Oprichting van Amerikaanse overheersing
Na de komst van de missionarissen begon een kleine maar machtige “blanke” minderheid meer en meer macht uit te oefenen over de Hawaiiaanse monarchie. Deze minderheid drong bij koning Kamehameha III aan op een geschreven grondwet in 1840 en, nog belangrijker, de Grote Mahele, of landverdeling, in 1848, die privébezit van eigendom garandeerde. Kamehameha III kreeg te maken met beledigingen van zijn soevereiniteit door zowel de Fransen als de Britten. De belangen van de VS werden echter steeds belangrijker in de daaropvolgende jaren en bereikten een hoogtepunt met de ondertekening van het wederkerigheidsverdrag van 1875, in wezen een vrijhandelsovereenkomst tussen de Verenigde Staten en Hawaï waarbij de VS een belastingvrije markt voor Hawaïaanse suiker garandeerden en de VS de VS speciale economische privileges gaven die aan andere landen werden geweigerd. (Toen het verdrag in 1887 werd vernieuwd, kregen de Verenigde Staten het exclusieve recht om Pearl Harbor binnen te gaan en er een marinebasis te vestigen.)
Koning Kalakaua, die de laatste koning van Hawaii zou worden, had gelobbyd voor het wederkerigheidsverdrag. Hij verloor de steun van de plantersklasse vanwege zijn pogingen om de Hawaiiaanse cultuur nieuw leven in te blazen en vanwege zijn verkwistende uitgaven. In 1887 hielp een compagnie “blanke” troepen, de Honolulu Rifles, hem bij het afdwingen van de “Bayonet Constitution”, die zijn bevoegdheden sterk beperkte en die het kiesrecht voor de rijke inwoners (die over het algemeen Amerikaans of Europees waren) mogelijk maakte. Toen het erop leek dat zijn opvolgster, koningin Liliuokalani, deze grondwet zou afschaffen, greep het Comité van Veiligheid, een groep Amerikaanse en Europese zakenlieden, waarvan sommigen burgers van het koninkrijk waren, in 1893 de macht met de hulp van een compagnie Amerikaanse mariniers van de USS Boston, die in de haven voor anker lag. De Amerikaanse regering, onder president Grover Cleveland, weigerde echter het gebied te annexeren, op grond van het feit dat de omverwerping van de monarchie een “oorlogsdaad” was die tegen de wil van het volk met Amerikaans leger werd uitgevoerd. Een kortstondige republiek (een oligarchie van Amerikaanse en Europese zakenlieden) volgde, totdat de regering van president William McKinley de eilanden in 1900 annexeerde als Amerikaans grondgebied.
Als Amerikaans grondgebied werd Hawaii tot 1940 gekenmerkt door een snelle groei van de bevolking, de ontwikkeling van een plantage-economie gebaseerd op de produktie van suiker en ananas voor consumptie op het Amerikaanse vasteland, en de groei van transport- en militaire verbindingen. Er ontstaan bewegingen voor de oprichting van een staat, gedeeltelijk gebaseerd op de verplichting van Hawaï om Amerikaanse belastingen te betalen zonder een overeenkomstige wetgevende vertegenwoordiging te hebben. De Japanse aanval op Pearl Harbor, op 7 december 1941, bracht niet alleen Hawaï maar de Verenigde Staten als geheel in de Tweede Wereldoorlog, en de eilanden werden geteisterd door een opleving van militaire activiteiten en een soms controversiële inperking van de burgerlijke vrijheden. De periode na 1945 werd gekenmerkt door verdere economische consolidatie en een lange constitutionele weg naar de status van staat, een status die uiteindelijk in 1959 werd bereikt.