En dat deed ik. Na het verliezen van die eerste 100 pond door het eten van zeer kleine porties, wist ik dat er dingen moesten veranderen. Ik was gewend te eten wat ik wilde – alleen in kleinere porties. Maar ik kon niet doorgaan met mijn favoriete Cubaanse gerechten thuis te eten of zo vaak uit eten te gaan als ik deed – tenminste niet als ik die 100 kilo er op de lange termijn af wilde houden.
Toen begon ik aan de moeilijke taak om opnieuw te leren wat ik kon eten en, nog belangrijker, om te leren van groenten te houden.
Toen ik opgroeide in een Latijns-Amerikaans gezin, had ik maar heel weinig groenten gezien in mijn leven, en ik wist niet echt waar ik moest beginnen. Ik besloot te beginnen met gezond koken leuk te maken. Ik begon verschillende vrienden uit te nodigen om naar mijn huis te komen en groenten mee te nemen die ze lekker vonden, zodat we die samen konden koken.
Langzaam maar zeker leerde ik van champignons, broccoli, bok choy en nog veel meer te houden. Ik probeerde zelfs boerenkool en viel er helemaal voor. Sindsdien heb ik al mijn familieleden en minstens een dozijn vrienden laten kennismaken met het wonder van boerenkool.
Het duurde nog minstens een jaar voordat ik echte vaardigheden in de keuken leerde voor mijn nieuwe gezonde levensstijl. Hoewel ik altijd al van koken had genoten, had ik geen idee hoe ik gezond moest koken – maar ik was vastbesloten het te leren.
Ik omarmde mijn Latijn-zijn en mijn liefde voor internationale keukens door specerijen uit die culturen te kopen en die in mijn keuken te gebruiken. Ik ontdekte dat ik echt iets had gemist op het gebied van groenten – en ontdekte hoe lekker ze kunnen zijn als ze worden geroosterd en gekruid met gerookte Spaanse paprika, adobo, komijn, kurkuma, kerrie, garam masala, herbes de Provence, harissa, of za’atar, om er maar een paar te noemen.
Terwijl mijn culinaire interesses groeiden, schreef ik me in bij het Institute of Integrative Nutrition omdat ik meer wilde leren over het handhaven van een gezonde levensstijl. Ik nam recreatieve kooklessen. Ik bleef vrienden uitnodigen om te experimenteren met nieuwe, gezondere gerechten.
En het leek te werken: Het gewicht kwam niet meer terug.
Maar er begonnen andere problemen. Een paar jaar geleden werd ik afhankelijk van alcohol, vooral omdat ik me steeds meer zorgen maakte over mijn werk. Omdat mijn lichaam voedsel en drank anders absorbeert dan het lichaam van iemand die deze operatie niet heeft ondergaan, reageerde het ook anders op alcohol.
Ik had regelmatig black-outs – wat nooit was gebeurd als ik voor de operatie dronk – door de manier waarop mijn lichaam de alcohol opnam. Ik voelde me dan een groot deel van de nacht goed, tot ik de volgende dag in mijn bed wakker werd.
Mijn drankgebruik was het gevolg van een niet vastgestelde angststoornis en een angst om te falen. Het opgeven van alcohol (na een verblijf in een afkickkliniek en een verhuizing naar een nieuwe stad) was de enige keuze voor mij omdat ik niet langer kon doen alsof ik in orde was of dat mijn gastric bypass geen invloed had gehad op de manier waarop ik dronk.
Ten slotte ging ik vorig jaar, na jaren me niet goed te hebben gevoeld maar de dokter te hebben gemeden, naar een huisarts en een bariatrisch chirurg bij mij in de buurt. Ik ontdekte dat ik bloedarmoede door ijzertekort had.
Eén van de dingen die je leert voordat je een gastric bypass ondergaat, is dat je lichaam moeite zal hebben met het opnemen van bepaalde voedingsstoffen, omdat die voornamelijk worden opgenomen in het deel van je darm dat je maag nu omzeilt (vandaar de naam). Deze voedingsstoffen omvatten calcium, B-12, en, ja, ijzer. De meeste patiënten wordt verteld dat ze supplementen moeten nemen om dit te compenseren, maar ik was al lang vergeten de mijne bij te houden.
Toen mijn huisarts mijn bloedonderzoeken bekeek, was ze geschokt en verwees me meteen door naar een hematoloog. Hij stelde meteen een diagnose en merkte op dat mijn gewoonte om op ijs te kauwen eigenlijk een symptoom was dat ik al minstens een half decennium negeerde, terwijl mijn bloedarmoede door ijzertekort toenam.
Dankzij mijn gastric bypass en mijn bloedarmoede dacht hij niet dat ijzersupplementen voldoende zouden zijn. In plaats daarvan kreeg ik kort na mijn diagnose twee ijzerinfusen en zes maanden later nog eens twee, omdat mijn ijzervoorraad zo sterk was gedaald dat mijn arts zich weer zorgen begon te maken.