De marginale spaarneiging (MPS) wordt door economen gebruikt om de relatie tussen veranderingen in inkomen en veranderingen in besparingen te kwantificeren. Het gaat om het deel van een loonsverhoging dat een consument opspaart in plaats van te gebruiken voor het consumeren van goederen en diensten.
Key Takeaways
- De marginale spaarneiging (MPS) is een economische maatstaf die aangeeft hoe het spaargedrag verandert bij een inkomensverandering.
- Het wordt berekend door simpelweg de verandering in besparingen te delen door de verandering in inkomen.
- Een grotere MPS geeft aan dat kleine veranderingen in inkomen leiden tot grote veranderingen in besparingen, en vice versa.
Wat is de Marginale Spaarneiging?
De marginale spaarquote is het deel van elke extra dollar van het inkomen van een huishouden dat wordt gespaard. De MPS geeft aan wat het totale huishouden met het extra inkomen doet, met name het percentage van het extra inkomen dat wordt gespaard.
Aangezien sparen een aanvulling is op consumptie, weerspiegelt de MPS belangrijke aspecten van de activiteit van een huishouden en zijn consumptiegewoonten. Het wordt uitgedrukt in procenten. Als de marginale neiging om te sparen bijvoorbeeld 10% bedraagt, betekent dit dat van elke extra verdiende dollar 10 cent wordt gespaard.
De MPS weerspiegelt het spaarbedrag of het weglekken van inkomen uit de economie. Weglek is het deel van het inkomen dat niet wordt teruggestopt in de economie door aankopen of goederen en diensten. Hoe hoger het inkomen van een individu, hoe hoger de MPS, omdat het vermogen om in behoeften te voorzien toeneemt met het inkomen.
Met andere woorden, elke extra dollar zal minder snel worden uitgegeven naarmate een individu rijker wordt. Door MPS te bestuderen, kunnen economen bepalen hoe loonstijgingen van invloed kunnen zijn op besparingen.
Hoe de marginale spaarquote wordt berekend
MPS wordt het vaakst gebruikt in Keynesiaanse economische theorieën. Het wordt eenvoudig berekend door de verandering in besparingen te delen door een verandering in inkomen:
- MPS = ΔS/ΔY
Waar:
- ΔS is een verandering in besparingen, en ΔY is een verandering in inkomen.
Als het inkomen met een dollar verandert, dan verandert het sparen met de waarde van de marginale neiging tot sparen. De marginale spaarneiging is in feite een maatstaf voor de helling van de spaarlijn, die wordt verkregen door de verandering in inkomen uit te zetten op de horizontale x-as en de verandering in besparingen op de verticale y-as. De helling van de spaarlijn wordt weergegeven door de verandering in besparingen en de verandering in inkomen, of een verandering op de y-as, gedeeld door de verandering op de x-as.
Dus, als consumenten 20 cent besparen voor elke $1 toename in inkomen, zou de MPC 0,20 (0,20 / $1) zijn. De waarde van de marginale neiging tot sparen varieert altijd tussen nul en één, waarbij nul aangeeft dat veranderingen in inkomen geen enkel effect op sparen hebben.
Voorbeeld
Voorbeeld: een ingenieur heeft een inkomensverandering van 100.000 dollar ten opzichte van het voorgaande jaar als gevolg van een loonsverhoging en bonus. De ingenieur besluit dat hij 50.000 dollar van de inkomensstijging wil besteden aan een nieuwe auto en de resterende 50.000 dollar wil sparen. De resulterende marginale spaarneiging is 0,5, wat wordt berekend door de verandering in het spaartegoed van 50.000 dollar te delen door de verandering in het inkomen van 100.000 dollar.
Voor elke extra 1 dollar aan inkomen stijgt de spaarrekening van de ingenieur dus met 50 cent.