Joanne Woodward, voluit Joanne Gignilliat Trimmier Woodward, (geboren 27 februari 1930, Thomasville, Georgia, U.S.), Amerikaanse actrice, vooral bekend om haar rol in The Three Faces of Eve (1957) en om haar 50-jarige huwelijk met acteur Paul Newman. Woodward, die van nature mooi en evenwichtig was, werd zeer gerespecteerd en geprezen voor haar overtuigende portretten in film, op televisie en op het toneel. Haar vroege pittige en sterke rollen onderscheidden haar van anderen die werden gecast in de glamoureuze, hulpeloze rollen voor vrouwen die een handelsmerk waren van Hollywood in de jaren 1950.
Als kind acteerde Woodward in lokale theaterproducties in Greenville, South Carolina. Na twee jaar drama als hoofdvak te hebben gevolgd aan de Louisiana State University, ging Woodward terug naar Greenville en werd lid van het Greenville Little Theatre, waar ze haar eerste acteerprijs won in haar rol van Laura Wingfield in The Glass Menagerie van Tennessee Williams. Uiteindelijk verhuisde ze naar New York City om haar vaardigheden te testen. Ze studeerde aan The Actors Studio en de Neighborhood Playhouse School of the Theatre. Ze kreeg een understudy rol in William Inge’s Pulitzer Prize winnende toneelstuk Picnic (1953-54) en, terwijl ze aan de productie werkte, ontmoette ze Newman, een mede castlid, die op dat moment zijn Broadway debuut maakte.
Door de jaren 50 verscheen Woodward in talloze televisieprogramma’s. Ze kreeg haar eerste grote filmrol in 1955 als de onverzorgde en pittige tiener Lissy in de western Count Three and Pray. Het jaar daarop was ze te zien in de misdaadthriller A Kiss Before Dying tegenover Robert Wagner. In 1957 speelde ze de hoofdrol als een jonge huisvrouw uit Georgia die lijdt aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis (nu dissociatieve identiteitsstoornis genoemd) in Nunnally Johnson’s The Three Faces of Eve. Haar optreden als drie verschillende persoonlijkheden – Eve White, Eve Black, en Jane – leverde haar een Academy Award op voor beste actrice.
Woodward en Newman speelden samen in The Long, Hot Summer, gebaseerd op twee verhalen en een roman van William Faulkner. Het werd uitgebracht in 1958 en was de eerste van hun vele samenwerkingen op het witte doek. Woodward speelde in een reeks succesvolle films, waaronder (tegenover Newman) Rally ‘Round the Flag, Boys! (1958), From the Terrace (1960), Paris Blues (1961) en (tegenover Marlon Brando) Sidney Lumet’s The Fugitive Kind (1960). Na een onderbreking van twee jaar om voor haar twee jonge dochters te zorgen, keerde Woodward in 1963 terug naar Hollywood, maar ze had pas weer succes met Rachel, Rachel (1968), het regiedebuut van Newman. Woodward’s vertolking als een 35-jarige ongetrouwde onderwijzeres leverde haar een New York Film Critics Circle prijs op voor beste actrice en een Academy Award nominatie voor beste actrice. Ze kreeg nog twee nominaties voor beste actrice in een hoofdrol, de eerste voor haar werk in Summer Wishes, Winter Dreams (1973), waarin ze een depressieve huisvrouw speelde die in een midlifecrisis belandt als haar moeder sterft. De tweede nominatie kwam later, voor haar rol in Mr. & Mrs. Bridge (1990), een film die zich afspeelt in de jaren dertig en zich richt op de relatie tussen Walter en India Bridge (Newman en Woodward), een welgesteld Amerikaans echtpaar uit het Midwesten dat worstelt om gelijke tred te houden met hun volwassen kinderen en de veranderende wereld. Woodward werd ook geprezen voor haar optreden als een vulgaire alcoholische moeder in The Effect of Gamma Rays on Man-in-the-Moon Marigolds (1972), opnieuw onder regie van Newman.
In de late jaren zeventig nam Woodward talloze rollen op zich in televisiefilms, waaronder de miniserie Sybil (1976), waarin ze de arts speelde die een vrouw behandelde met meerdere persoonlijkheden, gespeeld door Sally Field – een bijzonder toepasselijke rol voor Woodward gezien haar eigen filmgeschiedenis. In 1978 won ze een Emmy voor haar rol als Betty Quinn in See How She Runs, het verhaal van een gescheiden 40-jarige onderwijzeres die haar leven een andere wending geeft als ze ervoor kiest de Boston Marathon te lopen. Woodward bleef acteren voor de televisie en verscheen in nog een tiental films in de volgende twee decennia. In 1979 maakte ze haar regiedebuut, met een aflevering in de serie Family (1976-80). Ze regisseerde ook “Come Along With Me” (1982), een aflevering van de televisie-anthologieserie American Playhouse die gebaseerd was op het gelijknamige verhaal van Shirley Jackson, maar daarna hield ze het bij acteren.
Woodward won een tweede Emmy Award voor haar vertolking van een vrouw met de ziekte van Alzheimer in de TV-film Do You Remember Love (1985). Man en vrouw werkten opnieuw samen toen Newman Woodward regisseerde als Amanda Wingfield in een verfilming van The Glass Menagerie (1987) en opnieuw toen ze samen speelden in Mr. & Mrs. Bridge. In 1993 verscheen ze als de moeder van Tom Hanks personage in de Academy Award-winnende film Philadelphia, en datzelfde jaar was ze de verteller van Martin Scorsese’s The Age of Innocence, gebaseerd op Edith Wharton’s roman met dezelfde naam. Woodward’s laatste samenwerking met haar man voor zijn dood, in 2008, was in de kabeltelevisie miniserie Empire Falls (2005), gebaseerd op het Pulitzer Prize-winnende boek van Richard Russo met die naam. Hoewel Woodward en Newman tot de adel van Hollywood behoorden, was hun levensstijl geenszins typerend. Vooral Woodward onttrok zich aan de typische attributen van het sterrendom. Ze hielden hun privéleven privé, kozen ervoor om rustig te leven en hun gezin op te voeden buiten de schijnwerpers in Westport, Connecticut, en slaagden erin hun huwelijk een halve eeuw te laten duren.
Terwijl ze bleef acteren – meer op het toneel dan op het scherm – besteedde Woodward haar latere jaren samen met haar man aan filantropische doelen, waaronder hun op liefdadigheid gerichte Newman’s Own Foundation en, voor kinderen met levensbedreigende ziektes, het Hole in the Wall Gang Camp. In 2000 werd ze donateur van het Westport Country Playhouse in Westport, Connecticut, en van 2001 tot 2005 was ze er ook artistiek directeur. Daarnaast regisseerde en acteerde ze in geselecteerde producties van het speelhuis.