Fosfaatgesteente (PR) is de grondstof die wordt gebruikt bij de fabricage van de meeste commerciële fosfaatmeststoffen op de markt. Marokko, China en de VS hebben toegang tot grote, hoogwaardige reserves fosfaaterts en zijn daarmee de belangrijkste spelers in de fosfaatindustrie.
Grondfosfaaterts uit de mijnen wordt eerst naar terugwinningseenheden gestuurd om zand en klei te scheiden en onzuiverheden te verwijderen. De meeste processen zijn nat om het materiaaltransport te vergemakkelijken en stof te verminderen.
Een zwak fosforzuur (40-55%) wordt geproduceerd uit de reactie van PR met zwavelzuur, met behulp van een nat proces. Het verkregen fosforzuur wordt vervolgens gebruikt voor de productie van een reeks vloeibare of vaste meststoffen. De belangrijkste daarvan zijn enkelvoudige en drievoudige superfosfaten (SSP, TSP) en ammoniumfosfaten (MAP, DAP). Gewoonlijk maken de fabrieken gebruik van flexibele procestechnologieën, die de vervaardiging van ten minste twee producten met verwisselbare lijnen mogelijk maken (b.v. een combinatie van TSP en DAP).
SSP is eenvoudig te produceren, maar is tegenwoordig minder populair. TSP ontstaat uit de reactie van PR met fosforzuur, volgens het gebruikelijke Dorr-Oliver slurry granulatieproces. GTSP (gegranuleerd TSP) wordt op deze manier verkregen, met zeer goede opslag- en hanteringseigenschappen.
Economisch en met een hoog nutriëntengehalte, zijn ammoniumfosfaten zoals mono- en di-ammoniumfosfaat (MAP, DAP) een andere populaire keuze van meststoffen. Ze worden verkregen wanneer ammoniak (vloeibaar of gasvormig) wordt toegevoegd aan het zwakke fosforzuur.
De productieflow-cart van fosfaatmeststoffen kan worden geïllustreerd in de volgende figuur :
Posted in: FAQ – Fosfaatmeststoffen