Ruwweg gezegd is “Frankie Valli & the Four Seasons” de naam die aan de Four Seasons werd gegeven na de hoogtijdagen van de groep in de jaren ’60, toen zanger Valli meer op de voorgrond trad en personeelsveranderingen de anderen reduceerden tot zijn begeleidingsband. In de praktijk kunnen de twee namen onderling verwisseld worden; veel compilaties met de hits van de groep uit de jaren ’60 en de solo-opnamen van Valli zijn ook gecrediteerd aan Frankie Valli & the Four Seasons.
Een vocaal kwartet uit New Jersey dat ook bijna een zelfstandige band was (ze hadden een drummer die eerst niet als volwaardig lid werd vermeld), de Four Seasons werden numeriek gefactureerd als “the 4 Seasons” toen ze in 1962 opkwamen met hun eerste hit, het populaire “Sherry.” De vier leden waren Valli (geboren Francis Castelluccio in Newark, NJ, op 3 mei 1934) en zanger/gitarist Tommy DeVito (geboren in Montclair, NJ, op 19 juni 1928), die beiden ook in de Four Lovers hadden gezeten, de voorloper van de Four Seasons, plus zanger/bassist Nick Massi (geboren Nicholas Macioci, 19 september 1926; overleden op 24 december 2000), en zanger/toetsenist Bob Gaudio (geboren Robert Gaudio, in de Bronx, New York, op 17 november 1942). Massi verliet de groep in 1965, en Joe Long (geboren als Joseph LaBracio op 5 september 1941) kwam erbij. Op de achterkant van hun albums en op de labels van hun singles benadrukten de Four Seasons de aanwezigheid van hun karakteristieke leadzanger, bekend om zijn doordringende falset, door de slogan “Featuring the ‘Sound’ of Frankie Valli” te drukken. En Valli lanceerde een gelijktijdige solo carrière in 1965. Maar gedurende de jaren ’60, werd de groep aangekondigd als “the 4 Seasons.” In dat decennium brachten ze 39 singles en 21 albums uit in de Billboard pop charts, waarmee ze een van de meest succesvolle platenmaatschappijen van die tijd waren.
Toen de populariteit van de Four Seasons tegen het einde van de jaren ’60 afnam, begon de groep zijn imago te versmelten met dat van zijn leadzanger, die uit de kast was gekomen met hits als “Can’t Take My Eyes off You.” In april 1970 werd de single “Patch of Blue” gefactureerd aan Frankie Valli & the 4 Seasons, de eerste keer dat die credit was verschenen; het personeel van de groep, echter, bleef hetzelfde. De mei 1970 LP Half & Half werd technisch gefactureerd als “Frankie Valli/The 4 Seasons” omdat de helft bestond uit nummers van Valli als soloartiest en de andere helft uit nummers van de groep. In 1971 verliet DeVito het kwartet, waarmee een reeks van frequente personeelswisselingen begon; Gaudio trok zich terug uit het optreden in 1972, hoewel hij bleef schrijven en produceren voor de platen van de groep. Zo bleef Valli over als het enige originele lid. De september 1971 single “Whatever You Say,” alleen uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk, werd gefactureerd op Frankie Valli & the Four Seasons, net als de groepsopnamen uitgebracht op Motown Records en haar MoWest dochter in de vroege jaren ’70. Het enige album uit deze periode, 1972’s Chameleon, bevatte twee Valli solo nummers en de rest werd uitgevoerd met de groep; het werd gecrediteerd aan Frankie Valli/The Four Seasons.
Toen de Four Seasons (op dat moment bestaande uit Valli, drummer/zanger Gerry Polci, toetsenist Lee Shapiro, bassist/zanger Don Ciccone, en gitarist John Paiva) een grote comeback maakten in 1975 met hun hits “Who Loves You” en “December, 1963 (Oh, What a Night),” stond Valli’s naam niet meer op de voorgrond. Dit schijnt te zijn geweest omdat Valli ook een comeback had gemaakt als solo zanger met zijn hits “My Eyes Adored You” en “Swearin’ to God,” en van plan was zijn rol in de groep te verminderen, ter voorbereiding van het verlaten van de groep in zijn geheel (hoewel hij en Gaudio eigenaar bleven van de naam, en Gaudio doorging als de schrijver/producer van de groep). Inderdaad, Valli verliet de groep in 1977, en de groep ging uit elkaar in 1979. Tegen 1980 was er echter een reünie, en de naamgeving was terug naar Frankie Valli & the Four Seasons, schijnbaar voorgoed. Het studio album Streetfighter uit 1985 gebruikte die naam, maar het in 1992 uitgebrachte Hope + Glory ging terug naar “Four Seasons” alleen, ook al zong Valli lead op elk nummer. Ondertussen, tijdens concerten en op de meeste compilaties, kreeg de credit “Frankie Valli & the Four Seasons” de overhand.