Wat is een neurologisch onderzoek?
Een neurologisch onderzoek helpt artsen bij het diagnosticeren van perifere neuropathie.
Een neurologisch onderzoek kan het volgende omvatten:
- De voorgeschiedenis: vragen over uw klachten en aandoening
- Een evaluatie van de neurologische functie
- Diagnostische tests
- Electrodiagnostische tests
- Bloedonderzoek
- Andere veel voorkomende tests
Geschiedenis
U moet voorbereid zijn om uw klachten in detail met uw arts te bespreken. Uw arts zal u vragen uw symptomen te beschrijven, wanneer u ze ervaart, hoe lang de perioden duren en hoeveel ongemak of pijn u ervaart. Hoe specifieker u kunt zijn over de tintelingen, gevoelloosheid, zwakte of andere symptomen die u ervaart, hoe gemakkelijker het voor uw arts zal zijn om uw aandoening te begrijpen.
Uw arts kan u ook algemene gezondheidsvragen stellen die misschien niets met uw symptomen te maken lijken te hebben, maar die in feite wel belangrijk zijn. Deze vragen kunnen gaan over of u zich al dan niet flauw, misselijk of moe voelt. De arts kan ook vragen of uw blaascontrole en seksuele functie normaal zijn. Ook zal worden gevraagd of u aan andere ziekten lijdt en of u medicijnen gebruikt.
De arts zal vervolgens een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te testen op verlies van het trilsensatievermogen. Hij of zij zal de enkelstoten en andere reflexen testen. Het gevoel in de voeten en handen wordt beoordeeld met een speld.
Aangezien sommige neuropathieën erfelijk zijn, zal uw arts u vragen of andere leden van uw familie aan een vorm van neuropathie of neurologische aandoening hebben geleden.
Neurologische evaluatie
Een neurologische evaluatie bestaat uit een lichamelijk onderzoek en een aantal eenvoudige en pijnloze tests. Het doel van deze tests is om uw neurologische functie te beoordelen, met inbegrip van uw spierkracht, hoe uw autonome zenuwen functioneren, en uw vermogen om verschillende sensaties te voelen.
Diagnostische tests
De neuroloog kan bepaalde diagnostische tests aanbevelen, afhankelijk van de symptomen van de patiënt, zijn medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek.
Vaak zal de neuroloog elektrodiagnostische tests aanbevelen om de elektrische activiteit van spieren en zenuwen te meten. Indien nodig kan de neuroloog ook een zenuwbiopsie, een ruggenmergtap of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) aanbevelen. Bij sommige patiënten met langdurige neuropathie kan de oorzaak echter ondanks uitgebreide tests en onderzoeken niet worden gevonden.
Electrodiagnostische tests
Electrodiagnostische tests meten de elektrische activiteit van spieren en zenuwen. Door het meten van de elektrische activiteit kan worden vastgesteld of er sprake is van zenuwbeschadiging, hoe groot de beschadiging is en mogelijk ook wat de oorzaak van de beschadiging is. Vaak zal de neuroloog gewone, niet-invasieve neurologische evaluaties aanbevelen, zoals elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingssnelheidstests (NCV).
Bloedtests
Bloedtests worden vaak gebruikt om te controleren op vitaminetekorten, toxische elementen en aanwijzingen voor een abnormale immuunrespons.
Afhankelijk van uw individuele situatie kan uw arts om bepaalde laboratoriumtests vragen om mogelijk behandelbare oorzaken voor neuropathie op te sporen. Deze omvatten tests voor:
- Vitamine B12- en folaatspiegels
- Hyroïde, lever- en nierfuncties
- Vasculitis evaluatie
- Orale glucosetolerantietest
- Antilichamen tegen zenuwcomponenten (bijv, anti-MAG-antilichaam)
- Antilichamen in verband met coeliakie
- De ziekte van Lyme
- HIV/AIDS
- Hepatitis C en B
Andere gebruikelijke tests
Als uw arts vermoedt dat u een specifiek type neuropathie, een vergevorderd geval van neuropathie, of een geheel andere aandoening hebt, kan het zijn dat hij u voorstelt om extra tests te ondergaan. Uw arts kan u kwantitatieve sensorische tests (QST), autonome tests, een zenuwbiopsie, een lumbaalpunctie, een beeldvormend onderzoek of andere tests aanraden om een specifieke aandoening te diagnosticeren.