Deze week is er weer een groot onderzoek uitgevoerd naar de bekende cardiovasculaire voordelen van amandelen. Elke ons die dagelijks werd gegeten, werd in verband gebracht met een 3,5 procent lager risico op hartaandoeningen tien jaar later. Van amandelen is al bekend dat ze helpen bij gewichtsverlies en verzadiging, diabetes helpen voorkomen, en mogelijk artritis verlichten, de groei van kankercellen remmen en het risico op Alzheimer verminderen. Je zou kunnen stellen dat amandelen vanuit voedingsoogpunt het beste voedsel zijn dat een mens kan eten.
Amandelen hebben onlangs pinda’s ingehaald als de meest gegeten “noot” (zaad, technisch gesproken) in de Verenigde Staten, en Amerikanen consumeren nu meer dan 10 keer zoveel amandelen als in 1965. De bliksemsnelle opkomst van de boommot is deels te danken aan de mode-afkeer van vleeseiwitten en van soja- en zuivelmelk, en zelfs aan de gewetenloze opkomst van de macaron. Maar de belangrijkste populariteitsstimulans is het steeds onuitwisbaarder imago van amandel als toonbeeld van voedingswaarde.
Het onderzoek van deze week, geleid door de eminente David Jenkins, professor en onderzoeksvoorzitter in voeding en metabolisme aan de Universiteit van Toronto, suggereert dat naast de idyllische enkelvoudig onverzadigde vetten van amandelen, de cardiale voordelen te danken kunnen zijn aan vitamine E, vezels, antioxidant fytochemicaliën (fenolen, flavonoïden, proanthocyanidinen, en fytosterolen), of arginine – en dat is nog maar een gedeeltelijke lijst van de amandelachtige deugden.
Dit volgt op een grootschalig onderzoek dat afgelopen herfst door Harvard werd gepubliceerd en waaruit bleek dat het eten van noten het sterftecijfer met 20 procent verlaagde, en het bouwt voort op het werk van Jenkins dat meer dan 10 jaar geleden werd gedaan en dat suggereerde, in het tijdschrift Circulation van de American Heart Association: “Amandelen gebruikt als snacks in het dieet van hyperlipidemische personen verminderen significant de risicofactoren voor coronaire hartziekten.”
Meer verhalen
Dat is allemaal prachtig, maar berichtgeving over amandel-voedingsonderzoek biedt noodzakelijkerwijs een beperkte kijk op gezondheid. Het lijkt wel of elke dag iemand me vraagt om een gezondheidstrend te dichotomiseren: goed of slecht. Amandelen zijn een goed voorbeeld van waarom ik daar zo slecht in ben.
Het was rond de tijd van Jenkins’ eerdere onderzoek, en te midden van de bredere “eigenlijk is vet niet categorisch slecht” beweging in de VS, dat amandelen echt tractie kregen. We eten ongeveer evenveel andere noten als tientallen jaren geleden, maar de consumptie van amandelen is explosief gestegen. (Pistachenoten zijn in opkomst, maar komen in de verste verte niet in de buurt van amandelen.)
De enige staat waar amandelen commercieel worden geproduceerd is Californië, waar de koele winter en het milde voorjaar de amandelbomen laten bloeien. Tweeëntachtig procent van alle amandelen ter wereld komt uit Californië. De V.S. is veruit de grootste consument van amandelen. Californië beheerst de amandelmarkt zozeer dat de website van de Almond Board of California almonds.com is. Haar twitter handle is @almonds. (Bijna alles wat er getwitterd wordt gaat over amandelen.)
De amandelen van Californië vormen een lucratieve miljardenindustrie in een fiscaal wankele staat die, zoals u weet, ook nog eens midden in de ergste droogte in de recente geschiedenis zit. De droogte is zo ernstig dat deskundigen overwegen een vijfde niveau toe te voegen aan de vier niveaus van droogteschaal. Dat is juist: D5. Maar elke amandel vereist 1,1 gallon water om te produceren, zoals Alex Park en Julia Lurie bij Mother Jones eerder dit jaar rapporteerden, en 44 procent meer land in Californië wordt gebruikt voor de teelt van amandelen dan 10 jaar geleden.
Story continues below
In Photos: The Almond’s Awful Secret | Emily Anne Epstein
Dit geeft aanleiding tot ecologische zorgen, zoals, zoals NPR’s Alastair Bland afgelopen weekend meldde, dat duizenden bedreigde koningszalmen in de Klamath Rivier in Noord-Californië worden bedreigd door een laag waterpeil omdat water wordt omgeleid naar amandelboerderijen. Ondanks de ernstige droogte verwachtte het Californische ministerie van Landbouw dat amandelboeren vanaf 30 juni hun grootste oogst tot nu toe zullen hebben. Als er niet snel meer water in de rivier wordt geloosd, zal de zalm ernstig worden bedreigd door een ziekte die kieuwrot wordt genoemd, aldus Bland. Als er één ziekte is die ik nooit wil krijgen, is het wel kieuwrot.
Zelfs terwijl de amandelproductie in Californië toeneemt, drijft de vraag de prijzen steeds verder op. Andere producenten doen ook mee. In Engeland bijvoorbeeld is de prijs van amandelen de afgelopen vijf jaar bijna verdubbeld, en de verkoop van amandelmelk is in een jaar tijd met 79 procent gestegen. “De waarde van elke pit is dramatisch gestegen, en telers zijn op zoek naar het beste rendement op hun investering, dus planten ze nog steeds amandelbomen in een alarmerend tempo,” vertelde een boer aan BBC’s Peter Bowes. “
Als je nu zou besluiten een boomgaard aan te leggen, zou je twee jaar wachten op beschikbare wortelstokken om daadwerkelijk te kunnen planten.”
Het gewas is zo waardevol in het Verenigd Koninkrijk, zo meldde Bowes in februari, dat er een golf van diefstallen en vermiste amandelvrachtwagens was geweest. Hij schreef: “Noten-nappers, zoals ze bekend zijn geworden, zijn er vandoor gegaan met de producten per vrachtwagen.” Een vrachtwagen geladen met noten kan meer dan 160.000 dollar waard zijn.
Amandeldiefstal is geen groot probleem in Californië, maar zoals amandelscepticus Tom Philpott het in Mother Jones formuleerde, zijn de ecologische gevolgen van amandelteelt tijdens een droogteperiode “potentieel rampzalig”. Het overmatig oppompen van waterhoudende grondlagen bedreigt de infrastructuur, zoals wegen, die dreigen in te storten in de verzakte grond. Boeren kunnen tijdens droogte groentevelden braak laten liggen, maar amandelbomen hebben een constante aanvoer van water nodig.
De amandelindustrie in Californië is ook volledig afhankelijk van honingbijen voor de bestuiving van de amandelbomen. Volgens de USDA heeft de industrie 1,4 miljoen bijenkolonies nodig, waarvan de meeste vanuit het hele land naar de staat worden gebracht. Vanwege de colony collapse disorder zijn honingbijen handelswaar. De behoefte van de amandelboeren vertegenwoordigt ongeveer 60 procent van de beheerde kolonies in het land. Dit jaar zijn veel van de huurlingen die bestuivende bijen naar Californië hebben gebracht, gestorven door blootstelling aan pesticiden.
Hoe dan ook, als ik amandelen koop, denk ik er niet aan dat ik een hand heb in het doden van bijen of zalm, of dat iemands vrachtwagen is gestolen of een weg is ingestort. Het is gewoon een samenraapsel van wat “goed voor me is”, wat ik graag eet en hoeveel dingen kosten. Michael Specter’s artikel over GMO’s in de New Yorker van vorige week gaat in op het feit dat zeven miljard mensen op de planeet tegen het einde van de eeuw tien miljard zullen zijn, en dat het voeden van die bevolking wel eens de grootste uitdaging voor de mensheid ooit zou kunnen zijn. Het idee om amandelen te eten is vergelijkbaar met de GGO-dilemma’s of het kopen van biologische producten, waarbij het niet zozeer om voeding gaat, maar om milieubewustzijn en duurzaamheid, die altijd weer op water terugkomen. Als je aan die kant van voedsel denkt, is het moeilijk om geïsoleerd over voeding te schrijven. Hoe dan ook, amandelen zijn goed voor ons hart.