deed zich voor in 2008, toen Moody’s 83% van $ 869 miljard aan door hypotheek gedekte waardepapieren naar beneden bijwaardeerde, terwijl deze het jaar daarvoor nog een rating van “AAA” hadden gekregen.
In het kort: langetermijnbeleggers zouden het grootste deel van hun obligaties moeten beleggen in betrouwbaardere, inkomsten genererende obligaties met een investment grade rating. Speculanten en beleggers in nood die hun geld verdienen aan kansen met een hoog risico en een hoge opbrengst, zouden moeten overwegen zich te richten op obligaties die niet investeringswaardig zijn.