Ik schrijf dit vanuit het perspectief van een partner met een ernstige depressie, maar weet dat de meesten van ons in de westerse samenleving een vorm van depressie hebben, zoals ik heb uiteengezet in Pt.1. Ik schrijf dit ook vanuit mijn eigen perspectief dat de gezondste relaties autonoom zijn, zelfverantwoordelijk, en een wederzijds en wederkerig geven en nemen. Als je de andere stukken in mijn serie over depressie nog niet hebt gelezen, is dit misschien een goed moment, omdat deze post in grote mate is geschreven bovenop de ideeën die ik in Pt.1 heb uiteengezet.
Wat doen we als iemand in ons huis of leven worstelt met een depressie?
Depressie in de familie: Leven onder dezelfde “emotionele huid”
In de interpersoonlijke neurobiologie wordt algemeen aanvaard en zelfs gestaafd dat de mens een relationeel mens is. Zoals het oude gezegde luidt, we worden gekwetst en genezen in relaties. Onze omgeving en relaties hebben een diepgaand effect op wie we zijn en waar we naartoe gaan in het leven. Een verandering in het leven of functioneren van één persoon wordt gevolgd door veranderingen in het functioneren van anderen. Kijk eens naar het werk van Murray Bowen of Daniel Siegel voor meer info.
Daarom brengt depressie bij het ene familielid vaak veranderingen teweeg in gevoelens, gedachten en handelingen bij anderen, waardoor specifieke dynamieken en gedragspatronen ontstaan. Dit is een van de redenen waarom het belangrijk is om je bewust te zijn van elkaars emotionele ruimte, en om de factoren te begrijpen die depressie kunnen veroorzaken of ertoe bijdragen.
Wanneer een familielid of partner lijdt aan depressie
Als partner of familielid van iemand die lijdt aan depressie, kun je je verloren voelen, hulpeloos, soms zelfs wanhopig. En er is altijd de mogelijkheid dat het zo moeilijk is dat u uw eigen emotionele ervaring van hoe het voor u is, uit de weg bent gegaan.
Afwijken is de meest voorkomende coping-reactie. Niets wat je probeert lijkt te helpen. Ondanks uw inzet en bereidheid om te helpen, kunt u het gevoel hebben dat de depressie van uw partner de energie en het leven uit u zuigt.
Wat je je misschien niet realiseert, is dat de persoon die aan depressie lijdt niet tot last wil zijn voor zijn of haar geliefden. Ze voelen zich meestal schuldig over hun depressie en het effect ervan op de mensen om hen heen.
Wat we gewoonlijk als behulpzaam beschouwen, lijkt niet te werken bij depressie. Suggesties geven, werk of klusjes voor ze doen, afspraken maken, of je wil opdringen. Dit maakt het juist erger! Het is nogal paradoxaal om te denken dat het tegengif voor depressie bestaat uit het meegaan met de innerlijke ervaring van de ander.
Het is een moeilijke positie voor alle gezinsleden, en jullie kunnen allemaal wel wat steun gebruiken bij het bevaren van deze emotionele wateren. Het is tijd voor begeleiding en verduidelijking met betrekking tot deze geestelijke gezondheidstoestand.
Als je een partner of familielid hebt die aan depressie lijdt, is dit bericht voor jou.
Bescherm jezelf
Liefde is nuttig en nodig, maar het heeft niet de kracht om de oorzaak van depressie te genezen. Daarom is het belangrijk dat je grenzen stelt en jezelf beschermt. Van daaruit kun je duidelijk en weloverwogen begrip en medeleven bieden, en je gevoelens en behoeften delen met de depressieve persoon in je leven.
Overweeg om counseling voor te stellen voor uw geliefde. Counseling, vanuit mijn perspectief en ervaring als zowel cliënt als therapeut, zou alleen maar een nuttige zaak moeten zijn, maar kan moeilijke dingen naar boven brengen. Mijn ervaring is dat het dingen naar boven kan brengen waar we misschien niet mee om willen gaan of die te uitdagend zouden voelen.
Zoek op zijn minst hulp voor jezelf. Als uw partner niet bereid is naar een professional te gaan, kunt u overwegen met een professional te praten die u kan helpen de oorzaken en symptomen van de depressie van uw familielid te begrijpen.
Hoewel u persoonlijke grenzen moet stellen, is het niet nodig om u uit de relatie terug te trekken. Vraag jezelf af …
Dienen deze grenzen nog steeds deze relatie en ondersteunen ze die of dienen ze alleen mezelf?
Zorg goed voor jezelf
Zorg ervoor dat je iets goeds voor jezelf doet. Regelmatig. Zie andere mensen, ga uit met vrienden, of hang rond met andere familieleden.
Blijf actief. Regelmatige lichaamsbeweging kan uw gevoel van eigenwaarde vergroten, uw optimisme vergroten en spanning verlichten.
Door goed voor jezelf te zorgen, help je eigenlijk de persoon die aan depressie lijdt zich beter te voelen. Want alleen door goed voor jezelf te zorgen, kun je de ander de broodnodige steun geven. Zoals het gezegde luidt: we kunnen anderen niet helpen zonder eerst voor onszelf te zorgen. Er moet een zelf zijn die de hulp verleent.
Bedenk dat je geen therapeut bent en niet het volle gewicht van de depressie van een ander kunt (en mag) dragen, hoe dichtbij je ook bent. Het individu met een depressie moet zich eigenlijk richten op wat hij ervaart en het volle gewicht ervan zelf dragen en ervaren.
Blijf verbonden en bevorder een “we kunnen het samen maken”-houding – dit kan levensreddend zijn voor de depressieve persoon. Maar wees je bewust van je grenzen. Als familielid moet je accepteren dat je niet veel kunt doen. U kunt echter wel een wederzijds ondersteunende omgeving blijven creëren.
Je naaste moet het emotionele gewicht van zijn ervaring dragen om er doorheen te komen, maar pas op voor het opvoeren van de druk door wat je zegt en doet.
Als je te veel verantwoordelijkheid neemt en te weinig op een gezonde manier voor jezelf zorgt, is het makkelijk om jezelf aan te gaan vallen – net als wat je partner zichzelf aandoet.
Het risico van de erosie van de relatie mag niet over het hoofd worden gezien. Ik zeg het nog maar eens, want ik heb het al zo vaak gezien, het risico van erosie in de relatie mag niet over het hoofd gezien worden. Voor de meeste mensen gebeurt dit onbewust, omdat het te pijnlijk is om te kijken naar wat het is dat ze eigenlijk ervaren. Neem de tijd om na te denken over wat u ervaart en hoe dit voor u is. Deel deze dingen met je partner, maar leg geen schuldgevoelens op, want dat maakt de depressie alleen maar erger. In zekere zin rouw je alleen maar om het verlies van het leven dat je had.
Het is zelfs mogelijk dat de andere familieleden van je geliefde je gaan verwijten dat je “niet voor de depressieve persoon zorgt”, wat in zekere zin de depressie alleen maar verder in de hand werkt. Dit is een kans voor het hele systeem om tot een gezonder begrip te komen van wat nuttig is.
Zijn open, maar niet overbezorgd
Praat met de depressieve persoon zonder overdreven medelijden. Overmatig medeleven zal alleen maar het schuldgevoel en het lijden in de persoon die lijdt vergroten. Je medeleven kan te veel voor hem zijn.
Op dezelfde manier, probeer er rekening mee te houden hoe je je eigen pijn en lijden door hun toestand uitdrukt, want dat kan hun gevoel van schaamte en schuld over hun situatie verdiepen. Praat dus openlijk met hen, maar zonder overdreven medeleven of strijd die hun gevoel van schaamte of schuld zou kunnen triggeren.
Overweeg openhartig over depressie te praten met vertrouwde mensen buiten je familie of relatie. Ik moedig het zelfs aan. Praat erover; de-stigmatiseer het onderwerp. Door er met medeleven over te praten, begint depressie wat van zijn schaamte en schuldgevoel te verliezen. Als je eenmaal over het probleem begint te praten, zullen andere mensen ook hun verhaal gaan delen. Het is heel humaniserend – en het laat ons zien dat we niet alleen zijn.
Gesprekken met mensen kunnen je lijdende partner helpen beseffen dat hij niet alleen is; dat hij niet geïsoleerd is in zijn ervaring. Bovendien geeft het hen de kans om zorg en medeleven van een ander te ervaren. We kennen en hebben allemaal de opluchting ervaren die een korte ontmoeting met een ander met zich meebrengt. Deze momenten kunnen enorm krachtig zijn. In feite kan een open gesprek over depressie vooral belangrijk zijn als de depressieve persoon weigert professionele hulp te zoeken, omdat het hem ertoe kan aanzetten hulp van buitenaf te zoeken en met therapie te beginnen.
Maar de vraag rijst vaak: aan wie te vertellen? Met wie moet ik praten? In de Pacific Northwest, weten we allemaal dat depressie een groot probleem is. We horen er voortdurend over: op KEXP, in de Seattle Times, op reclameborden. In dit deel van het land heeft het onderwerp minder negatieve lading. Ik kan niet voor andere gebieden spreken. Hier zijn wat vragen om je te helpen beslissen met wie je het wilt delen:
Ken ik ervan uit dat deze persoon meelevend en begripvol is?
Wat ervaar ik als ik met deze persoon deel?
Veel mensen die aan een depressie lijden, aarzelen om steun en behandeling voor hun ziekte te zoeken. Een belangrijke reden voor deze onwil is het stigma dat kleeft aan depressie en andere geestelijke gezondheidsproblemen.
Het is echter niet de depressie die stigmatiseert. Het is de angst en onwil van mensen om ongemak met een ander te ervaren, maar, nogmaals, men kan maar zo veel doen.
Stigma over depressie is een enorm obstakel voor behandeling, herstel en volledige socialisatie voor mensen die aan deze ziekte lijden. Het is daarom van vitaal belang om over depressie te praten en de misvattingen die leiden tot stereotypen, vooroordelen en discriminatie over depressie te vervangen door feiten. Open communicatie en onderwijs zijn de beste manieren om het stigma op depressie te bestrijden.
Toon medeleven
Toon de depressieve persoon dat zijn depressie hem niet minder waardevol maakt.
Nogmaals, liefde en medeleven zijn niet genoeg om de oorzaak van depressie te bestrijden. Het kan zeker helpen, maar het is niet genoeg. En de oorzaak van de depressie is niet aan jou om aan te pakken en te genezen. U kunt er deel van uitmaken, maar dit is hun persoonlijke, doorleefde ervaring.
Er is een dorp voor nodig – een dorp dat niet alleen uit jou en de uitgebreide familie van je dierbare bestaat. Een “sterk dorp” om iemand te helpen met zijn depressie om te gaan, bestaat uit een verweven ondersteunend netwerk dat een arts, collega’s, sportschoolgenoten, buren, de hondenuitlater en iedereen die regelmatig contact met hem heeft, kan omvatten. Praat over depressie in het gezin en verduidelijk de grenzen van het gezinssysteem en de rol van hulp van buitenaf. Zo kunnen anderen het overnemen als het gezin gemotiveerd is om hulp van buitenaf te zoeken, en kan het gezin de hulp accepteren die het nodig heeft.
Verwacht niet dat u degene bent die alle reddende hulp biedt – dat levert alleen maar meer stress op.
Ben ondersteunend en bemoedigend
Bied uw naaste de nodige steun. Maar net zoals uw medeleven een depressie niet kan genezen, moet u in gedachten houden dat uw steun de problemen van de depressieve partner of het depressieve familielid niet kan oplossen. Dit is hun reis van rouw om wat verloren is gegaan en zich te keren naar iets waar ze leven en waarde ervaren. Jij hebt je eigen verdriet te verwerken, jij hebt ook iets verloren. Ze zijn er wel en ze zijn er niet. Het is een geschenk om hier met een ander doorheen te reizen. Ik heb eerder geschreven over het grote belang van rouw in het werken met depressie. Hetzelfde geldt hier. Het heeft zo iets moois, kwetsbaars en meeslepends om je partner in de ogen te kijken, je volledig te richten op de ervaring van het moment en eens goed uit te huilen over wat er verloren is gegaan. Omdat er tussen jullie tweeën iets verloren is gegaan. Een gevoel of een gedeelde waarde of ervaring die jullie twee samenbracht.
Maak de depressie niet verder mogelijk
Je moet een familielid of partner de kans geven om voor het leven te kiezen en die waarden te vinden die hun gevoel van eigenwaarde activeren. Dit kan iets simpels zijn als de keuze om uit bed te komen. Ze kunnen deze keuze om praktische redenen maken – ze willen niet in hun broek plassen, dan moeten ze douchen, en de lakens opnieuw wassen.
Maar achter deze keuze zitten waarden: geen tijd willen verspillen en goed voor zichzelf willen zorgen. Inspireer uw familielid of partner die lijdt om actief te zijn, tijd buiten door te brengen, en zich bezig te houden met lichte lichamelijke activiteiten of iets wat ze ontroerend of zinvol vonden toen ze zich niet zo zwaar voelden.
Dit is mogelijk het belangrijkste punt in deze hele post. Binnen de persoon is iets verloren gegaan, rouw is nodig om de wond en het verlies schoon te maken, en zich te keren naar waar ze een vonk van leven of emotionaliteit voelen. In depressie zit een verloren verbinding met het zelf, omdat dat ding van waarde verloren ging of verminderde. Door ons naar onze levenservaringen te keren en daarin de waarde te zien, creëren we een betekenisvol en belichaamd leven.
Mijn ervaring
Toen ik na mijn studie voor UPS werkte op Boeing Field, moest ik opstaan om vrachtvliegtuigen uit te laden. Ik kwam om 2u30 aan, en werkte met wat ik dacht dat moderne muitende piraten waren. Ik haatte het absoluut.
En toch, toen die straaljagers hun parkeerplaats begonnen op te rijden en ik de grond onder me voelde schudden, het geluid van de motoren en de kracht van een paar handgebaren om de straaljager in positie te brengen, wist ik dat deze rijke, maar uitdagende ervaring het helemaal waard was voor mij. Er was een meerwaarde voor mij die de kosten overtrof. Ik was ook bezig om voor mezelf te zorgen, om samen met mijn partner financieel voor mijn eigen gewicht te zorgen terwijl ik mijn eigen praktijk opbouwde. Er was een onmiddellijke ervaring waar ik me mee kon verbinden, en ook een waarde op afstand waar ik naar toe werkte.
Hoe zit het met JOUW leven?
Het is het beste om iets in je eigen leven te vinden waarmee je je op het moment zelf kunt verbinden, terwijl je ook vooruitkijkt naar iets van waarde waar je naar toe werkt. Sommigen haten hun baan, zoals ik, maar ze storten al hun geld in het pensioenfonds om er sneller uit te kunnen stappen. Dat, samen met de onmiddellijke ervaring van warme koffie in de hand en muziek in hun oordopjes als ze kijken naar de vroege ochtend zonsopgang over Capitol Hill op weg naar het werk, kan gewoon maken het werk de moeite waard.
Bij depressie is het belangrijk om te onthouden dat je een routine moet aanhouden. Als het je depressieve partner of familielid op dit moment een gevoel van leven geeft, of zelfs een prestatie, dan moet hij of zij proberen daarmee door te gaan.
Met dit in gedachten, probeer hen te ontmoeten waar ze zijn – niet waar je zou willen dat ze zouden zijn. Voor sommige mensen met een depressie kan een wandeling al een hele prestatie zijn.
Als Crossfitter, bijvoorbeeld, kunnen we vandaag niet ons normale gewicht of tempo doen, dat is ok, want iedereen zit er samen in. De sportschool, gemeenschap of oefening komt ons altijd tegemoet waar we zijn. Jij en je partner slaan zich er wel doorheen. Hou gewoon de routine aan. Als het werkte toen ze niet depressief waren, zal het nog steeds werken als ze dat wel zijn.
Het is niet jouw schuld
De meeste mensen voelen zich verantwoordelijk als hun partner of een ander gezinslid door het lint gaat. De depressie van uw familielid is echter niet uw verantwoordelijkheid. Hoewel het goed is om oog te hebben voor familierelaties en ongezonde patronen, is depressie een psychische aandoening. Depressie is vaak, net als elke andere geestesziekte, geworteld in genetische aanleg of uitgelokt door externe factoren, maar fenomenologisch is het geworteld in het verliezen van contact met wat goed is voor het individu, wat hij leuk vindt, en wat hem beweegt (zie Pt. 1).
Ken je Depressie
Depressie is een ziekte. Het is een echt gezondheidsprobleem en niet een poging van de depressieve persoon om de aandacht op zichzelf te vestigen. Het ontkennen van de geestelijke ziekte maakt ruimte voor stigmatisering, vooroordelen en discriminatie. In veel gevallen is depressie behandelbaar als het in een vroeg stadium wordt ontdekt en gediagnosticeerd. Met een proactieve aanpak kunt u het familielid helpen om succesvoller met een depressie om te gaan.
Mijn naam is Caleb Dodson ik ben een particuliere psychotherapeut in de wijk Fremont van Seattle, WA en ik ben het meest gepassioneerd over het brengen van vriendelijkheid en het opgraven van een gevoel van menselijkheid in de meest uitdagende ervaringen om te komen tot een meer vol leven.
Als je hiervan genoten hebt, kijk dan ook eens naar deel 1 en deel 2. Als iets van wat ik hierboven gezegd heb je geraakt heeft en je wilt me bezoeken, dan moedig ik je aan om me een email te sturen of een tijd af te spreken voor een bezoek. Dit materiaal is veel van mijn persoonlijke ervaringen en beïnvloed door een klinisch seminar over het werken met paren met een depressie in mijn opleiding in Existentiële Analyse door de Existentiële Analyse Society of Canada.