Wat is het verschil tussen drama en melodrama in speelfilms en op televisie?
Dit is een van de meest besproken onderwerpen in scenarioschrijven – drama versus melodrama.
Als je op zoek gaat naar de kerndefinitie van die twee woorden, wordt het debat alleen maar heviger.
Hier onderzoeken we de definities van elke term en bieden we één kernverschil tussen beide.
Drama
Drama kan het best worden gedefinieerd als een toestand, situatie of reeks gebeurtenissen waarbij sprake is van een interessant of intens conflict van krachten. Hoewel er andere definities kunnen worden gevonden, wordt dit het best toegepast op de cinematografische context van film en televisie. In scenario’s en teleplays ligt de nadruk op situaties of reeksen gebeurtenissen die interessante conflicten met zich meebrengen – met het beste soort drama dat conflicten bevat die intens en catharsisch zijn. Conflict is alles in film en televisie. Zonder conflict is er geen verhaal te vertellen. Niets is interessant aan een personage dat niet op de een of andere manier worstelt.
Drama wordt ook erkend als een specifiek genre van verhalen vertellen, met realistische personages die worden gedwongen om te gaan met levensechte kwesties en conflicten. Ja, er is drama te vinden in superheldenfilms, spionagethrillers en spannende horrorverhalen. Maar een drama – zoals gedefinieerd door genredefinities – is een verhaal dat expliciet is ingebed in de werkelijkheid, vaak met personages waarmee het publiek zich kan identificeren omdat de conflicten waarmee ze te maken krijgen alledaagse worstelingen zijn.
Melodrama
Melodrama kan het best worden gedefinieerd als een verhaal dat wordt gekenmerkt door extravagante theatraliteit en door de overheersing van plot en fysieke actie boven karakterisering. Melodrama is namelijk een uitloper van drama. Het bevat dezelfde elementen die nodig zijn om drama te creëren – conflict, situaties of een reeks gebeurtenissen, en personages die binnen het verhaal met het conflict omgaan. Maar melodrama is een verbeterde versie van drama, waarbij interessante en intense conflicten worden geaccentueerd voor het effect.
Melodrama is ook een specifiek subgenre van het genre drama van verhalen vertellen. Net zoals je van het komediegenre een subgenre kunt maken door romantiek (Romantic Comedy), actie (Action Comedy) of karaktertypen (Buddy Comedy) toe te voegen, kun je ook van het dramagenre een subgenre maken door de dramatische elementen uit te vergroten en ze uit te beelden met extravagante en vaak sterk overdreven karakter- en plottypen.
Als je kijkt naar de soap opera’s van de dagtelevisie, wordt het drama zodanig opgevoerd dat het niet meer realistisch is, maar zich richt op extravagante situaties en reeksen gebeurtenissen met personages die meestal extreem rijk, slecht, zuiver of overdreven zijn. Primetime soap opera’s uit de jaren zeventig en tachtig, zoals Dallas, waren ook melodrama’s, gericht op diezelfde verheven versies van realistisch drama.
En je zou kunnen zeggen dat hedendaagse primetime series en streaming shows als Desperate Housewives, Succession, Grey’s Anatomy, Big Little Lies, en Empire ook onder dat subgenre vallen.
Leer met ons gratis eBook hoe je dialogen kunt gebruiken om geweldig drama te creëren!
Het enige verschil tussen filmdrama en melodrama?
Dus we begrijpen nu de fundamentele verschillen tussen drama en melodrama. We weten dat melodrama een bijproduct is van drama wanneer een schrijver besluit zich te richten op de extravagante en overdreven versies van niet alleen dramatische personages, maar vooral dramatische situaties en reeksen gebeurtenissen. En we weten ook dat melodrama een subgenre is van drama binnen de context van verhalende genres van film en televisie.
Drama is gebaseerd op realiteit en richt zich gewoonlijk op realistische portretten van echte personages die te maken hebben met echte situaties en reeksen gebeurtenissen die vaak voorkomen in het echte leven.
Films als Kramer vs. Kramer, The Big Chill, Roma, en The Pursuit of Happyness worden ten onrechte melodrama’s genoemd, terwijl ze eigenlijk beter kunnen worden omschreven als drama. Waarom? Omdat ze over realistische personages gaan die met realistische situaties en gebeurtenissen worden geconfronteerd.
Kramer vs Kramer vertelt het verhaal van een vader die met zijn scheiding omgaat en de uitdagingen van het alleenstaand ouderschap onder ogen ziet.
The Big Chill concentreert zich op voormalige studievrienden die de dood van een van hen door zelfmoord verwerken. Na de begrafenis komen ze bij elkaar om herinneringen op te halen en te proberen de dood van hun vriend te verwerken, evenals de huidige staat van hun leven en relaties.
Roma draait om een personage dat is geïnspireerd op de echte kindermeid van de schrijver en regisseur, die worstelt met de balans tussen haar eigen leven en dat van het gezin waar ze als dienstmeisje en nanny voor zorgt.
The Pursuit of Happyness is het waargebeurde verhaal van de strijd van een vader met dakloosheid terwijl hij de voogdij heeft over zijn zoontje, terwijl hij worstelt om een droompositie in het bedrijfsleven te bereiken om hun leven te verbeteren.
Al deze films zijn zeer intens met dramatische conflicten en emotie, maar ze zijn per definitie drama – geen melodrama. Het drama is echt. De personages vertegenwoordigen realistische en alledaagse mensen. De situaties en reeksen gebeurtenissen zijn relateerbaar en ingebed in de gewone realiteit. In tegenstelling daarmee zijn melodrama’s overdreven versterkt, overdreven overdreven overdreven, en vaak overdreven sentimenteel en overdreven emotioneel in het overbrengen van plotelementen en reacties van personages.
En hier kunnen we het enige verschil tussen drama en melodrama het beste definiëren – aan de hand van de woorden van de bekroonde televisieschrijver en producent Morgan Gendel.
Gendel heeft geschreven voor televisieprogramma’s als Drop Dead Diva, Nash Bridges, Law & Order, Star Trek: The Next Generation, Star Trek: Deep Space Nine, Wiseguy, en 21 Jump Street. Hij is vooral bekend omdat hij een Hugo Award won voor The Inner Light, een van de populairste en meest gelauwerde afleveringen van Star Trek: The Next Generation. Volgens iemand die een van zijn schrijfseminars heeft bijgewoond, zei Gendel dat wanneer het personage de plot drijft, het drama wordt genoemd – en wanneer de plot het personage drijft, het melodrama wordt genoemd.
Ondanks dat hij de definities van beide termen heeft afgebroken en ze in de context van film- en televisiegenres en subgenres heeft geplaatst, bieden deze woorden van Gendel het kernverschil tussen de twee aan. Drama is gebaseerd op karakters. Ja, de plot dient een essentieel doel om die personages in conflicten te plaatsen die drama creëren, maar de nadruk ligt op de reactie van het personage op die elementen. Melodrama wordt gedreven door hoe de plot de personages drijft. En als je de definities van melodrama bekijkt die we hebben besproken, dan weet je dat die plots extravagant en overdreven zijn. En de nadruk ligt op hoe dit soort plots extravagante en overdreven reacties teweegbrengt bij de personages die er deel van uitmaken.
En dat is het enige, kernachtige verschil tussen drama en melodrama, uitgewerkt.
Ken Miyamoto werkt al bijna twee decennia in de filmindustrie, het meest in het bijzonder als studioliaison voor Sony Studios en daarna als scriptlezer en verhaalanalist voor Sony Pictures. Als scenarioschrijver heeft hij vele studioconferenties gehad met o.a. Sony, Dreamworks, Universal, Disney, Warner Brothers, en vele productie- en managementbedrijven. Hij heeft een eerdere ontwikkeling deal met Lionsgate, evenals meerdere schrijfopdrachten, met inbegrip van de geproduceerde miniserie Blackout, met Anne Heche, Sean Patrick Flanery, Billy Zane, James Brolin, Haylie Duff, Brian Bloom, Eric La Salle, en Bruce Boxleitner. Volg Ken op Twitter @KenMovies
Voor al het laatste ScreenCraft nieuws en updates, volg ons op Twitter, Facebook, en Instagram.