Door gastbijdrager: Conrad Lihlihi (@clihilihi)
Editor’s Note: Eerder deze week meldde het entertainmentnieuws dat het filmproject “Ni’ihau” in pre-productie was en acteur Zach McGowan (Black Sails) had gecast in de hoofdrol van Ben Kanahele, een inheemse Hawaïaan die een centrale rol speelde in het historische zogenaamde “Ni’ihau-incident”. Die aankondiging leidde tot beschuldigingen van white-washing en historische onnauwkeurigheden van online commentatoren.
In termen van de filmproductie van “Ni’ihau” zelf, is er niet veel wat ik zou kunnen zeggen dat nog niet eerder is gezegd. Zakelijk gezien zie ik geen steun voor deze film vanuit welke gemeenschap dan ook (buiten de harde kern van Zach McGowan fans). Op dit moment lijkt het vrijwel zeker dat dit project zal mislukken.
Het nieuws over het “Ni’ihau”-filmproject heeft echter een specifieke kwestie met betrekking tot Aziaten en Pacifische Eilanders aan de orde gesteld waarvan ik vind dat er over gesproken moet worden. Meer specifiek, draagt de term “Aziatische Pacific Islander” bij tot de neiging van veel Aziaten om Pacific Islanders als deel van dezelfde monolithische raciale gemeenschap te beschouwen, en daardoor onbewust het Polynesische verhaal uit te wissen?
Voor zover het overkoepelende termen betreft, is Pacific Islander waarschijnlijk het meest algemene dat je kunt krijgen; het is een beetje alsof je iemand “blank” noemt. Onder de paraplu van de Pacific Islander vallen veel groepen, waaronder Filippino’s, die hun eigen gesprek over culturele identiteit verdienen. Maar de drie belangrijkste groepen waarnaar ik verwijs en die onbewust het etiket “Aziatische Pacific Islander” krijgen opgeplakt, zijn Polynesiërs, Melanesiërs en Micronesiërs. Micronesië omvat de Federale Staten van Micronesië (FSM), samen met Guam, CNMI, de Republiek der Marshalleilanden, enz. Onder Melanesië vallen mensen uit Vanuatu, de Salomonseilanden, Papoea-Nieuw-Guinea, enz. Dan, in Polynesië, zijn er mensen uit Hawai’i, Samoa, Tonga, enz. Reis naar een van deze plaatsen en je zult zien dat er absoluut niets Aziatisch aan is.
Dit gezegd hebbende, zal ik het hebben over opgroeien in de Polynesische gemeenschap (waartoe opmerkelijke leden behoren als Jason Momoa en Dwayne Johnson). De grens van Polynesië is de Polynesische Driehoek – en dat is het. Polynesië grenst niet aan Azië, noch aan de Filippijnen (waar de discussie over de identiteit als Aziaat en/of PI moeizaam verloopt).
Veel Pacific Islanders groeien op met een ongelooflijk sterk gemeenschapsgevoel voor hun Pacific Islander-identiteit. Nog sterker is ons sterke gevoel van etnische trots als Hawaïanen, Samoanen, Tonganen, enz. Het punt is dat we weten wie we cultureel zijn. We ervaren geen verwarring over onze plaats in de wereld.
En toch, om de een of andere reden, is buiten onze Pacific Islander-gemeenschappen de Aziatische gemeenschap de eerste die ons claimt als onderdeel van een of andere overkoepelende term “Asian Pacific Islander”.
Ik heb nog nooit gehoord dat een andere etnische groep Polynesiërs, Micronesiërs en Melanesiërs heeft genoemd als onderdeel van een grotere “Asian Pacific Islanders”-identificatie. Ik ben echt benieuwd waar dit vandaan komt. Proberen Aziatische Amerikanen een verwarring over hun identiteit op te dringen aan Polynesiërs en andere eilandbewoners in de Stille Oceaan? Worden Pacifische Eilanders op één hoop gegooid met Aziatische Amerikanen omdat de landen van ons erfgoed geografisch dicht bij elkaar liggen?
Hoe dan ook, veel Polynesiërs zijn ontdaan als we zien dat onze cultuur wordt ontkend door Aziaten en Aziatische Amerikanen die niet alleen cultureel krediet krijgen, maar – nog verontrustender – het ook actief van ons afnemen. Ik ben bijvoorbeeld Reddit threads tegengekomen waarin geklaagd werd over Disney’s Moana als “een goede zaak voor Aziatische Pacific Islander vrouwen ten koste van Aziatische Pacific Islander mannen”, waarmee de problemen van Aziaten en Pacific Islanders achteloos over één kam worden geschoren. In andere verhalen wordt de aankomende film “Ni’ihau” genoemd als het zoveelste voorbeeld van Aziatische rollen die door Hollywood worden witgewassen. Hier is nog een voorbeeld: mensen gebruiken regelmatig de term “Hapa” voor iedereen die gemengd Aziatisch is, ook al is het een Hawaiiaans woord dat oorspronkelijk verwees naar mensen die gemengd waren met Native Hawaiian; maar ik snap dat taal evolueert.
Eenvoudig: Polynesisch is niet hetzelfde als Aziatisch. Pacific Islander is niet hetzelfde als Aziatisch. Hoewel er mensen zijn met een gemengd Aziatisch en Pacific Islander-ras die aanspraak kunnen maken op de titel “Asian Pacific Islander”, zijn we het aan hen verplicht om precies te zijn over wie ze zijn als we het hebben over Polynesiërs, Melanesiërs en Micronesiërs. Jason Momoa, Dwayne Johnson, Taika Waititi, Cliff Curtis en Ben Kanahele zijn geen Aziaten. Zij zijn geen “Aziatische Pacific Islanders”. Het zijn Eilandbewoners van de Stille Oceaan. Punt.
Natuurlijk steun ik eenheid tussen Aziaten en Pacific Islanders om logistieke redenen. Ik ben er helemaal voor om samen te strijden en een gemeenschap op te bouwen als mensen van kleur. Maar als het om culturele kwesties gaat, is het verwarren van de Aziatische cultuur en gemeenschap met die van Polynesiërs en andere eilandbewoners in de Stille Oceaan – alsof we allemaal één zijn – onnauwkeurig en verwarrend. Zoals het er nu voorstaat, weten mensen al heel weinig over de Polynesische cultuur. Door de Polynesische cultuur te koppelen aan die van de Aziaten – vooral omdat beide zo prachtig verschillend zijn – worden alle Polynesiërs, Melanesiërs en Micronesiërs die vechten om onze unieke stemmen en geschiedenissen tot uitdrukking te brengen, uitgewist en afgewezen.
Wij zijn Hawaïaans. Kanaka Maoli. Polynesisch. Pacific Islanders. Wij stammen af van een lange rij krijgers, boeren, genezers, navigators, verhalenvertellers. Onze geschiedenis is weelderig. We veroverden de Stille Zuidzee gedurende meer dan 1500 jaar. We hadden een heersende monarchie die ervoor zorgde dat Hawaii een van de meest geletterde bevolkingen per hoofd van de bevolking ter wereld werd. Ons paleis had al elektriciteit voordat het Witte Huis er was. In 1893 werd onze laatste monarch, koningin Lili’uokalani, gegijzeld tijdens een staatsgreep waarbij Amerikaanse ambassadeurs, zakenlieden en militairen betrokken waren, en zij werd gedwongen Hawaï aan de Verenigde Staten over te dragen om bloedvergieten te voorkomen. Dat is een van de vele verhalen over de Stille Zuidzee die niets te maken hebben met de Aziatische cultuur.
Sinds Hawai’i van ons volk is afgenomen (en zelfs al daarvoor), hebben we gevochten voor onze stem en voor een eerlijke en juiste vertegenwoordiging. Pogingen om deze geschiedenis en deze strijd uit te wissen – vaak pogingen die gedachteloos worden bepleit door Aziaten – helpen niet; sterker nog, ze verergeren de pijn.
Aziaten hebben hun verhalen al decennia lang naar buiten gebracht. Aziatische en Aziatisch-Amerikaanse verhalenvertellers vechten al voor vertegenwoordiging. Ter vergelijking, het voelt alsof Polynesiërs worden herschreven en opgeëist – vaak door onze eigen Aziatische zogenaamde “bondgenoten” – voordat we zelfs maar een kans hebben gehad om onszelf voor te stellen.
Correctie: In een eerdere versie van dit bericht zijn de Federale Staten van Micronesië verkeerd geïdentificeerd. Micronesië is een deel van Micronesië en geen andere naam. Wij betreuren deze fout. Dit bericht is ook bijgewerkt om de bespreking van de Filipijnse gemeenschap te verduidelijken.
Conrad Lihilihi is een Native Hawaiian filmmaker met een BA in Ethnic Identities in Film van de Universiteit van Washington. Conrads werk is te vinden op ConradLihilihi.com.
Lees meer over het gastbijdragenprogramma van Reappropriate en stuur je eigen werk hier in.