ESPN

• Twitter
• Facebook Messenger
• Pinterest
• Email
• print

“Sport heeft de kracht om de wereld te veranderen. Het heeft de kracht om te inspireren. Het heeft de kracht om te verenigen op een manier die weinig anders doet. Sport spreekt tot de jeugd in een taal die zij begrijpen. Sport kan hoop scheppen waar er ooit alleen maar wanhoop was.” — Nelson Mandela

Adam Silver, de commissaris van de National Basketball Association, heeft herhaaldelijk laten zien dat hij de kracht van sport wil gebruiken om ook buiten de arena veranderingen teweeg te brengen. Hij heeft nul tolerantie voor racisme getoond en zich ingezet voor een diverse en inclusieve competitie voor zowel personeel, spelers als fans.

Door zijn doortastende optreden tegen de voormalige eigenaar van de LA Clippers, Donald Sterling, in 2014, schiep hij het precedent dat de Utah Jazz in staat stelde om twee fans permanent uit het stadion te verbannen nadat ze het afgelopen seizoen Russell Westbrook van de Oklahoma City Thunder hadden onderworpen aan racistische en ongepaste opmerkingen. Silver heeft zich ingezet om spelers hun mening te laten geven over belangrijke maatschappelijke kwesties. Hij creëerde een cultuur waarin Carmelo Anthony, LeBron James, Chris Paul en Dwyane Wade vrijelijk hun mening konden uiten tijdens The ESPYS in 2016, wat uiteindelijk de weg vrijmaakte voor Kyle Korver’s moedige standpunt over wit privilege en racisme in 2019. Het leiderschap van Silver heeft spelers de onbelemmerde mogelijkheid geboden om hun publieke status te gebruiken om terug te geven en de gemeenschappen te verbeteren die hen als lid van hun familie omarmen. James zette een nieuwe standaard voor gemeenschapsbetrokkenheid in 2018 toen hij zijn “I Promise” -school opende die gratis collegegeld, gratis uniformen, gratis ontbijt en lunch, gratis vervoer en vele andere noodzakelijke voordelen biedt die gezinnen in achtergestelde buurten in staat stellen hun kinderen naar school te sturen.

Wade ging dit afgelopen seizoen met pensioen na een indrukwekkende 16-jarige professionele basketbalcarrière. Naast zijn kampioensringen, NBA Finals MVP award en Olympische gouden medaille, steunde Wade nederig programma’s die het onderwijs, de gezondheid en de sociale vaardigheden van kinderen in risicosituaties bevorderden, het meest via de Wade’s World Foundation die hij in 2003 oprichtte. Hij leverde ook een grote bijdrage met tijd en geld ter ondersteuning van de rampenbestrijding na de aardbeving die Haïti in 2010 met de grond gelijk maakte. Onlangs sprak hij op de begrafenisceremonie van de Stoneman Douglas High School. Hij is een uitstekend voorbeeld van hoe iemand de kracht van sport kan gebruiken om de wereld te veranderen, onze jeugd te inspireren en hoop te creëren. De NBA heeft vele Dwyane Wades die van de wereld een betere plek maken.

Het Institute for Diversity and Ethics in Sport van de University of Central Florida heeft zijn jaarlijkse National Basketball Association Racial and Gender Report Card uitgebracht. Ondanks lichte dalingen in vergelijking met de rapportkaart van 2018, blijft de NBA een leider op het gebied van wervingspraktijken op basis van ras en geslacht. De NBA behaalde opnieuw een A+ op het gebied van aanwerving op basis van ras, een B voor aanwervingspraktijken op basis van geslacht, en een algemeen cijfer van een A in de 2019-rapportkaart.

De cijfers binnen de 2019-rapportkaart zijn representatief voor de inzet van Silver om de meest diverse en inclusieve omgevingen te bouwen onder alle professionele sportcompetities. De NBA heeft nog steeds de meeste eigenaren van kleur en de meeste vrouwelijke meerderheidsaandeelhouders in vergelijking met de andere professionele sportleagues. Bovendien is het percentage vrouwen in de functie van team chief executive officer/team presidents al drie jaar op rij gestegen. In de NBA bekleden nu zeven vrouwen deze leidinggevende posities, meer dan in alle andere professionele sportcompetities samen. De NBA heeft het hoogste percentage hoofdcoaches van kleur (33,3 procent) sinds 2014 en dit is de afgelopen drie jaar aan het stijgen. Daarnaast heeft de NBA drie vrouwen als assistent-coach, het hoogste aantal in de geschiedenis van de competitie. Een vierde werd na het seizoen aangenomen door de Cavs.

Het NBA league office blijft zijn raciale en genderdiversiteit vergroten met meer dan 37 procent mensen van kleur en meer dan 39 procent vrouwen. Dit laatste percentage was het op één na hoogste in de Major League Soccer met 40,9 procent. De NBA en MLS hebben zich in deze categorie onderscheiden van de andere professionele mannenleagues.

Bij de start van het seizoen 2018-2019 had meer dan 33 procent van de NBA-teams hoofdcoaches van kleur. Hoewel het aantal assistent-hoofdcoaches van kleur daalde ten opzichte van het vorige seizoen, is het totale percentage meer dan 42 procent. De NBA zag ook het aantal spelers van kleur stijgen van 80,7 procent naar 81,9 procent dit afgelopen seizoen.

Burgerrechtenleider Rev. Jesse L Jackson vertelde: “Ik juich de inzet van commissaris Adam Silver voor diversiteit en inclusie binnen de NBA toe. De heer Silver heeft consequent grote gevoeligheid getoond voor de spelers die op het veld produceren, terwijl hij een sfeer van eerlijkheid en gelijkheid heeft gecreëerd die een hoog niveau van talent oplevert in coaching, management en leiderschapsposities buiten het veld. De NBA heeft bewezen dat het geen “shut up and dribble” competitie is, maar een houding weerspiegelt die laat zien dat we altijd op ons best zijn als “iedereen kan spelen”, want als we allemaal spelen “wint iedereen. De rapportkaart van Dr. Lapchick weerspiegelt het grote voorbeeld dat de NBA heeft gesteld, dat moet worden gezien als een standaard voor alle andere competities om ‘hoop levend te houden’ in de sport.”

Ondanks de opmerkelijke prestaties in de aanwervingspraktijken voor ras en geslacht door de jaren heen, heeft de NBA nog wat werk te doen in een paar belangrijke categorieën. Hoewel de NBA beter scoort dan alle andere professionele sportcompetities voor mannen, moet de NBA de diversiteit onder chief executive officers en voorzitters op teamniveau vergroten. De teams hebben slechts 10,7 procent gekleurde mensen en 12,5 procent vrouwen op deze posities. Waarschijnlijk het meest teleurstellende feit in deze rapportkaart is dat het algemene gendercijfer voor het vierde achtereenvolgende jaar licht is gedaald.

“Diversiteit, inclusie en gelijkheid staan centraal in elk aspect van ons spel en ons bedrijf,” zei Oris Stuart, de NBA’s chief diversity and inclusion officer. “We zijn blij met de stappen die dit jaar zowel op het niveau van de competitie als op teamniveau zijn gezet, maar zoals onze commissaris al zei, er is meer werk aan de winkel en we zijn vastbesloten om op al deze gebieden verdere vooruitgang te boeken.”

Delise O’Meally, uitvoerend directeur van het Institute for Sport and Social Justice, schetste een beeld van de obstakels waarmee vrouwen te maken hebben gehad: “In veel opzichten is sport nog steeds een van de laatste grenzen waar vrouwen worden uitgesloten van kansen, niet vanwege een gebrek aan interesse of bekwaamheid, maar simpelweg omdat ze vrouw zijn. Decennia geleden waren er veel beroepen waar men dacht dat vrouwen niet succesvol konden zijn, en daarom kregen ze de kans niet. Op veel gebieden die vroeger door mannen werden gedomineerd, hebben we het glazen plafond doorbroken. Vrouwen zijn in steeds grotere getale aanwezig, op de hoogste niveaus van de overheid, het bedrijfsleven en andere industrieën, maar op de een of andere manier is in de sport een stalen deur gesloten gebleven, en de mythe dat vrouwen niet kunnen of mogen coachen of officieren in jongens- en mannensporten blijft bestaan.”

Baseerd op Adam Silver’s recente inzet voor een bewonderenswaardig doel om 50 procent van de NBA officials en coaches vrouw te laten zijn, heb ik er alle vertrouwen in dat de NBA een baken zal blijven voor de andere professionele leagues om te volgen in de komende jaren. Hij begrijpt duidelijk de uitdagingen die dit doel met zich meebrengt, maar er is genoeg vertrouwen onder de belanghebbenden dat dit doel op de juiste manier en om de juiste redenen zal worden bereikt.

Ik hoop dat de andere professionele sportcompetities Silver’s visie zullen volgen. Stel je de mogelijkheden voor als alle professionele sportbonden zouden samenwerken om vrouwen het vertrouwen te geven dat ze welkom zijn als coach of scheidsrechter in een mannensport. Stel je de impact voor die dit over de hele wereld zou kunnen hebben op posities waar vrouwen openlijk en subtiel zijn uitgesloten van het verwezenlijken van hun dromen en aspiraties. Stel je voor dat een jong meisje geïnspireerd raakt als ze vrouwen een mannenteam ziet coachen. Stel je de kracht van sport voor. Adam Silver en de NBA doen dat.

Arne Duncan, de voormalige minister van Onderwijs die nu de Knight Commission leidt, merkte op: “In een tijd waarin elke inzet voor diversiteit en inclusie op federaal niveau onder vuur ligt, is het belangrijker dan ooit dat anderen moreel leiderschap tonen. Professionele sportteams hebben een unieke verplichting – en kans – om het goede voorbeeld te geven en zowel ons land als de wereld te laten zien wat mogelijk is.”

Daniel Martin en David Zimmerman hebben bijgedragen aan deze column.

Richard E. Lapchick is de voorzitter van het DeVos Sport Business Management Graduate Program aan de Universiteit van Central Florida. Lapchick leidt ook UCF’s Institute for Diversity and Ethics in Sport, is de auteur van 17 boeken en de jaarlijkse Racial and Gender Report Card, en is de voorzitter van het Institute for Sport and Social Justice. Hij is een regelmatige commentator voor ESPN.com over kwesties van diversiteit in de sport. Volg hem op Twitter @richardlapchick en op Facebook.