Als zwarte schaapskinderen met vrije-school diploma’s en non-profit baantjes de bloedlijn van Amerika’s blue blood families blijven decimeren, gaat de luchtkus de weg van de dinosaurus. In zijn plaats, we zijn vertrokken met zijn voetganger tweede neef: de knuffel. Knuffelen, dat de platonische intimiteit van gewiegd worden combineert met de zeer reële mogelijkheid om tegen tieten aan te botsen, heeft de luchtkus, handdruk en andere fysieke manifestaties van hallo verdrongen als de dominante manier om iemand te begroeten – inclusief, nou ja, niet-mannen. Je vrienden omhelzen is één ding. Maar voor veel mannen is het delicate evenwicht dat nodig is om een vrouw te omhelzen zonder dat ze zich voelen als een muis die in de gapende muil van een boa constrictor zit, nog steeds een mysterie. Hoe omhels je een meisje eigenlijk?
Mind your member. In de onsterfelijke woorden van Next: “Girl, I know you felt it; boo, you know I can’t help it.” Hoewel de R&B-goden uit de jaren 90 er misschien mee wegkomen als er een por doorheen komt, wil je er bij het knuffelen in beleefd gezelschap zeker van zijn dat je je kruis niet tegen iemand aanwrijft: schoolverliefdes, collega’s, tantes waar je misschien wel of niet familie van bent. Ik weet dat dit een moeilijke regel kan zijn om te volgen – de junk wil wat hij wil – maar door een beetje ruimte voor Jezus tussen jullie te houden, voorkom je dat je ballen krijgt of in de gevangenis belandt.
Houd in gedachten waar je bent. Af en toe is het een geweldig gevoel om van de grond te worden getild in een hartstochtelijke omhelzing, waarbij je je benen uitslaat van pure vreugde terwijl je wordt rondgedraaid door het monster dat sterk genoeg is om je dit aan te doen. Geloof me maar. Maar doe het in het MoMA en ze zeggen allemaal, “Meneer! Meneer! We zeiden dat je met je poten van Les Demoiselles d’Avignon af moest blijven!” Kreun zone, toch? Vermijd lastige situaties door je bewust te zijn van je omgeving.
Practice, practice, practice. Een sleutel tot het vermijden van een onhandige semi-knuffel? Aarzel nooit. Als je het vaak genoeg doet, leer je al snel dat er een tijd en plaats is voor elke omhelzing. Een enkele armknuffel werkt voor de meeste collega’s. Een korte omhelzing met je schouders naar binnen gekanteld en je heupen naar buiten is goed voor familiebijeenkomsten. En een lange omhelzing, onderbroken door een zware ademhaling, heeft altijd goed gewerkt als niet-contante fooi voor mijn postbode met Kerstmis.
Niet snuiven. Dit is zo verleidelijk! Je zou denken dat als mensen niet meer besnuffeld willen worden als je ze omhelst, ze er bewust voor zouden zorgen dat ze minder naar groene appelshampoo, dennennaalden, Dove-zeep, een beetje zweet of mijn vader ruiken.
Je mond niet op haar gezicht leggen. Er is zoveel dat we niet weten over het menselijk gezicht. Is het eetbaar? Moeten we er een klein hapje van nemen? Waarom huilt ze? Als je iemand omhelst, lijkt een kus op haar wang misschien een gepaste manier om je genegenheid te tonen, maar het is ook compleet krankzinnig. Denk er eens over na. Is er een ander moment dat je terloops je mond op een kennis zet? In plaats van 600 dollar aan Sephora producten van haar gezicht te eten, laten we onze mond erbuiten houden. Iemand op de wang kussen betekent niet dat je haar ook op de mond mag kussen, net zo min als schreeuwen voor zonsopgang je een haan maakt.
En daar heb je het. Laat je leven niet aan je voorbijgaan zonder de zesde of zevende beste vorm van intimiteit op een semi-regelmatige basis te ervaren. Als al het andere faalt, denk ik dat je gewoon alleen kunt sterven.