Entertainment
Door Johnny Oleksinski
April 5, 2018 | 5:55pm
Het is niet makkelijk om schattig te zijn.
Hoewel reuzenpanda’s over de hele wereld geliefd zijn, leven er vandaag de dag minder dan 1.900 van de dieren in het wild in China. Ze staan op de lijst van kwetsbare diersoorten van de World Wildlife Foundation.
“Pandas,” een nieuwe IMAX-film die vrijdag uitkomt, neemt het publiek mee naar een poging om hun kleine populatie te versterken door speciaal uitgekozen panda’s te nemen die in gevangenschap zijn grootgebracht, hen te leren voedsel te vinden, buiten te slapen en om te gaan met wilde panda’s, en hen dan uiteindelijk vrij te laten. Het is belangrijk – en schattig – werk.
“Je kunt niet anders dan meeleven met al die panda’s,” vertelt co-regisseur Drew Fellman aan The Post over de beren in de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding in China. “Als je meedoet aan het herintroductieprogramma, loop je risico’s. Maar er is ook de enorme kans om een wild, vrij leven te leiden.”
Fellman hoorde voor het eerst over de basis, vreemd genoeg, van een Amerikaan. Zwarte berenexpert Ben Kilham voedt al meer dan 20 jaar verlaten jongen op in zijn huis in Lyme, NH, en heeft er ongeveer 150 met succes teruggezet in de natuur.
Kilham wordt in feite hun ouder, houdt ze veilig en geeft ze zelfs flesvoeding tijdens hun kwetsbare eerste jaren en leert ze vervolgens hoe ze moeten eten en leven in hun natuurlijke omgeving als ze opgroeien. Na ongeveer twee jaar laat hij ze vrij. Zijn eerste met succes vrijgelaten zwarte beer heet Squirty. Ze is 22 jaar oud en onderhoudt nog steeds een hechte band met Kilham.
“De relatie tussen Ben en Squirty beperkt zich eigenlijk tot Ben,” zegt Fellman over de frequente knuffels en andere fysieke nabijheid van het paar. “We zijn nooit uit de auto geweest als we met Squirty werken. Zelfs als we filmen, staat de camera op afstand opgesteld en zitten we achterin Ben’s truck.”
Ondanks Kilham’s decennialange ervaring, kan het werk schraal zijn.
“Je werkt niet met beren zonder vaak door beren gebeten te worden. Want dat is hoe beren communiceren,” zegt Fellman. “Het is niet per se een agressieve actie. Dat is hoe ze elkaar dingen vertellen. Het is net alsof je een brandweerman bent, je wordt verbrand. Dat hoort bij het werk.”
Rong Hou, een vooraanstaande Chinese panda-onderzoeker, zocht de hulp van Kilham en betrok hem bij haar prille programma. In de film hoopt Hou hetzelfde soort succes te hebben met een volwassen vrouwtjespanda genaamd Qian Qian, die we in de loop van drie jaar zien groeien en ontwikkelen met de hulp van een bioloog genaamd Jake Owens.
Panda’s zien er misschien lief uit, maar het zijn nog steeds gevaarlijke wezens.
Bij Qian Qian was de crew – die wel uit 50 mensen kon bestaan – altijd minstens 100 meter van haar vandaan. Bij het filmen van de pandababy’s was het echter een en al knuffelen.
“Een van hen liep naar me toe en klom op me, en dat was behoorlijk verbazingwekkend,” zegt Fellman. “Weet je, we mogen ze eigenlijk niet oppakken of iets dergelijks, maar deze kwam gewoon naar me toe en klom op me. Ik kon niets anders doen dan van het moment genieten.”