Centraal-Azië
Tijdens de Seltsjoekse periode waren minaretten sterk versierd met geometrische en kalligrafische ontwerpen. Ze werden overvloedig gebouwd, zelfs bij kleinere moskeeën of moskeecomplexen. Bovendien werden minaretten tijdens de Seltsjoekse periode gekenmerkt door hun cirkelvormige plannen en achthoekige bases. De minaret van Bukhara blijft de bekendste van de Seltsjoekse minaretten door het gebruik van baksteenpatronen en inscripties. De “internationale Timuridische” stijl dook op in Centraal-Azië tijdens de 17de eeuw en wordt gekenmerkt door het gebruik van meerdere minaretten. Voorbeelden van deze stijl zijn de minaretten op het dak van de zuidelijke poort in Akbar’s tombe in Sikandra (1613), de minaretten op de tombe van Jahangir (1628-1638), alsmede de vier minaretten rond het mausoleum van de Taj Mahal. Egypte De stijlen van minaretten hebben in de loop van de geschiedenis van Egypte enigszins gevarieerd. De meeste minaretten stonden op een vierkante basis, maar de schacht kon effen of versierd zijn en bekroond met verschillende kronen en paviljoenen. De niveaus van de minaret zijn vaak gescheiden door balkons. De moskee van al-Hakim, gebouwd tussen 990 en 1010, heeft een vierkante basis met een schacht die taps toeloopt naar de kroon. Oost-China Oost-Chinese minaretten werden sterk beïnvloed door de islamitische minaretten van Iran. Zij hadden vaak ronde platforms en cilindrische schachten met decoratieve patronen van het Chinese landschap. De Toren van het Licht, ook bekend als de Guangta minaret (1350), verenigt aspecten van de islamitische en de Chinese architectuur. Irak
De Grote Moskee van Samarra (848-852) is een van de vroegste minaretten en wordt gekenmerkt door een 30 meter hoge (98 ft) cilindrische toren buiten de muren van de moskee. Een veel voorkomende Abbasidische minaretstijl, ook te zien in Irak, wordt gekenmerkt door een structuur met een veelhoekige basis en een dikke cilindrische schacht. De minaret staat meestal ook op het dak van de moskee. Twee voorbeelden van deze stijl zijn de Moskee van al-Khaffafin en de Moskee van Qumriyya. Iran De minaretten van het Iran van de 12e eeuw hadden vaak cilindrische schachten met vierkante of achthoekige bases die taps toelopen naar hun kapitelen. Deze minaretten werden de meest voorkomende stijl in de islamitische wereld. Deze vormen waren ook sterk versierd. De paren minarettorens die de ingang van de moskee flankeren, komen uit Iran. Zuidoost-Azië Toren minaretten waren niet zo gebruikelijk in Zuidoost-Azië, omdat moskeeën werden ontworpen om meer als gemeenschapsstructuren te functioneren. Moskeeën werden veel kleiner ontworpen en bevatten soms trap-minaretten. Tunesië De minaret van de Grote Moskee van Kairouan, gebouwd in 836, beïnvloedde alle andere minaretten in het islamitische westen. Het is de oudste minaret in de moslimwereld. Turkije De Seltsjoeken van Rum, een opvolgerstaat van de Seltsjoeken, bouwden gepaarde portaalminaretten van baksteen die van Iraanse oorsprong was. Over het algemeen waren minaretten in Anatolië enkelvoudig en kregen ze een decoratieve nadruk terwijl de moskee eenvoudig bleef. De minaretten werden gebruikt op de hoeken van moskeeën, zoals te zien is in de Divrigi Grote Moskee.
Het Ottomaanse rijk zette de Iraanse traditie van cilindrisch toelopende minaretten met een vierkante basis voort. Minaretten werden vaak bekroond met maansikkels. Het gebruik van meer dan één minaret, en grotere minaretten, werd gebruikt om patronage te tonen. De Suleymaniye Dome bijvoorbeeld heeft minaretten van 70 meter hoog. West-Afrika West-Afrikaanse minaretten worden gekenmerkt door geglazuurd keramiek, waardoor de structuren nieuwe monumentale vormen konden aannemen. Typisch, zijn zij één enkele, vierkante minaret met gehavende muren. Opmerkelijke uitzonderingen zijn een paar achthoekige minaretten in noordelijke steden – Chefchaouen, Tetouan, Rabat, Ouezzane, Asilah, en Tanger – en de ronde minaret van Moulay Idriss.