Voordat je nog maar aan je roman bent begonnen, loop je het risico te blijven steken in één cruciaal detail: hoe verzin je een personage-naam.
Kies je een korte, botte naam, zoals James Bond? Een gedenkwaardige, zoals Holden Caulfield? Kies je voor zelfbewustzijn, zoals Artful Dodger, of voor absurdisme, zoals Ignatius Reilly? Of kies je misschien helemaal geen naam?
Het bedenken van namen voor personages zou niet onmogelijk moeten zijn, maar het is wel belangrijk. Om je bij deze belangrijke keuze te helpen, hebben we 12 stappen uitgewerkt. Maar laten we eerst eens uitleggen waarom je misschien niet zomaar een naam uit een hoed wilt toveren.
Waarom zijn namen belangrijk?
Bedenk een willekeurig personage uit een boek. Heb je er een? We durven te wedden dat ze niet “John” heten.
Om ervoor te zorgen dat een naam in het hoofd van de lezer blijft hangen, moet hij net zo doordacht zijn als elk ander aspect van je roman. Karakternamen zijn voor personages als titels voor boeken, dus als je bij het kiezen van een naam blindelings je vinger op het telefoonboek legt, doe je het verkeerd.
Gelukkig is het niet al te moeilijk om het goed te doen. In werkelijkheid heeft een personage naam slechts een paar dingen vast te stellen:
- Duidelijkheid: Helpt de lezer onderscheid te maken tussen de belangrijkste spelers.
- Karakter: Onthult persoonlijkheid en het type karakter zonder meer dan een woord te hoeven zeggen.
- Bankability: De juiste naam kan je personage iconisch maken.
Over hoe je zelf een personage-naam kiest, dat is een heel andere vraag – eentje die we hierna zullen proberen te beantwoorden.
Hoe bedenk je een personage-naam
Je verdient meer dan gezond verstand-advies dat je zelf zou kunnen bedenken: geef alleen namen aan belangrijke personages, bijvoorbeeld, of vermijd veelvoorkomende namen. Dit zijn 12 trucs van de bovenste plank om de kunst van het bedenken van een naam voor een personage onder de knie te krijgen.
Past de naam bij het personage?
James Gatz of Jay Gatsby? De eerste klinkt zo gewoon als zijn armoedige opvoeding, de tweede klinkt zo fabelachtig als de glimmende herenhuizen van West Egg.
Om het anders te zeggen: je noemt een kerel die mensen opeet niet per ongeluk Hannibal. De connotaties, klanken en zelfs de letters van een naam kunnen worden gebruikt om inzicht te geven in persoonlijkheid en eigenschappen. Of ze kunnen ironisch worden gebruikt om het tegenovergestelde te doen, zoals Toni Morrisons ontwrichtende antagonist, Sula Peace.
PRO-TIP: Ben je bezig met het creëren van personages? Download dit gratis sjabloon voor karakterprofielen om jezelf een voorsprong te geven.
Over namen en connotaties gesproken…
Let op de lengte van de naam.
Verschrikkelijk korte namen werken voor sommigen, zoals de peppy Pip. Zeer lange werken ook, zoals de nutteloze bureaucraat prins Stepan Arkadyevich Oblonsky. Ziet u hoe zelfs alleen al de lengte van een naam bepaalde kenmerken impliceert?
(Als u wat kleur wilt toevoegen, kijk dan eens naar afgebroken achternamen, afkortingen, of voor- en achtervoegsels.)
Experimenteer met de klank.
Weet u dat sommige namen er gewoon beter uitzien dan andere? Dat heeft te maken met het gebruik van literaire middelen als herhaling, onomatopeeën en alliteratie.
Humbert Humbert is een stapje verder dan Hubert – de herhaling en medeklinkers knallen op de pagina, en het gebruik van letters roept associaties op bij de lezer. Met andere woorden: Severus Snape klinkt streng. Bilbo Balings klinkt slonzig, ruim, slonzig. Humbert klinkt als een professor van middelbare leeftijd. Humbert Humbert klinkt als een schorriemorrie.
Experimenteer met bijnamen.
Schakelen tussen een echte naam en een bijnaam kan de lezer in verwarring brengen. Maar het kan ook context toevoegen over personages en hun relaties met anderen.
Zo is Huckleberry Finn bijvoorbeeld de hele roman lang “Huck”. Het enige personage dat zijn volledige naam gebruikt is de strenge juffrouw Watson.
Het veelvuldig gebruik van deze bijnaam duidt op zijn onwil om volwassen te worden of “beschaafd”. Miss Watson’s gebruik van zijn volledige naam knipoogt naar haar verlangen om te beschaven.
Zoek de stambetekenis op.
Als je toch voor een echte naam kiest, graaf dan eerst naar de wortels. Darth Vader wordt pas in de tweede Star Wars onthuld als Luke’s corrupte vader, maar een ijverige kijker kan de draai alleen al aan zijn naam voorspellen – ruwweg vertaald uit het Nederlands betekent het “duistere vader.”
Lezers zijn slim, en ze zullen je betrappen op een blunder. Wees niet die vent die een Japans personage Ming noemt. En als de naam van je laffe personage “leeuw” betekent, zal het iemand opvallen. Natuurlijk kan elke tegenstrijdigheid werken, zolang het maar opzettelijk ironisch is.
Past de naam bij het verhaal dat je vertelt?
Katniss Everdeen is een perfecte naam voor The Hunger Games, maar hij zou niet op zijn plaats klinken in Oorlog & Vrede. Om dit te voorkomen, zijn hier een paar vragen om in gedachten te houden.
Wat is het genre?
Er is een reden dat George R.R. Martin niemand Bob heeft genoemd. In plaats daarvan veranderde hij gewone Engelse namen voor zijn Game of Thrones-personages, aangezien het high fantasy-epos is gemodelleerd naar de War of the Roses.
Waar speelt het zich af?
Het is moeilijk om er de vinger op te leggen waarom Patrick Bateman klinkt als een echte Amerikaanse Psycho, terwijl Patrick Melrose klinkt als een getroebleerde Engelse gentleman. Misschien heeft het iets te maken met de Angelsaksische stam “Mailros” – of Bret Eaton Ellis’ eerbetoon aan de oorspronkelijke Amerikaanse Psycho, Norman Bates.
Wanneer speelt het zich af?
Als het niet de 19e eeuw is, dan alsjeblieft geen Lenores. Ellen Ripley zou niet op haar plaats klinken in het Antebellum Zuiden. Scarlett O’Hara zou overal misstaan waar het niet het Antebellum South is.
Het is echter prima als het een doelbewust anachronisme is – popcultuur die verschijnt in andere perioden dan de zijne, wat stijl geeft aan zowel sciencefiction- als periodestukken.
Denk buiten het kader.
Dat betekent niet dat je veel Q’s en Z’s moet gebruiken. Een naam kan meta zijn, zoals Hiro Protagonist, of ironisch, zoals Master Bates. Het kan algebraïsch zijn, zoals A, B, en C, de hoofdpersonen van You Too Can Have A Body Like Mine. Het kan zelfs de naam van de auteur zelf zijn, zoals Martin Amis in Money… by Martin Amis.
De naam van een personage kan een verborgen puzzel zijn: herinner je hoe “Tom Marvolo Riddle” uit Harry Potter een anagram bleek te zijn van “Ik ben Heer Voldemort.” Er is geen reden waarom je geen (iets subtielere) aanwijzingen voor je lezers zou kunnen achterlaten.
Of je voegt er wat mystiek aan toe en doet helemaal niet de moeite om ze een naam te geven (denk aan Whiskey Priest in The Power and the Glory).
Is een thema geschikt?
Je kunt zelfs namen voor personages aan een thema ontlenen, als dat past. Om aan te sluiten bij de monochrome titel, heeft Vijftig Tinten Grijs personages met de namen Grey en Steele. Dit geeft het boek een soort visuele esthetiek – cruciaal, aangezien romans niet de hulp van visuals hebben.
In The Hunger Games zijn Katniss, Primrose, en Rue ook allemaal naar bloemen vernoemd, wat een voorbode is van een visueel motief in de hele serie.
Gebruik je bronnen.
Schrijversblok is ruw. Het is belangrijk om originele namen voor personages te bedenken, maar je hoeft je niet slecht te voelen als je niets weet. Er zijn genoeg bronnen – boeken, encyclopedieën, online namenbanken – die het werk voor je doen.
Om er een paar te noemen:
- Een encyclopedie,
- Het telefoonboek,
- Een babynamenboek,
- Een online naamvertaler,
- De SSA populaire naamdatabase,
- OneLook,
- Rhymezone,
- Wikipedia,
- The Fantasy Name Generator,
- Instant Domain Search,
- Anagram Generator
Heck, JK Rowling ging zelfs naar begraafplaatsen om de bron namen voor haar serie. Maar als al die links als veel klinken (je laptop hoeft niet nog eens 11 tabbladen te openen), kun je ze allemaal op één plek krijgen met deze uitgebreide personagenamengenerator.
Geef inspiratie uit het dagelijks leven
Een beroemde naam kiezen is niet aan te raden… tenzij je Dakota Fanning (nope, geen familie) bent in Richard Yates. Maar je kunt de namen van beroemde mensen combineren tot een nieuwe naam als je echt verstopt zit (en stiekem bent – alsjeblieft geen Marilyn Mansons). Of wees wat persoonlijker en combineer de namen van twee dierbare dingen, zoals je geboorteplaats en je kinderspulletjes.
Je kunt zelfs namen lenen van vrienden of familie, als zij het maar goed vinden. (Geloof me, dat telefoontje van mam wil je niet beantwoorden.) Maar vergeet niet eerst op Google te zoeken voordat je iets kiest. Je wilt niet verliefd worden op een naam die al door iemand anders is gekozen.
Zeg het hardop.
Als je hem eenmaal hebt, leun dan achterover, ontspan, neem een slokje water, en zeg hem dan. Klinkt het goed? Makkelijk te onthouden? Makkelijk uit te spreken? Klinkt hij precies hetzelfde als alle andere namen in het boek? Dit zijn dingen die je lezer zullen opvallen, dus dat zou jij ook moeten doen.
Je wilt niet weer in een Hermelien-situatie terechtkomen. Wie anders sprak het uit als “Her-mee-own” tot ver in het vijfde boek?
Kies een naam en blijf erbij.
Dit betekent niet dat je je moet vastleggen voordat je begint met schrijven – we zijn allemaal trotse gebruikers van de zoek-en-vervang-functie. Maar als je hem in hoofdstuk 1 Jimbo noemt, kun je hem maar beter ook in de epiloog Jimbo noemen.
Bedenk dat zelfs bij bijnamen consistentie het belangrijkst is. Je denkt niet aan Harry Angstrom, of Jean Louise Finch. Je denkt aan Konijn en Scout. Dat komt omdat de beste schrijvers het bij één naam houden tot het eind… dus dat zou jij ook moeten doen.
Hoe test je de naam van je personage
Je hebt nu misschien wel een naam voor je personage bedacht, maar je bent nog niet klaar. Als je lang genoeg naar woorden op een pagina kijkt, zullen ze er goed uitzien – zo weet je het zeker.
Wat zit er in een naam?
Dat is een oude en beladen vraag, dus als je je nog steeds afvraagt hoe je personage heet, zijn hier een paar vragen die je jezelf kunt stellen:
- Is het realistisch?
- Is het duidelijk?
- Is het origineel?
- Is het te origineel?
- Is het opzettelijk?
We kijken naar het personage dat ooit smeekte: “What’s in a name?” om te zien hoe zijn eigen naam meet.
Hamlet: afgeleid van een 13e-eeuws Deens geschiedenisboek, is het realistisch voor het tijdperk en de setting.
Hamlet is duidelijk – kort en makkelijk te onthouden, maar ook anders dan andere namen in het verhaal.
Hamlet is origineel, ja – dit is geen koning Jan – maar niet te origineel om uit te spreken.
En bovenal (in overeenstemming met het thema) vertelt de naam opzettelijk iets over het verhaal en het personage. De stam van de naam betekent “dwaas” – wat duidt op het gedrag van de ongelukkige prins gedurende de hele tragedie.
Geef je naam een proefrit
Als je klaar bent met het lezen van dit bericht, schrijf dan een lijst met namen uit met niets anders – geen leeftijd, geen beroep, geen uitgebreide familie stamboom, niets. Leg ze dan voor aan een vriend en stel de volgende vragen:
- Hoe spreek je dit uit?
- Wie stel je je voor in je hoofd?
- Zie je ze goed of slecht?
- Wat denk je dat ze doen voor de kost?
- Waar (en wanneer) denk je dat ze wonen?
- Doet het je aan iemand denken?
Als het van hun tong rolt en ze zich hetzelfde type persoon voorstellen als jij, heb je het uitstekend gedaan.
Laat het kiezen van een naam voor een personage je niet tegenhouden voordat je begonnen bent. Het is te gemakkelijk om te talmen door het perfectioneren van het kleinste detail, maar je hebt altijd nog vinden en vervangen. In werkelijkheid is het waarschijnlijk beter om de naam tijdens het schrijven opnieuw te evalueren en ervoor te zorgen dat hij zowel aan het begin als aan het eind bij het personage past.
Zolang je er zorgvuldig mee omgaat, kan een naam voor een personage geweldige dingen doen voor je roman, je hoofdpersoon en je lezer. Dus, alsjeblieft, geen Jake Barnes meer – tenzij je achternaam Hemingway is.