Tijdens een sollicitatiegesprek met een LGBT-tijdschrift, keek de manager me recht in de ogen en vroeg me of ik “desi” was – dit, nadat ik mijn kwalificaties had opgenoemd. Alsof goede cijfers, gedegen werkervaring en een uitstekende portfolio met clips er niet toe deden en wat er wel toe deed was hoe goed hij me kon objectiveren op basis van mijn huidskleur en buitenlands klinkende naam.
Ik liet hem in de steek op dezelfde manier als ik de mannen in een club in de steek liet die over me schreeuwen alsof ik een eenhoorn uit een ver land ben en niet een man uit een ver land: Mijn ouders komen uit India, maar ik ben geboren en getogen in Michigan.
De glinstering in zijn ogen vervaagde.
***
Ik heb altijd een vijandige relatie gehad met het woord “desi.” De Zuid-Aziatische ervaring is ingewikkeld, bezaaid en uitgebreid. Het omvat de verhalen van mannen en vrouwen die hun afkomst kunnen herleiden tot andere landen dan India, zoals Bangladesh, Pakistan, Sri Lanka, de Malediven en Nepal. Het omvat ook de verhalen van niet-ingezeten leden van deze gemeenschappen die hun gezinnen in het buitenland grootbrengen. Ondanks het feit dat het een term is die oorspronkelijk uit het Indiase subcontinent komt, is het een reductieve term. “Desi” is niet eens een begin om de rijkdom van de Zuid-Aziatische culturen samen te vatten – en ook niet het oppervlak voor mannen en vrouwen die een nieuwe identiteit smeden in landen en gemeenschappen die nog geen bestaand concept van hun identiteit hebben.
Een klinische kijk op “Desi” van de WSJ
Over The Wall Street Journal, professionele linguïst Ben Zimmer rapporteerde over de oorsprong en het gebruik van het woord “desi” – geïnspireerd door de golf van belangstelling voor de Zuid-Aziatische cultuur, in het kielzog van onze huidige Miss America.
“Desi” als zelfstandig naamwoord of bijvoeglijk naamwoord is voor mensen van Zuid-Aziatische afkomst de typische manier geworden om leden van hun diaspora te identificeren. Nu Zuid-Aziatische-Amerikanen zoals mevrouw Davuluri een steeds prominentere plaats innemen in de populaire cultuur, zal “desi” ongetwijfeld ook een steeds bekender modewoord worden. Het woord komt uit het Hindi, met wortels in het oude Sanskriet. Oorspronkelijk verwees het naar iemand of iets die afkomstig was uit een bepaald land, of “desh.”
In het beste geval is deze analyse puur klinisch – een idee dat misschien werkt in een vacuüm, maar dat misschien niet de meest accurate weergave is van hoe het woord zich heeft ontwikkeld, samen met de gemeenschappen die het zou kunnen beschrijven:
Maar naarmate Zuid-Aziaten over de hele wereld diasporagemeenschappen hebben opgebouwd, is “desi” met hen meegereisd, niet als een vernedering maar als een uiting van etnische trots. Maak daar maar pan-etnisch van: Iedereen met erfgoed uit het subcontinent-India, Pakistan of Bangladesh kan zich identificeren als een “desi” en deelnemen aan de “desi”-cultuur.
***
Als “desi” het Amerikaanse bewustzijn doordringt, is reductiviteit onvermijdelijk. Een van de riskantste veronderstellingen die niet-Zuid-Aziaten maken over Zuid-Aziaten is dat we zonder onderscheid homogeen zijn, of erger nog, dat we elkaars culturen volledig begrijpen. Het enorme Indiase subcontinent samenvatten als één enkel “moederland” is problematisch. Voor de goede orde, er is een vierkante straal van vijf mijl in Kolkata die ik waarschijnlijk zou beschouwen als mijn “desh”, grotendeels omdat ik niets meer weet van de lokale geografie van de stad dan die wegen wanneer ik terug ga voor een bezoek.Om het uitgestrekte Indiase subcontinent samen te vatten als een enkel “moederland” is problematisch.
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, is er nog een andere scheidslijn tussen degenen die in hun thuisland zijn gebleven en de leden van de diasporagemeenschap – de Zuid-Aziaten die naar het buitenland zijn verhuisd, naar de V.S, Canada, het V.K., of waar ook ter wereld. Door zich in een nieuw vaderland te vestigen, nemen velen twee reeksen culturen en gewoonten over. Deze gewoonten informeren elkaar en worden opnieuw gemixt, zodat er tegenwoordig mensen van Zuid-Aziatische afkomst zijn die misschien niet eens meer de taal van hun ouders kunnen schrijven en spreken, maar wel handig kunnen omgaan met de westerse cultuur.
‘ABCD’ and the Realities of Identity
Zimmer heeft het over het fenomeen van de “ABCD” – een afkorting die verwijst naar de Amerikaans-Geboren-Confused-Desi. Dit verwijst naar Zuid-Aziaten die in de VS zijn geboren en zo ver van de cultuur van hun ouders, hun voorouders, zijn afgesneden dat zij als “verward” worden geclassificeerd. Neven en familieleden hebben mij afgedaan als een “ABCD” omdat ik geen Bengaals kan lezen of schrijven – en als ik de taal spreek, is dat vaak stijfjes en onhandig; ik ken geen van de spreektaal van de taal. Het is een term die is geworteld in het idee dat je als Indiër die in de VS opgroeit, inherent geïsoleerd bent van de cultuur van je ouders en je voorouders.
Het concept van de “ABCD” gaat ervan uit dat “desi” een zeer geïdealiseerd soort Zuid-Aziatische identiteit is. Het gaat er ook van uit dat iedereen die niet aan dat ideaal voldoet, in de war is. Het houdt geen rekening met de realiteit dat identiteiten voortdurend veranderen en veranderen, en beïnvloed worden door verschuivingen in de cultuur.
***
Dit soort reductiviteit is al in ons wereldwijde culturele bewustzijn geprogrammeerd aan het raken. Google maar eens op “desi-betekenis” en je komt bij het volgende zoekresultaat:
Dit soort klinische betekenis die geen rekening houdt met de manier waarop de “desi-identiteit” is gemorfourd. Er wordt met geen woord gerept over Sri Lanka of de Malediven. Het lijkt zelfs te denken dat “desi” alleen van toepassing is op niet-ingezeten leden van de Zuid-Aziatische gemeenschap.
De reductiviteit van de “desi”-identiteit wordt nog duidelijker wanneer bedrijfsmerken proberen zich erop te richten.