De oceaan. De hemel. Het leven. Sterfelijkheid. Deze dingen zijn logisch voor Hamilton. Misschien komt het omdat zijn atletische bezigheden hem meer dan eens aan de rand van de afgrond hebben gebracht. “De dood heeft me beïnvloed,” zegt hij, terwijl hij druk bezig is kurkuma lattes te maken in zijn fitnessruimte thuis. “Het heeft me dankbaarder en dankbaarder gemaakt dat ik nog leef.”
Met een nieuw boek, “Liferider: Heart, Body, Soul, and Life Beyond the Ocean”, dat hij samen met Julian Borra heeft geschreven, hoopt Hamilton een vriendelijker, mildere kant van de naar sensatie zoekende aquaman te laten zien.
Als 55-jarige heeft Hamilton geen tijd voor alfamannetjes.
“Niet als het alleen maar fysieke, gevoelloze dingen zijn,” zegt hij in “Liferider.” “Dat is te beperkend. Ik wil het geheel ontwikkelen, en dat gaat over veel meer dan alleen agressie of kracht. Dat gaat over echte verbinding. Dat gaat over eerlijkheid. Dat gaat over de gevoeligheid van compassie.”
In een tijd waarin giftige mannelijkheid veel besproken en bediscussieerd wordt, predikt Hamilton nederigheid en zorgzaamheid. Voor iedereen die het wel eens moeilijk heeft gehad op een donkere dag en gered is door een vriend, probeert Hamilton de kracht van de gemeenschap te benadrukken.
“Alles is met elkaar verbonden,” zegt Hamilton. “Surfen is een eenzame sport. Maar ik kan je vertellen dat sommige van de meest verbazingwekkende dingen die ik heb gedaan, zijn voortgekomen uit het feit dat ik deel uitmaakte van een stam.”
Nergens is dit duidelijker dan in zijn huis in Malibu, waar hij en Reece, een wereldberoemde volleybalspeler, regelmatig workouts houden in hun zwembad, niet ver van de golven van Point Dume.
Surfen mag dan Hamilton hebben gedefinieerd, maar zijn zwembad is een metafoor geworden voor wat hem inspireert om vooruit te blijven gaan.
“Het zwembad gaat over gemeenschap,” zegt hij. “Delen is hoe ik leer.”
Op een recente doordeweekse dag kwamen zeven vrienden opdagen om naast Hamilton te trainen, onder wie voormalig offensief NFL-bondsman Steve Wright, acteur John McGinley en muzikant Brandon Jenner. De dochters van het stel, Reece, 15, en Brody Jo, 11, zijn bekend om mee te doen – of, zoals Reece het zegt, “iedereen martelen.” (Hamilton heeft een dochter, Izabella, 24, uit zijn eerste huwelijk met Maria Souza.)
Er zijn twee vaten sauna’s, beide verwarmd tot 220 graden, twee ijsbaden en een buitendouche. Een halterrek achter de duikplank is voortdurend in gebruik, in tegenstelling tot de vele ligstoelen die over het zwembad verspreid liggen.
Terwijl de mannen gewichten heffen, push-ups doen, met halters zwemmen en van de sauna naar het ijsbad gaan, overleggen ze over hun trainingen en bespreken ze zonnewarmte, actuele gebeurtenissen en de nieuwste podcasts.
Peer training is een geweldig recept voor fitness-succes, maar voor Hamilton gaat het om meer dan alleen lichaamsbeweging. “Trainen is er maar een klein onderdeel van,” zegt Reece over het zwembadteam. “Het gaat om verantwoordelijkheid. Het is meer een uitwisseling. Het is wat ze op dit moment nodig hebben. Laird is slim genoeg om te weten dat hij blijft leren en geïnspireerd raakt door rond al deze mensen te zijn die hem informatie aanbieden.”
Surfen is een solitaire sport. Maar ik kan je vertellen dat sommige van de meest verbazingwekkende dingen die ik heb gedaan met surfen zijn voortgekomen uit het deel uitmaken van een stam.
Door hun zwembad open te stellen voor anderen, heeft het echtpaar een gemeenschapscentrum gecreëerd dat draait om gezondheid, welzijn en familie. Je zou kunnen stellen dat de zwembadgroep hun familie is geworden.
“De stam is echt,” zegt vriend en “Malibu Mob”-lid Elijah Allan-Blitz, een virtual reality-regisseur. “Laird en Gabby zijn het hart ervan, en het zwembad is daar een manifestatie van. Dat is hoe ze de lichamelijkheid delen die zo belangrijk is voor hen beiden. De enige vereiste is authenticiteit.”
Het kan zijn critici galmen – en er zijn er veel – maar naarmate de vader van drie ouder is geworden, is hij geëvolueerd in een geduldiger versie van zijn jongere zelf. (In de documentaire uit 2017 “Take Every Wave: The Life of Laird Hamilton”, geeft hij toe dat hij in zijn jonge jaren brutaal en “onaangenaam” was.)
Hamilton blijft zijn eigen percepties van wat mogelijk is uitdagen. “Het boek is voortgekomen uit dingen die ik geloof en beleef,” zegt hij, blij dat hij zoveel lezers heeft verrast met zijn gevoelige kant. “Ik heb veel over mezelf geleerd tijdens het proces. Er is iets met een student zijn. Als surfer probeer ik me altijd te blijven ontwikkelen.”
Die evolutie omvat ook het lifestyle-programma dat hij samen met Reece heeft opgericht, XPT, dat de nadruk legt op adem, beweging en herstel. In deze hoedanigheid deelt hij zijn theorieën over gezondheid en fitness, maar dat doet hij niet in het boek. Vandaag de dag houdt hij zich meer bezig met wat het betekent om mens te zijn in het tijdperk van technologie.
“We vergeten op te kijken van onze telefoons,” zegt hij, terwijl hij vanuit zijn woonkamer naar Point Dume kijkt. Net als de meeste surfers bekijkt Hamilton de golven meerdere keren per dag. (Het gezin verdeelt zijn tijd tussen Malibu en Kauai.)
Het echtpaar kocht het huis van 8.000 vierkante meter in 1997 vanwege het uitzicht op de beste surfplekken in Malibu en de nabijheid van de kustkliffen, waar Hamilton regelmatig fietst. Het huis met zes slaapkamers heeft een indrukwekkende fitnessruimte, een garagewerkplaats en een strak, monochroom interieur dat het prachtige uitzicht op de oceaan niet probeert te overtreffen.
Het echtpaar is verrassend nuchter – ze hebben geen managers of publicisten en regelen alles, met uitzondering van juridische zaken, in hun eentje. Ja, er staan Cheerios in de voorraadkast. En ja, de hyperactieve Hamilton kijkt Netflix aan het eind van de dag. (“Er zijn niet genoeg afkortingen voor mij,” zegt hij over zijn ADHD met een zelfspottende lach.)
“Mijn leven is mijn werk,” zegt Hamilton. “Ik heb geprobeerd een levensstijl te ontwerpen die me in staat stelt flexibel te zijn.” Hamilton erkent graag hoe gelukkig hij is dat hij de vrijheid heeft om de volgende dag in Peru te gaan surfen.
“De natuur is een kracht die hem in toom houdt,” zegt Reece. “De wetten van de natuur zijn anders. De wereld is een verwarrende plek voor Laird. Hij zit altijd in de spanning tussen willen gaan en hier willen zijn voor zijn gezin.”
Hij is ook gevoelig voor hoe zijn levensstijl door anderen kan worden opgevat. Hamilton groeide op in Hawaï als blondharig kind tussen de eilandbewoners, werd gepest en leerde nederigheid. “Als je niet nederig bent in de oceaan, kun je sterven,” zegt hij. “Ik werk hard. Ik heb greppels gegraven, ik heb huizen gebouwd. Ik heb empathie voor wat mensen nodig hebben om te overleven.”
Als onderdeel van zijn evolutie, en in overeenstemming met het thema van het boek over gemeenschap en compassie, ziet Hamilton zichzelf vandaag de dag als een ambassadeur voor de oceaan. “Ik kan de grootsheid van de oceaan laten zien,” zegt hij. “Ik kan dat op een unieke manier doen. Het gaat terug naar het feit dat alles met elkaar verbonden is. Als we goed voor onszelf zorgen, zullen onze prioriteiten dat weerspiegelen. Als we gezond zijn en goed uitgerust, zullen we gepassioneerd zijn over het milieu. Als we ons goed voelen, gaan we naar buiten en verbinden we ons met de oceaan. Het gaat allemaal terug naar de natuur.
Op de vraag of hij het vervelend vindt als mensen zich afvragen of hij op zijn zestigste nog wel zal surfen, glimlacht hij en herinnert hij zich zijn overleden vriend Don Wildman, die vorig jaar op 86-jarige leeftijd overleed.
“Hij was enthousiast over alles,” zegt Hamilton, zich niet helemaal realiserend dat hij daarmee zichzelf zou kunnen omschrijven. “Leeftijd is maar een getal. Je bent het gezelschap waarin je verkeert.” Thuis in Malibu geldt dat gezelschap als familie.
Force of Nature
“Liferider” is georganiseerd in vijf pijlers: “Dood en angst”, “Hart”, “Lichaam”, “Ziel” en “Alles is met elkaar verbonden”. Hieronder, geselecteerd advies uit de psyche van Laird Hamilton.
“Aan het eind van de dag, denk ik dat het is dat je om iemand geeft. Dat je om iemand geeft, wat er ook gebeurt. Als je om iemand geeft, oprecht en diep, kunnen mensen dat voelen.”
“In een van mijn favoriete boeken, ‘Natural Born Heroes’ van Christopher McDougall, wordt één ding genoemd als het grootste kenmerk van een leider: Mededogen. Niet moed. Niet kracht. Geen uithoudingsvermogen. Maar medeleven. Dat is het hart.”
“Uiteindelijk, tuurlijk, train en leef hoe je wilt en het zal je helpen. Voor mij had dat een effect – de extreme lichamelijkheid – maar uiteindelijk is dat zo beperkend. En het is niet echt. Je hebt diepgang nodig. Zoals emotionele diepte.”
“Ik denk dat er soms te veel ‘hoofd’ dingen gebeuren. Ik denk dat we een beetje on-mindfulness nodig hebben. Dit gaat net zoveel over het onbekende als over het bekende. Een deel van het overdenken van dit alles is dat ik denk dat we een beetje lui zijn. ‘Als ik een beetje mindfulness doe, de hashtag naleef, dan heb ik het gedaan’ – een soort slimme, efficiënte manier om al het echte harde werk over het hoofd te zien.”
“Je kunt niet echt heldhaftig zijn zonder medelevend te zijn. Punt uit. Iedereen die iets heldhaftigs doet, moet medelevend zijn. En mededogen is, zou ik zeggen, meer een vrouwelijke eigenschap.”
“De verwezenlijking van een ego is beperkend. Je geest en je ziel bereiken is veel bevredigender.”
“Prestaties moeten gaan over familie, vrienden. Dat zijn prestaties.”
“Wat je bindt is gewoon een waardevol onderdeel van die stam zijn. Misschien is dat alles wat ik wilde. Dat is familie.”