Al sinds ik oud genoeg was om een lepel te hanteren, heb ik Quaker Oats in mijn gezicht geschept. Is het feit dat cornflakes en havermout nog steeds mijn favoriete ontbijtvoedsel zijn als 23-jarige een soort van rode vlag? Ja, waarschijnlijk wel. Maar wat maakt het uit, f*ck you, ik weet wie ik ben.
Op deze zonnige dinsdagochtend brak ik mijn vasten met een heerlijke kom Quaker-granola met honing-rozijnen en amandelen.
Toen ik naar de doos reikte om meer van de verrukkelijke inhoud in mijn kom te dumpen, maakte ik oogcontact met de Quaker zelf.
Voor de niet-ingewijden, op elke doos Quaker producten staat prominent – meestal vooraan en in het midden – hun bedrijfsmascotte/logo, een Quaker man die wel wat weg heeft van Barbara Bush.
En op dat moment, stelde ik mezelf een eenvoudige vraag: “Wordt Quaker Oats beheerd door echte Quaker-mensen?”
Ik heb altijd aangenomen dat het antwoord ja was. Ik bedoel, ik zou nooit een bedrijf beginnen dat “Katholieke Haver” heet, want, weet je, ik ben niet katholiek en ik bezit geen haverboerderij.
Dus voor mij was het niet zo gek om aan te nemen dat een bedrijf met de naam Quaker dat van alle producten OATS maakte, eigendom kon zijn van echte Quakers.
Man, wat had ik het mis…
Volgens de website van het bedrijf werd de merknaam “Quaker” in 1877 door de oprichters van het bedrijf gekozen omdat het een metonymie was voor eerlijkheid en zuiverheid. De Quakers waren goede, eerlijke mensen. Dus daarom kozen ze het als hun naam. Vrij onschuldig, toch?
Maar toen!
Het ontbijtgranenbedrijf ging failliet en werd opgekocht door een zakenman genaamd Henry Parsons Crowell, die Quaker onderdeel maakte van een gigantische industriële krachtpatser genaamd de American Cereal Company. Crowell werd in de volksmond ook wel de “cornflakes tycoon” genoemd. Niet erg Quaker-achtig…
Onder Crowell werden de Quaker-producten zo populair als vlaggenschip dat de American Cereal Company (bestaande uit 7 andere bedrijven) hun gezamenlijke naam veranderde in “The Quaker Oats Company.”
In 1911 neemt Quaker een bedrijf genaamd Mother’s Oats over, waardoor ze zowel de Rocky Mountain-regio als de oostkust in handen krijgen.
Van 1961 tot 1981 introduceerde Quaker populaire producten als instant havermout, ahorn & bruine suiker havermout, Life Cereal, Captain Crunch, Aunt Jemima, en Chewy Bars…
In 1983 kocht Quaker het moederbedrijf dat GATORADE produceerde!
In 2001 kocht PepsiCo Quaker (vooral omdat ze Gatorade bezaten) voor 14 miljard dollar en werd daarmee het op drie na grootste consumptiegoederenbedrijf op de hele f*cking planeet.
En vanmorgen nog dacht ik dat mijn cornflakes op een boerderij werden gemaakt door koloniaal-geklede Quakers!
Nee, gewoon een gigantisch internationaal bedrijf dat een vriendelijke quaker als mascotte gebruikt omdat hij “eerlijk” is. Oh, de ironie…
Ik denk dat de moraal van dit verhaal het volgende is:
De volgende keer dat je erover denkt om iets te Googlen… doe het dan gewoon niet. Het kan alleen maar resulteren in een verlies van onschuld en het onaangenaam afbreken van prettige façades.
Quaker haver wordt niet door Quakers gemaakt, Keebler koekjes worden niet door elfjes in bomen gemaakt, gelukspoppetjes komen niet uit Ierland, Papa John is ontslagen omdat hij het n-woord heeft gezegd en Jared van Subway zit in de gevangenis wegens kinderporno.
Het is een zieke wereld waarin we tegenwoordig leven, dus blijf lekker binnen, eet je cornflakes in alle rust, en probeer er niet aan te denken.
Bedankt voor het lezen,
CP