Sommige kinderen hebben meer warmte, knuffels, nabijheid en geduld nodig. Ze worden ook wel ‘High Need Babies’ genoemd. Er is niets mis met hen. Maar hun ouders hebben begrip en steun nodig.
Mensen noemen zulke kinderen “huilbaby’s”. Ze noemen ze zelfs wreed “snotapen” die maar blijven janken en (!!!) de ouders terroriseren. Ik hou van de term die ik leerde van mijn collega, een psycholoog: de niet-geknuffelde kinderen. De term geeft ook de oplossing van het probleem: een zuigeling die blijft huilen kan geknuffeld worden. Alleen moeten deze baby’s veel langer geknuffeld worden dan je zou verwachten.
HNB
Moeders van “kribbige” baby’s noemen elkaar wel eens “high-needs mums”. “Ik ben moeder van een high-need”, en alles is duidelijk. Het betekent dat je met de ene hand een boterham maakt terwijl je met de andere de baby vasthoudt. Het betekent dat je je baby ’s avonds niet naar bed kunt brengen en met vrienden doorbrengen. Of je gaat met je kind naar bed, of je bent met vrienden, maar vergezeld van een warm knuffelbeest dat op je buik slaapt.
Het is zo moeilijk om afscheid te nemen
Zulke kinderen zijn “onafscheidelijk”. Ze vallen in slaap tijdens het voeden, dus je wilt je bevrijden van de zoete last om iets anders te doen: naar de wc gaan, iets koken, de was doen, of zelfs even stretchen.
Langzaam, als een tai-chi meester sta je op met het kind aan je borst en als in een slow-mo film beweeg je je naar de wieg. Buigen over het matras duurt uren, je houdt je adem in om geen geluid te maken. Op de een of andere manier win je het gevecht met de zwaartekracht en de baby beweegt zich langzaam aan je handen naar het bed. Je gelooft je geluk niet: ze zijn niet wakker geworden!
Je houdt je gezicht nog steeds dicht bij dat van hen, zodat de plotselinge verplaatsing van lucht ze niet wakker maakt. Uiteindelijk, als een martial artist uit “Crouching Tiger, Hidden Dragon,” beweeg je je sierlijk naar de deur. En dan, als je jezelf toestaat te denken dat je 15 minuten voor jezelf hebt gewonnen, hoor je gehuil.
Kritiek
Familie en vrienden leven om beurten mee of bekritiseren je. Sommigen vinden dat het jouw schuld is: je hebt het kind geconditioneerd om gedragen en geknuffeld te worden, dus nu niet klagen.
Ze hebben het mis.
Over 9 maanden zwangerschap is de baby gewend geraakt aan wiegen, schommelen en warmte. Natuurlijk zat elk kind in een baarmoeder, maar niet elk kind wil de hele tijd gedragen worden (hoewel de meesten dat wel doen). Maar kinderen zijn verschillend en passen zich op verschillende manieren aan het leven na de geboorte aan. Ook hun gevoeligheid voor externe prikkels verschilt. Sommigen hebben meer rust nodig, en de aanraking en nabijheid van een ouder zijn de beste fopspenen.
Ongelooflijke intuïtie
Als je een kleintje hebt met hoge behoeften, probeer dan de mening van anderen te negeren en je te richten op wat je intuïtie je vertelt. De natuur heeft je dat prachtige instrument gegeven om je te helpen de behoeften van je baby te lezen. En het gaat niet om een soort magie – de emotionele synchronisatie van moeder en kind is een wetenschappelijk bewezen feit. In de vroege stadia van het moederschap is de rechter hersenhelft van de moeder, verantwoordelijk voor empathie, bijzonder actief. De moeder weet echt meer over de behoeften van haar kind dan buitenstaanders.
Echter, buitenstaanders – vriendelijk, wijs en ondersteunend – zijn ook nuttig. Het moet iemand zijn die u goed kent, maar ook begrijpt wat moederschap is en hoe kinderen zich ontwikkelen. Het is goed om zo’n persoon in de buurt te hebben. Waarom? Om twee redenen.
Empathie geeft kracht
Een naaste, ondersteunende persoon biedt iets dat zowel eenvoudig als nodig is: empathie. Ze kunnen je zeggen: Ik zie hoe hard je je best doet; het moet moeilijk voor je zijn; je kunt het me vertellen; ik veroordeel je niet, ik steun je alleen. Het is belangrijk iemand te vertellen wat elke moeder voelt, zelfs als ze de gedachte probeert te negeren: soms ben ik het helemaal zat. Over het moederschap wordt meestal gesproken in termen van catharsis, geluk, liefde en lieflijkheid. Maar elke liefhebbende moeder is ook een vermoeid mens wiens behoeften ook vervuld moeten worden. Ze zou willen rusten, regenereren, terugkeren naar haar oude leven. Vooral de moeder van een “ongeknuffeld” kind. Haar aandacht is altijd op het kind gericht en dat zuigt de energie heel snel op.
Zie jezelf in een spiegel
De tweede reden waarom je in het prille moederschap iemand moet hebben die de dingen van een afstandje kan bekijken, is dat ouders, zoals wij allemaal, behoefte hebben aan feedback. Een sympathieke vriend kan een “spiegel” zijn die ons onze stemming en toestand laat zien.
Het ding is, kinderen kijken naar het gezicht van hun moeder en het vertelt hen of ze veilig zijn. Het gezicht en de ogen van de moeder vertellen hen of ze zich ergens zorgen over moeten maken. Als het gezicht van hun moeder gespannen en angstig is, als er angst of droefheid in haar ogen te zien is, voelen ze zich bedreigd. Baby’s zijn hier heel gevoelig voor. Ze merken het als hun moeder glimlacht om te laten zien dat ze bang is van binnen, of angstig, eenzaam of verdrietig.
Geschaam je niet om hulp te vragen
Moeder zijn, vooral een moeder van een kind dat voortdurend aandacht nodig heeft, is heel moeilijk. Het is een baan waar je eigenlijk niet mee kunt stoppen, dus je hebt steun, begrip en hulp nodig. Vraag er om. Als iets moeilijk voor je is – praat erover met iemand die je vertrouwt. Soms heb je de steun van een therapeut nodig.
Je moet je ook realiseren dat bijna 20% van de moeders aan een postnatale depressie lijdt. Die moet worden behandeld, door therapie of soms met medicijnen, waarvan sommige veilig zijn voor borstvoeding. Het is heel moeilijk voor iemand die aan een depressie lijdt om een relatie met zijn kind op te bouwen.
High Need Baby’s zijn geweldig
Terug naar High Need Baby’s: als je zo’n “onknuffelbare” baby hebt, maak je daar dan geen zorgen over. Reageer op hun behoeften zoals je intuïtie je vertelt. Steun ze, bied veiligheid. Laat ze zich koesteren in nabijheid en liefde. Zulke kinderen, geknuffeld en begrepen, groeien uit tot prachtige mensen. Heel vaak hebben ze de eerste jaren van hun leven veel nabijheid en begrip nodig, en daarna gaan ze over naar de volgende fase van hun ontwikkeling. Vol van liefde en onvoorwaardelijk aanvaard door hun ouders, hebben ze een hoog gevoel van eigenwaarde. Ze zijn misschien gevoelig en voorzichtig, maar ze kunnen goed met uitdagingen omgaan.
Als je behoefte hebt aan begrip en steun zoekt, zoek dan op internet naar andere HNB-ouders. Lees “The Fussy Baby Book” van Martha en William Sears, die de Parental Attachment beweging begonnen. Zij werden ook geconfronteerd met de uitdaging die een High Need Baby vormde. Zij kennen de HNB-problematiek als ouders en als deskundigen (een verpleegkundige en een kinderarts).
Elke dag, zeg tegen jezelf dat je een goede ouder bent. Zorg goed voor jezelf. Onthoud dat uw glimlach en uw rust de sleutel zijn tot het geluk van uw kind.