“Na het eerste glas zie je de dingen zoals je zou willen dat ze waren. Na het tweede glas zie je de dingen zoals ze niet zijn. Uiteindelijk zie je de dingen zoals ze werkelijk zijn, en dat is het vreselijkste wat er is.” – Oscar Wilde
Hoewel absint al een decennium legaal is in de Verenigde Staten, is het in het grote geheel nog steeds een nogal mysterieuze geest, eentje die gehuld is in bijgeloof. En hoewel de gemiddelde drinker misschien niet weet waar absint van gemaakt is of hoe het smaakt, is het enige dat iedereen kent het verhaal van de “Groene Fee”, de hallucinaties die men zou krijgen van het drinken van absint, en dat veel te maken heeft met de reden waarom het ongeveer een eeuw lang (1912-2007) verboden was in de VS. Dus natuurlijk moet nu de vraag worden gesteld: Laat absint je echt hallucineren? Zo ja, waarom? En zo nee, wat was er dan aan de hand met het verbod?
Dus om te beginnen, wat is de reden die de verhalen geven voor de hallucinogene eigenschappen van absint? De algemene consensus is dat alsem, een kruid dat gebruikt wordt als smaakstof voor de drank, thujon bevat, een veronderstelde psychoactieve verbinding die ervoor kan zorgen dat iemand die van de drank geniet dingen gaat zien. Onderzoek toont echter aan dat dit niet het geval is; hoewel alsem zeker thujon bevat, en van thujon is aangetoond dat het de GABA-receptoren in de hersenen blokkeert en giftig kan zijn wanneer het in voldoende hoge doses wordt ingenomen, zul je geen absint vinden die de hoeveelheid thujon bevat die nodig is voor een reactie. (Niet te vergeten dat het effect van geblokkeerde GABA-receptoren geen trippy visioenen is, maar in feite pijnlijke stuiptrekkingen. Niet ons idee van een goede tijd). Door het hoge alcoholpercentage van absint (meestal zo’n 60 tot 70% abv), zou je waarschijnlijk sterven aan alcoholvergiftiging lang voordat je genoeg thujon binnenkreeg om enig effect te hebben, goed of slecht.
Dat gezegd hebbende, absint drinken is ook geen doodvonnis. Net als de zogenaamde hoofdpijnveroorzakende sulfieten in wijn, zit thujon van nature in allerlei dingen die we binnenkrijgen, en je ziet mensen niet omvallen of wilde visioenen krijgen op straat. De alledaagse waarheid is dat noch alsem noch het thujon daarin hallucinaties veroorzaakt, en het feit dat mensen vandaag de dag nog steeds vurig geloven dat ze dat wel doen, laat zien hoe sterk de absint-mythe is.
Maar dat is het moderne spul. De absint die beschikbaar was in de gouden eeuw was veel krachtiger en psychotroop, toch? Niet waarschijnlijk. Ondanks de wijdverspreide overtuiging dat pre-ban absint een veel hoger niveau van thujon in zich had, volgens absint expert en Lucid schepper Ted Breaux, had absint nooit echt hallucinogene kwaliteiten. In plaats daarvan, de dichters en kunstenaars die beweerden groene feeën te zien werden waarschijnlijk gewoon ingehaald door het hoge alcoholgehalte van absint, plus misschien de kracht van suggestie, natuurlijk. Als je goed bij kas zit, kun je Breaux’s beweringen zelf testen: Er zijn tal van verzegelde flessen van pre-ban absint op de markt, ze zijn gewoon erg duur.
Dus wat was er met het verbod in de eerste plaats? Vergeet niet dat absint werd verboden in de meeste landen in het begin van de 20e eeuw, toen de drankbestrijding bewegingen waren sterk en had krachtige politieke steun. De Verenigde Staten verboden absint in 1912, nog voor de Drooglegging, terwijl in Frankrijk beroemdheden absint aanwezen als de oorzaak van alle afnemende morele waarden in het land. Het is waarschijnlijk dat absint, met een alcoholgehalte dat een derde hoger lag dan dat van de meeste gin of whisky, slechts een zondebok was voor wat in het algemeen een slechte tijd voor alcohol was. Het kostte veel lobbywerk door mensen als Breaux (en veranderende attitudes ten opzichte van drinken) om uiteindelijk het verbod teniet te doen slechts 10 jaar geleden.
Dat is dus het vreemde, ingewikkelde verhaal van absint en de vermeende effecten ervan. Als je niet van plan bent om te haasten en de bank te breken op een pre-ban fles, probeer dan een fles Pernod voor de traditionele ervaring, Lucid om te zien wat bars ermee doen, of Wild Card voor een meer hedendaagse, “ambachtelijke” absint.
Gelijkaardige berichten:
- Review: Distillerie Vinet-Ege Le Tourment Vert Absinthe
- Review: Master of Malt Professor Cornelius Ampleforth’s Cold-Distilled Absinthe 91.2%
- Review: Pernod Absinthe (2008)
- Absinthe Roundup: Jade CF Berger, Jade 1901, en Jade Esprit Edouard