Erik Erikson

Erik Homburger Erikson was een in Duitsland geboren psycholoog en psychoanalyticus. Hij is vooral bekend om zijn theorie over de psychologische ontwikkeling van de mens. Hij is echter vooral bekend geworden door de beroemde uitdrukking “identiteitscrisis”. Hoewel Erikson geen bachelordiploma had, laat staan een doctorstitel, was hij professor aan vooraanstaande instituten als Yale en Harvard.

Vroeger

Erik Erikson werd geboren in Frankfurt, Duitsland, op 15 juni 1902. Zijn levenslange interesse in het idee van de “psychologie van de identiteit” kan worden herleid tot zijn geboorte, omdat de omstandigheden van zijn geboorte voor hem verborgen bleven tijdens zijn jeugd. Zijn vader en moeder scheidden voor zijn geboorte, maar het feit dat hij het kind van zijn moeder was uit een buitenechtelijke affaire werd voor hem verborgen gehouden. Volgens een overlijdensbericht dat verscheen in de New York Times (1994), heeft Erikson zijn moeders eerste echtgenoot nooit gezien, noch heeft hij ooit zijn biologische vader ontmoet.

Erikson’s jonge Joodse moeder, Karla Abrahamsen, voedde hem vele jaren helemaal alleen op, totdat hij trouwde met Dr. Theodor Homberger, een arts. Toen hij eindelijk werd blootgesteld aan de waarheid over zijn biologische vader, bleef hij verward achter over wie hij werkelijk was. Deze ervaring wakkerde zijn sterke interesse in identiteitsvorming aan.

Zijn interesse in identiteit ontwikkelde zich verder op basis van zijn ervaringen op school. Op school werd hij door andere kinderen geplaagd omdat hij een Noord-Europeaan was, lang, blond en met blauwe ogen. Op het gymnasium werd Erikson afgewezen vanwege zijn Joodse achtergrond. Deze ervaringen voedden zijn interesse in identiteitsvorming en ze bleven zijn werk gedurende zijn hele leven beïnvloeden.

Erikson’s Onderwijsjaren

Erikson studeerde en gaf les in kunst. Terwijl hij lesgaf aan een privé-instelling in Wenen, maakte hij kennis met Anna Freud, de dochter van Sigmund Freud, die hem voorstelde een psychoanalyse te ondergaan. Na deze ervaring besloot hij analist te worden en dus volgde hij een opleiding en behaalde een certificaat in psychoanalyse aan het Weens Psychoanalytisch Instituut. Hij volgde ook de Montessori Methode van Onderwijs, gericht op de ontwikkeling van kinderen en seksuele stadia.

Carrièrejaren

In 1933 verhuisde Erikson naar de Verenigde Staten, waar hij een positie als docent aannam aan de Harvard Medical School. Daarnaast had hij ook een privé-praktijk in kinderpsychoanalyse. Terwijl hij in de VS was, veranderde hij zijn naam van Erik Homberger in Erik H. Erikson in een poging om zijn eigen identiteit te smeden.

Later verhuisde Erikson naar de Universiteit van Californië in Berkeley waar hij les gaf. Hij vervulde ook onderwijsfuncties aan Yale, Austen Riggs Center, het San Francisco Psychoanalytisch Instituut en het Center for Advanced Studies of Behavioral Sciences.

Erikson’s Gepubliceerde Werken

Erikson publiceerde verschillende boeken over zijn onderzoek en theorieën zoals, De Levenscyclus Voltooid en Kindertijd en Samenleving. Een van zijn boeken, Gandhi’s Truth, werd bekroond met een nationale boekenprijs en een Pulitzer Prize. Enkele van zijn andere publicaties zijn Identity: Youth and Crisis (1975), Life History and the Historical Moment (1996) en andere.

Bijdragen aan de psychologie

Erikson besteedde veel tijd aan het bestuderen van het culturele leven van de Sioux van Zuid-Dakota en de Yurok van Noord-Californië. Gebruikmakend van de kennis die hij had vergaard over culturele, sociale en omgevingsinvloeden, ontwikkelde hij verder zijn theorie over psychoanalyse. Hij heeft ook veel bijgedragen aan ons begrip van persoonlijkheid, de ontwikkeling ervan en hoe het gevormd wordt gedurende iemands leven.