In een complexe en onzekere wereld, nemen mensen en dieren beslissingen onder de beperkingen van beperkte kennis, middelen en tijd. Maar modellen van rationele besluitvorming in de economie, cognitiewetenschap, biologie en andere vakgebieden negeren deze beperkingen grotendeels en gaan in plaats daarvan uit van agenten met perfecte informatie en onbeperkte tijd. Ongeveer veertig jaar geleden stelde Herbert Simon deze zienswijze aan de kaak met zijn notie van “begrensde rationaliteit”. Vandaag de dag is begrensde rationaliteit een modieuze term geworden die wordt gebruikt voor uiteenlopende visies op redeneren.
Dit boek promoot begrensde rationaliteit als de sleutel tot het begrijpen van hoe echte mensen beslissingen nemen. Met behulp van het concept van een “adaptieve gereedschapskist”, een repertoire van snelle en zuinige regels voor het nemen van beslissingen onder onzekerheid, wordt getracht meer orde en samenhang aan te brengen in het idee van begrensde rationaliteit. De contribuanten beschouwen begrensde rationaliteit niet als optimalisatie onder beperkingen en evenmin als de studie van de redeneerfouten van mensen. De strategieën in de adaptieve gereedschapskist maken geen gebruik van optimalisatie en, voor het grootste deel, van berekeningen van waarschijnlijkheden en nutsvoorzieningen. Het boek breidt het concept van begrensde rationaliteit uit van cognitieve instrumenten tot emoties; het analyseert sociale normen, imitatie, en andere culturele instrumenten als rationele strategieën; en het laat zien hoe slimme heuristieken de structuur van omgevingen kunnen uitbuiten.