Doelstellingen/hypothese: Patiënten met posttraumatische vertigo kunnen moeilijk te behandelen zijn door de chroniciteit van hun symptomen. Patiënten kunnen perifere, centrale, en gecombineerde vestibulaire tekorten hebben. Bovendien bestaan er geen uitgebreide richtlijnen voor de terugkeer van deze patiënten naar het werk. De doelstellingen van de studie waren het bespreken van de diagnose, management technieken, en richtlijnen voor terugkeer van deze patiënten naar het werk.
Opzet studie: Retrospectieve analyse van een tertiaire verwijzingskliniek voor neurotologie en evenwicht.
Methoden: Tussen juli 1997 en juli 2003 werden 2390 patiënten met hoofdklachten van vertigo en/of duizeligheid geanalyseerd. Hiervan voldeden 16 patiënten aan de voorwaarden voor inclusie in de studie, waaronder hoofdtrauma en/of hersenschudding en residuele vertigo. Hun klinische en poliklinische dossiers, beeldvormende onderzoeken, audiogrammen, vestibulaire testen, en fysiotherapeutische evaluaties werden beoordeeld. Alle patiënten hadden ten minste 6 maanden follow-up.
Resultaten: Er waren 5 vrouwen en 11 mannen, met een gemiddelde leeftijd van 42 jaar. Vijf patiënten hadden symptomen die overeenkwamen met traumatische perilymfatische fistels, en twee patiënten hadden symptomen die overeenkwamen met posttraumatisch syndroom van Meniere. Chirurgische therapie gaf geen verbetering van het dysequilibrium. De resultaten van de evenwichtstesten voorspelden geen terugkeer naar de werksituatie. Elf patiënten mochten in geen enkele hoedanigheid weer aan het werk, twee patiënten mochten weer aan het werk met beperkte taken, en drie patiënten mochten weer aan het werk zonder beperkingen.
Conclusie: Posttraumatische vertigo kan resulteren in chronische symptomen. Balanstesten voorspelden niet of patiënten weer aan het werk konden. Chirurgische interventie kan de symptomen van de patiënt niet onder controle houden. Veel patiënten waren niet in staat om terug te keren naar het werk.